Amsterdam marathon: Let the tapering begin #13
“Let the tapering begin”, zei iemand tegen me. Ik kende dat begrip niet, maar ik veronderstelde dat het iets met blessures en intapen te maken had.
Niet dus. Tapering is het afbouwen van de trainingsintensiteit alvorens de grote wedstrijd. Bij marathonlopen is dit een drietal weken (afstandzwemmers hebben pech, bij hen is dat maar enkele dagen).
Hierin moet je vooral rusten, goed slapen, gezond eten en herstellen van de intensieve trainingsintensiteit.
Mede-lopers vertelden me dat ze die laatste week met zichzelf geen blijf wisten omdat ze persé wilden gaan lopen.
Ik moet zeggen dat ik geniet van de vermindering in trainingsintensiteit.
Ik zal het nodig hebben ook, want ik ben weer goed verkouden, wat zich vertaald in een suffe kop, rauwe keel en moeheid. Beter nu als binnen enkele dagen, troost mijn nabije omgeving me, en ik zal ze maar geloven dat dit ook weer overgaat (en dat de verse muntthee die Bjeurn me net bracht zijn werk doet).
Verder ben ik al enkele weken mijn alcoholconsumptie aan het minderen (de voorbije week was alcoholvrij, en de volgende week wordt dat vanzelfsprekend ook) en gezond aan het eten.
En voor de rest, begin ik me zorgen te maken om de praktische zaken en begin ik me wat dingen af te vragen
- Ga ik niet vergeten mijn teennagels te knippen (ik deed dit zaterdag, al een geluk, want ik slaagde erin om dit net te kort te doen, geen aangenaam gevoel, maar volgende week zeker bijgegroeid)
- Hoe zorg ik ervoor dat ik mijn benen de dag voordien genoeg rust krijgen? (we zijn al vanaf vrijdag in Amsterdam met kinders en bevriend koppel, citytrippen is echter ook dikwijls veel stappen)
- Tot hoelang op voorhand mag ik drinken? (zonder risico te lopen dat ik onderweg een tussenstop in een dixie moet doen, ik ben immers al elke duurloop in de kanten moeten duiken)
- Drink ik onderweg water of AA-drank? (dit is al opgelost door mijn diëtiste –> vermits ik een sterke maag heb en al goed geexperimenteerd heb met de AA-drank en gellekes, ga ik voor de AA drank kiezen. Deze bevat immers ook zouten, waardoor je water langer ophoudt en minder moet gaan plassen)
- Hoe zal mijn ontbijt eruit zien?
- Met welke schoenen ga ik de dag voordien rondlopen (zou ik een extra paar loopschoenen meenemen om op rond te hossen -> wel niet echt elegant)
- Track ik met endomondo, zodat mijn vriendjes thuis kunnen volgen (ik vind het leuk om bij mijn vrienden online te kunnen meekijken, maar ik ga zelf endomondo niet opzetten, ik loop sowieso met mijn garmin forerunner 305 en ik heb geen zin om mijn gsm ook nog te moeten instellen in het heetst van de strijd.
- Neem ik mijn gsm mee onderweg? Het nadeel is dat ik daar dan weer moet mee sleuren, het voordeel dat ik dan wel eventueel een muziekje kan opzetten en achteraf gemakkelijker mijn achterban terugvind)
- Wat ga ik aandoen?
- Gaat het niet te warm zijn? (waarop ik constant kijk of de prognose voor zondag al veranderd is)
- Is de ontmoeting met de man met de hamer verplicht? (de dochter dacht al dat er echt een man met een hamer stond te wachten)
- Ga ik wenen als ik over de finish ga (mijn collega zweert van wel)
Deze week nog goed rusten, vanaf woensdag heb ik vrijaf, dan kan ik eindelijk eens in dat hardloopboek beginnen en koolhydraten beginnen stapelen natuurlijk.
#dagen tot Amsterdam Marathon:
6
Trainingsweek:
18e/18
Aantal getrainde kilometers:
36 (afgelopen week)
682km (werkelijk gelopen)
688km (schema)
744km (totaal schema)
Gewicht:
-2 kg
Imiteer je tekening
De kinderen worden groter, en ze krijgen stilaan (soms) een beter gevoel voor humor.
