Afstand 61 km – Hoogtemeters 404 – Bestemming Haswell – Overnachting Colliery Farm

Op aanvraag van Liv startten we de dag met een bekentocht op de camping…waar ik eigenlijk ook van genoot.

Daarna reden we het wonderschone Osmotherley uit en we wuifden de schapen die gewoon op straat liepen uit toen we de wildroosters overfietsten.


De streek die we daarna aandeden zou wat achtergesteld en industrieel zijn volgens de info die Andrew ons had gegeven. Van de omgeving zagen we echter niet zoveel vermits het cycle netwerk liep langs aangelegde fietspaden tussen het groen en bovendien volledig verkeersvrij. Het had fietsparadijs moeten zijn ware het niet dat er ontzettend veel fietshekjes stonden, die smaller en smaller werden en moeilijker en moeilijker. Op een bepaald moment was er elke 800m eentje en werden we meermaals ingehaald door dezelfde wandelaars, die zeiden dat we beter een auto zouden kopen (we weten niet of ze het meenden of niet).

We werden in elk geval behoorlijk gefrustreerd. Bergen kan ik plaatsen, maar zo’n pesterijen echt niet. Na enkele keren de fietszakken op en af te moeten halen en fietsen op te moeten heffen heb je het wel gehad met die hekjes.  Ik moet zeggen dat ik me vandaag een ongewenste gast voelde op het National Cycle Network van de UK.

Er was nog een ambitieus stukje…. 35% naar beneden op dit wegje (wat stijler is dan de foto doet vermoeden) Maar zoals Liv zei “Beter naar beneden dan naar boven”
Voor de rest was onze dag geweldig

Eten deden we in een speeltuin, de kinders namen dat heel letterlijk.

En de camping is geweldig, we zitten op een kleine boerderij/camping met een heel schoon verzichten omgeven door weien met paarden en nabij de kippen.

De camping is zeer kleinschalig en de boer is zelf voor ons de inkopen voor het avondeten gaan doen.

En dan toonde hij ons Harry, zijn 16 weken oude Ierse havik. 

Onze kinderen mochten hem strelen (vasthouden wilden ze niet meer nadat we de gehavende arm van de boer zagen).

Maar nadat Harry ineens Liv haar jas volkakte ontstond er wat wanorde en nam Harry de vleugels en ontsnapte.  

En dat mocht nu absoluut niet gebeuren want blijkbaar mag hij enkel vliegen als hij honger heeft (want dan komt hij terug om te eten), maar nu had hij al enkele kuikens gegeten.

Enfin, de boer maar roepen en fluiten op Harry, die steeds verder vloog. We waren er al van overtuigd dat de vogel niet zou terugkomen (een oud scoutskampmoment indachtig waarbij iemand zijn afgerichte kraai meenam, en daar vrij liet vliegen, waarna we die kraai nooit meer terug zagen)

We vonden het al zo zielig voor de sympathieke boer …. maar, geheel onverwachts, keerde Harry weer. Eind goed, al goed.