We werden wakker met het geluid van goudhaantjes, en de hele verdere dag zijn ze bij ons gebleven, zonder dat we ze goed konden bestuderen. Goudhaantjes zijn ambetante vogeltjes. Ze zijn nog kleiner dan een winterkoninkje, ze zijn super beweeglijk, en zitten liefst ergens bovenaan in een naaldboom. Een stijve-nek-vogel zoals ze zeggen. En als je gehoor achteruit gaat, dan zijn goudhaan en vuurgoudhaan de eerste die je niet meer hoort. Bij Bjeurn is het al zo ver, meestal hoorde enkel ik onze kleine vriendjes.

Op het programma stond het aanvatten van een driedaagse wandeltocht. De “GRP de Millevache”, goed voor 52 km.

De wandeling is niet echt spectaculair. Het doet wat Ardennen / hoge venen aan. En om eerlijk te zijn heb ik daar al mooier gewandeld. Maar het is rustig, we komen amper een levende ziel tegen. Gelukkig wel onze eerste Franse ree van deze vakantie.

Het zwaarste is de hitte. Het weer is helemaal gekeerd en waar ik de voorbije reis de wolken heb vervloekt, had ik nu gewild dat er wat meer waren. Ongelooflijk hoe ze erin geslaagd zijn om een boswandeling met zoveel zon uit te stippelen.

Ik had ook schrik voor Juno en de hitte. Maar ze bleek er geen last van te hebben. Ze sprong natuurlijk wel in elk beekje dat we tegenkwamen en bij gebrek aan een beek voldeed een modderplas ook prima. Het beloofd stoffig te worden in de tent sebiet.

We willen wildkamperen aan een meertje dat we vinden op de kaart. Daar aangekomen blijkt het een vies, bruin meer te zijn met niet echt gelegenheid om de tent te zetten. Enfin … Die tent zetten zou nog wel gelukt zijn, maar ik voelde het helemaal niet.

Overeenkomen over de geschikte wildkampeerplaats leidt soms tot discussies. En ik ben absoluut de meest kritische hierin.

De regio leent zich ook niet super goed voor wildkamperen. Alles is goed afgezet met prikkeldraad en er is niet veel vrije ruimte. Bjeurn oppert nog even om zich in een wei te zetten, maar ik heb geen zin om betrapt te worden door een boer. Uiteindelijk zetten we ons op een plekje in een bosje met zicht op Bjeurn zijn wei.

De moeite wel, tijdens ons avondmaal (noodels, blik groentemacedoine en frankfurter worsten) volgen we 3 vossen die hun eten bijeen aan het zoeken zijn. Ze nemen hun tijd, want 2 uur later zijn ze nog steeds bezig.

Ik dacht ook een tapuit te spotten, maar ik ben niet zeker of het een correcte determinatie is. Hij vertikte het om te zingen, dus de shazam voor vogels (Merlin Bird Id) kon me niet helpen.

De nacht valt en het is hier compleet stil. Geen auto’s, geen muziek, enkel krekels. Heerlijk.

Afstand: 26km

Overnachting: camping sauvage