Dit merken we vooral aan de tafelmomenten die geëvalueerd zijn van frustratiemomenten met kinders die niet willen eten, gevoederd moeten worden en alles omstoten naar leuke, ontspannende, en met momenten grappige familiemomenten.
Hier het resultaat van tafelhumor die overging naar livinghumor.
Imiteer je tekening !!!!
Amsterdam marathon: op krachten komen #12
De zwaarste weken zijn gepasseerd, maar de moeheid zit nog steeds in mijn lijf en ik probeer nu vooral veel te slapen en op krachten te komen. Ik ben ook begonnen met preventief ontstekingsremmers te nemen, op aanraden van mijn mama, nadat ik haar vertelde over mijn heup … mijn mama heeft zo ooit net voor haar 2e marathon de trainingen moeten staken en 2e marathondroom moeten opgeven, met een venijnige ontsteking.
Ik heb me voorgenomen om wat “trager” te leven, deze 3 weken voor de marathon, en wat meer ‘neen’ te zeggen, wat bewuster omgaan met mijn factoren.
- Zo ging ik slechts 3 keer ipv 4 keer lopen
- ging ik niet naar de foto-avond van Bjeurn zijn fietstocht,
- ging ik niet eten op het spagettirestaurant (in openlucht) van de scouts
- weigerde ik een gratis startnummer voor de loop in Brussel dit weekend (terwijl dit perfect in mijn trainingschema paste)
- nam ik gisteren een ‘lazy sunday’ terwijl Bjeurn klusjes opknapte in huis.
Mijn woensdagse loopje werd echter wel wat spannender als verwacht. Na 3 kilometer merkte ik dat ik mijn huissleutel onderweg verloren was.
Ik liep naar mijn mama (die een reserve exemplaar heeft), maar zij was niet thuis (en haar sleutel van mijn huis jammer genoeg ook niet).
Dan maar naar mijn schoonmama, die ook niet thuis was, gelukkig vond ik haar op het tennisveld. Ze gaf me de sleutel van haar huis, zodat ik naar daar kon lopen en daar mijn huissleutel op te pikken. Maar ondanks grondig zoeken vond ik hem niet. Uiteindelijk terug naar de tennis gelopen, met de schoonmama in de auto naar haar thuis gereden om daar tot de conclusie te komen dat de sleutelbos echt wel verloren was. Dubbele pech dus.
Waarop ik nog 2 keer de hele weg afliep zonder de sleutel terug te vinden.
Mijn ambitieuze voormiddagplanning was alvast helemaal om zeep.
Uiteindelijk was ik 13 kilometer met tussenpozen aan 12 km/u verder en ging ik maar bij mijn mama douchen in afwachting van de thuiskomst van haar set huissleutels.
Ik zocht en vond in haar kleerkast iets passend. Leve mama’s met leuke kleedjes en dezelfde maat ;-)
Voor de komende week staan er vooral de praktische zaken op het programma, mijn voeding voor de laatste week eens uidokteren (ik heb nog veel leesvoer te doorworstelen), mijn kleding selecteren, leuke gezinsactiviteiten zoeken voor in Amsterdam (en dan liefst activiteiten waarbij ik niet teveel moet rondstappen) en misschien al eens een restaurant reserveren in Amsterdam (als ik al niet te laat ben daarvoor)
#dagen tot Amsterdam Marathon:
13
Trainingsweek:
17e/18
Aantal getrainde kilometers:
32 (afgelopen week)
646km (werkelijk gelopen)
653km (schema)
744km (totaal schema)
Gewicht:
0 kg (ligt volledig aan snoeperijen en zwak karakter, afvallen zal voor de marathon van Parijs zijn, ik moet toch nog ergens ruimte voor verbetering laten)
Drinkriem
Een hele tijd geleden was ik op zoek naar een goede oplossing op drank mee te nemen op de duurloop. Ik sprak een paar lopende bloggers, of eerder bloggende lopers aan, die dan ook hun advies onder mijn postje plaatsten.
En zo begon ik uit te testen.
