De hete temperaturen van het Zuiden van Europa bereiken nu ook het Noorden van het continent. Tijdens de autorit van 7u naar Soltau, terwijl wij lekker in de airco zitten, zien we de thermometer tot 41,5 °C stijgen.

Soltau in Duitsland is onze laatste bestemming. Daar ligt immers Heide Park, het pretpark dat we onze kinderen beloofd hebben.

Vic zegt tijdens de rit een paar keer enthousiast “Wie heeft er zin in morgen?”. Waarop Bjeurn en ik “Ikke nie”. En zo is het. Voor mij, en voor Bjeurn ook weet ik, is de vakantie nu eigenlijk voorbij.

De kamping in Duitsland staat in schril contrast met de gemoedelijkheid in Zweden. Zweden heeft ons veel gegeven, maar hier heerst een gevoel van schaarste. Terwijl dit, met zijn € 107 voor 2 nachten met stip de duurste kamping van onze reis is.

We komen aan, en het is afgrijselijk heet. We haasten ons meteen naar het kampingcafé, om daar 50 minuten te moeten wachten op onze warme cola. Ons eten staat eerder voor onze neus. Zonder saus bij de frietjes, want dat waren we vergeten bij te bestellen. En daar gingen we echt geen extra 50 minuten op wachten.

Mijn databundel is er ondertussen zo goed als door, en ik was blij te lezen dat er overal op de kamping wifi was. Ze waren er wel vergeten bij te zetten dat het geen free wifi, maar wifi tegen woekerprijzen betrof.

We hebben een terrein met elektriciteit, maar hier geldt hetzelfde, betalen per hoeveelheid afname. Gelukkig volstaan voor onze gsm’s de powerbanks wel.

In Zweden zijn we er gemakkelijk in geslaagd om zonder Zweedse kronen het land door te trekken. Hier in het winkeltje, kan er enkel cash betaald worden. Ik had niet gedacht dat het de euro’s waren, die ons het lastig zouden maken.

Tenslotte hebben we een douchekaart die opgeladen is voor €10. Iedereen wil natuurlijk douchen. Dit moet beurtelings (want maar 1 kaart). En ik hoop dat er niemand zonder water gaat vallen, en we toekomen.

We missen de Zweedse meren al, maar gelukkig is er wel een zwembad dat verfrissing brengt.

Ons hondje ploft zich vandaag overal lusteloos neer. Pas rond 21u, als het eindelijk begint af te koelen komt er terug leven in het beestje. De Duitsers schijnen honden wel graag te zien. Juno krijgt veel aandacht. Maar zo gekend als in Zweden zijn waterhonden hier niet meer. Er wordt me een paar keer gevraagd of Juno een labradoodle is. Waterhondenparadijs stopt in Zweden.

We zijn blij dat het morgen enorm gaat afkoelen. Temperaturen boven 25°C zijn ons ding niet. En vandaag is het 37°C en we vonden het vreselijk. Vic wil volgend jaar naar Kroatië, maar dat detail is hij uit het oog verloren.

Overnachting: kamping auf-dem-simpel Soltau