Van een vriendin kreeg ik al volgende drinkriemen op uit te testen. Allereerst moest ik me over het gevoel zetten, dat ik er toch wel een beetje belachelijk bij liep. As ik nu snel zou lopen zou ik dat misschien minder gevonden hebben, maar aan een slakkegang lopen met een bijna professionele uitrusting is nu toch wel grappig. Tja … ik heb me erover gezet … uiteindelijk was ik ook gewoon héél blij dat ik drank had.
- 4 keer 125ml is voor mij iets te weinig drank
- onder zo’n band zweet je (althans bij goed weer)
- mijn gsm is te groot voor het zakje
- de riem is niet hinderlijk bij het lopen, ik voelde hem amper
- 2 keer 300ml is eveneens te weinig water voor een duurloop op een warme dag
- eveneens zweten onder de band
- mijn gsm (samsung S4) past (mits wat wringen wel in het zakje, maar eigenlijk is het zakje nog net te klein om comfortabel de gsm in en uit te halen)
- de riem past goed aan, maar voor mij was het net op ’t randje, voor al wie smaller is dan mezelf, zal de riem te groot zijn
Een camelbak met bijhorende kleine rugzak had ik zelf nog liggen thuis
- moeilijk om uit te kuisen
- niet geschikt voor sportdrank (want hij is al zo moeilijk uit te kuisen)
- loopt comfortabel, de rugzak past goed aan
- Bij warm weer zweet je wel op je rug (maar dat geldt voor alle systemen)
- gsm kan erin (maar je kan er dan weer moeilijk aan eens je vertrokken bent … en ik had mijn gsm soms toch wel nodig om knooppunten te zoeken, een nieuwe podcast op te zetten, te navigeren, …..)
Uiteindelijk bestelde ik me deze Nathan trail mix 4 drinkriem. 4 flesjes van 300ml zijn ideaal voor mij, mits wat proppen krijg ik de gsm en enkele gellekes er ook nog wel bij, en in de kleinste stand paste de riem net.
Alle duurlopen deed ik sucecsvol met deze drinkriem. Zeer content dus van de aankoop.
Maar … ineens bedacht ik … tijdens de marathon ga ik wel niet aan mijn eigen drinken sleuren, daar drink ik wel aan de bevoorrading. Maar waar blijf ik dan met mijn gsm, zakdoeken en gellekes?
Het probleem van de gsm is gemakkelijk opgelost. Ofwel neem ik hem niet mee, ofwel in een armband (maar die draag ik feitelijk niet graag), ofwel steek ik hem in mijn bh (dat doe ik meestal, tenzij het regent, dan ga ik voor de armband, want die is waterdicht)
Gelukkig zijn ook hier oplossingen voor. Ondertussen rolde er al iets vanonder mijn stikmachien dat ik mijn volgende loopke ga uittesten, maar voor alle zekerheid (Bjeurn had me een beetje schrik aangejaagd en ik wil geen risico’s nemen op mijn marathon) bestelde ik iets tofs online. Hopelijk heb ik ze volgende beide getest en krijgen jullie weer een verslag.
Amsterdam marathon: de laatste loodjes #11
Ik dacht stiekem het verslag van vorige week aan me voorbij te laten gaan, maar dan liet Zibdoes in de commentaren weten “ik ben zo benieuwd hoe het met je gaat!!!!”
Awel, het is leuk om te merken dat er interesse is in mijn grote marathonrelaas, en daarom met plezier dit verslagje. Doe maar gewoon of het maandag is, en je het verslag van de week voordien leest.
Vorige week was de zwaarste van alle trainingsweken, en ik ging die week feitelijk al vermoeid in, ondanks mijn inhaalrust.
Ik had de impact van de marathontraining toch wat onderschat. Alles bleef maar super gaan, en vlot, en leuk, … en ineens kreeg ik dan de weerslag.
Deze week werd ik ook geconfronteerd met het korten van de dagen. Daar heb ik het toch ook emotioneel wat moeilijk mee. Ik ben gewend om door de velden en de bossen te lopen, en nu wordt het terug asfalt. Ik kan er ook niet goed tegen om telkens toertjes te lopen om aan het gewenste aantal kilometers te komen. Daarmee ben ik op zoek naar een nieuwe looptoer. Zo deed ik ook eens Bjeurn zijn vaste toer. Gedeeltelijk onverlicht, dus koplamp noodzakelijk. Ik weet echter niet of ik zo dapper ben (en vooral of het als vrouw verantwoord is) om op afgelegen, onverlichte wegen te lopen.
De tempotraining deze week was 16km met 3 keer 5 minuten en 3 keer 6 minuten snel.
Waarschijnlijk de pittigste training in de hele marathonvoorbereiding (want zoals je zou denken zijn niet de duurlopen de moeilijkste, maar wel de tempolopen)
De duurloop was ook wel leuk. Mijn broer zocht nog lopers voor op het loopevenement “Run to walk again”. En zo kon ik mijn 32 kilometer lopen, begeleid door 2 fietsers (waaronder mijn broer) en op een nieuwe locatie … dit bracht weer wat variatie in het trainingsschema. Alleen jammer dat ik Marc Heremans niet kon spotten.
Dit was tevens de langste en laatste duurloop voor de marathon. Op ’t eind speelde de heup weer op, dus misschien is het ook voor mijn lichaam goed dat ik vanaf nu kan afbouwen.
De dag van deze duurloop stond ik op met een oor waardoor ik nog amper kon horen en het gevoel dat ik in een zwembad zat. Gelukkig voelde ik me nog fit, maar tegen de avond toe werd ik zieker en voelde ik me slechter.
Dit is dan ook de reden dat het verslag later (en bijna niet) online kwam.
De laatste loodjes wegen het zwaarst, dat werd me deze week wel duidelijk.
Ik ben er in elk geval niet rouwig om dat het vanaf nu rustiger wordt.
Ik hoop gewoon echt dat ik gerecupereerd geraak tegen de marathon, moet wel lukken want ik heb hier nog wel wat tijd voor. Maar mentaal lijkt het alsof ik nooit meer fris en monter zal zijn.
#dagen tot Amsterdam Marathon: (we doen nog steeds alsof we maandag zijn)
20
Trainingsweek:
16e/18
Aantal getrainde kilometers:
67 (afgelopen week)
614km (werkelijk gelopen)
614km (schema)
744km (totaal schema)
Gewicht:
– 1 kg
Amsterdam Marathon: (Mentale) moeheid #10
Al 5 zware trainingsweken achter de rug en nog 1 te gaan.
Ik word moe en de goesting is er niet altijd meer. Tijdens de korte lopen (8K) deze week, had ik de indruk dat ik enorme inspanningen moest doen om amper vooruit te komen.
In de tempoloop van 14km had ik al helemaal geen zin. Ik begon eraan, zette na 5 minuten het alarmke van mijn hartslagmeter af en zei mezelf dat ik mocht kiezen wat ik deed. Mijn eerste idee was 5 kilometer, maar de strever in mij besloot toch maar de 14 te doen … niet van ganser harte echter.
Dit is de eerste week dat het lopen zo tegen viel en ik me log en traag voelde. De moeheid vertaalde zich ook in een mentale moeheid met bijhorend doemdenken.
Gelukkig had ik een rustig weekend, ik skipte de sociale avondverplichtingen om vroeg in bed te kruipen en had 2 nachten een goede nachtrust. Dat merkte ik enorm tijdens mijn duurloop.
Zondag moest ik immers 22km lopen aan marathontempo (en daarna moest ik me afvragen of ik dit nog 20km langer kon volhouden). Het resultaat was mooi …. 22,41km op 2u04min (oftewel een tempo van 5,34 min/km).
En op de vraag “kan ik aan dit tempo nog 20km verder?” was mijn antwoord: “Ik denk het wel” (maar je weet natuurlijk nooit wat er gebeurt als de beruchte man met de hamer komt).
Deze training aan marathontempo (met de bewuste vraag ‘kan ik dit nog 20km?’) was een tip die Kristof me gaf. Een nuttige tip, want voor ’t eerst weet ik ‘ongeveer’ naar welk tempo/hartslag ik me tijdens de marathon zal richten.
Ondertussen zijn we weer enkele dagen verder en doe ik mijn best om elke nacht voor meer dan 7u nachtrust te zorgen (de laatste tijd slaap ik meestal nog geen 6u … wat natuurlijk veel te weinig is).
Ik hoop zo toch uitgerust genoeg te zijn om deze zwaarste trainingsweek, waarin 64km op de planning staan, wat vlotter doorkom als de voorbije week.
Dit weekend sprak ik trouwens met iemand die ook in Amsterdam zal lopen.
“Ik heb nog een maand om te trainen” zei hij me.
Grappig vond ik dat, want mijn gedacht was “Ik moet nog een week trainen en dan kan ik beginnen rusten tot aan de marathon”.
Toch ben ik er zeker van dat hij het goed zal doen, de marathon is immers ook een mentaal spel.
Bij mij zit het mentaal goed, omdat ik de voorbereiding zo goed als stipt gevolgd heb, bij hem zit het mentaal goed, omdat hij gewoon weet dat hij het kan, mits wat minder of wat meer afzien, afhankelijk van de voorbereiding (wat ik héél bewonderenswaardig vind, zo’n zelfkennis en zelfvertrouwen)
Hieronder nog de cijfertjes, maar voor de liefhebbers nog een geweldig filmke
En als het insluiten in de blog niet gelukt is, dan kan je het altijd hier zien (enfin, zelfs een link leggen lukt niet meer, dus verwijs ik je naar hier http://youtu.be/3ItnxJLAOeY voor het filmke)
#dagen tot Amsterdam Marathon:
27
Trainingsweek:
15e/18
Aantal getrainde kilometers:
54 (afgelopen week)
547km (werkelijk gelopen)
550km (schema)
744km (totaal schema)
Gewicht:
– 1,5 kg
Carfree day
Beste Yunes,
je vroeg me om je een mailtje te sturen met mijn impressies over het fietsenatelier dat bij ons op het werk kwam.
Wel, ik vond het alvast een geweldig initiatief. Het stond al meer dan een maand in mijn agenda en ik pompte speciaal mijn banden niet op.
Toen ze aan mijn fiets werkten, bedacht ik bij mezelf hoeveel ik aan mijn fiets gehecht was.
Sinds de middelbare school gaat hij al mee, Ik fietste ermee dagelijks naar ’t school, maar ik fietste er later ook mee naar Parijs, naar Duitsland, naar Nederland, de Loire af.
Op deze fiets nam ik Bjeurn achterop, net voor we een koppel werden (om na 5 meter prompt de bosjes in te rijden).
Deze fiets is al meer dan de helft van mijn leven mijn companion, alleen al de laatste 4 jaar spendeerden we al 12000km samen.
Ik werd er echt weemoedig van.
De testrit op het bedrijfsterein verliep goed, alsook de eerste kilometer huiswaarts … Tot ineens iets begon te slepen.
Een vrouw kan (gelukkig) niet aan een fiets sleutelen, zonder hulp te krijgen van een (in dit geval zeer knappe) man.
Deze centreerde mijn wiel dat volledig uit de haak gekomen was, en stelde ook nog mijn remmen opnieuw af.
5 kilometer verder, op de fietsersbrug, blokkeerde mijn ketting tijdens het schakelen en zat deze onwrikbaar vast tussen mijn spaken en tandwielen.
Na mijn vaststelling dat het een hopeloze zaak was, bood toch nog een jongeman zijn hulp aan.
Ik gaf hem het voordeel van de twijfel, maar bleek toch gelijk te hebben … het was een hopeloze zaak en ook deze jongen vol goede wil, kon me niet helpen.
Na zijn interventie stond ook mijn band plat, stond mijn net gecentreerde wiel weer scheef, en waren we weer 20 minuten verder.
2 dingen speelden in mijn nadeel.
Ten eerste kon ik mijn fiets niet zomaar achterlaten want ik was op een lang autovrij stuk. Ten tweede kan je een fiets met een geblokkeerde ketting niet zomaar voortrollen, neen, je moet het achterwiel nog opheffen ook.
Echt tof, een halve kilometer sleuren met zware fietstassen en een zware fiets.
De volgende opgave, was thuisgeraken. Ik maakte mijn fiets vast aan een boom en begon te liften. Dat was ook al weer lang geleden, maar ik ben het nog niet verleerd.
De derde auto was al prijs, en een vriendelijke garagehouder reed me tot thuis (ik was vergeten hoe leuk liften was)
Kinderen ophalen, fietsenrek bij mijn mama gaan halen, fiets oppikken, fietsenrek terugbrengen … de avond was meteen gevuld, geen tijd om te koken, dus werden het frietjes (waarop tenminste de kinderen de avond leuk vonden)
Zeg dat mailtje over carfree day … kan je dat aan iemand anders vragen?
Amsterdam Marathon: ik ben geen echte, of tochwel? #9
Een weekje congé achter de rug, waarin ik de badkamer schilderde, maar ook tijd had om te lopen. De schildersstijfheid hinderde me daarbij gelukkig niet.
Waar ik niet op voorbereid was, was het feestweekend dat in ons dorp plaatsvond. En zoals veel, zijn de onverwachtse feestjes de leukste.
De tijd tikte voorbij en de pintjes smaakten goed. Heerlijke avond, maar wat bekloeg ik me dat later. Niet alleen de volgende dag (waarop ik gelukkig niet moest lopen), maar ook nog de dag daarna … de dag waarop 29km gepland stond. Ik was om 9u nog steeds ontzettend moe en mijn benen voelden zelfs in bed nog ontzettend zwaar.
Dit was de eerste keer dat ik eraan dacht om die duurloop te skippen. De enige reden dat ik toch vertrok -al zag ik het helemaal niet zitten- is dat ik weet, dat je soms vlot kan lopen, zelfs al ben je moe.
Dit weet ik enkel uit ervaring, al probeert mijn lichaam me altijd als ik moe ben, iets anders wijs te maken.Ik hoopte ook dat mijn opgebouwde conditie, wel zou compenseren voor mijn uitschuiver.
En ik troostte me met de gedachte dat de duurloop niet de zwaarste training is (dat is de tempoloop)
En inderdaad … het lukte … niet van ganser harte … en op een bepaald moment dacht ik dat ik lopend in slaap zou vallen … maar die 29 kilometer liep ik rustig uit.
Weer een boost voor het zelfvertrouwen (want een marathon lopen, is grotendeels ook mentale kracht)
Wat me de afgelopen weken al meerdere malen is opgevallen, is dat mensen soms al verschieten als ik een koffie drink.
“Jij bent toch zo’n gezonde, sportieve vrouw!? Ik dacht dat je enkel water dronk!” zei een collega overlaatst.
Ze moesten eens weten dat ik naast toekomstig marathonloopster ook de vrouw van een brouwer ben.
#dagen tot Amsterdam Marathon:
34
Trainingsweek:
14e/18
Aantal getrainde kilometers:
60 (afgelopen week)
493km (werkelijk gelopen)
498km (schema)
744km (totaal schema)
Gewicht:
– 1,5 kg
Amsterdam Marathon: creatief lopen #8
Het wekelijkse loopverslag, een beetje later dan gepland (donderdag ipv maandag). Daar zaten een heerlijk weekend gevolgd door een schilderweek (nu nog bezig) voor een groot deel tussen.
De afgelopen week moest ik creatief zijn, de week was namelijk nogal druk.
Onze slaapkamer verhuisde een verdiep naar boven (jeuj)
Ik moest héél mijn kleerkast verhuizen en uitmesten (auch, ik heb echt veel kleren en natuurlijk niks mooi, misschien moet ik over kleerkasten nog eens een blogpost wijden)
Er was het familieweekend in Zutendaal (altijd leuk)
En er waren de gewone besognes (kinderen en man met hobby’s en agenda’s)
Daarmee liep ik deze week maar 3 keer in plaats van 4. Wat ok is, want mijn regel is 3 keer is een must en de 4e keer is optioneel.
Woensdag 8km direct nadat ik de kinders op ’t school had afgezet en voor een afspraak om 10u (haasten dus), vrijdag 12km naar het werk (ik zag geen andere optie) en dan de duurloop (die moest op het weekend).
De duurloop was de moeite, samen met mijn 2 stiefzusjes (of zoiets) verkende ik Zutendaal via de knooppunten. Ik vertrok om 7u voor de eerste 9km en daarna pikten zij aan voor wat 16km moest worden (en uitdraaide op 17km).
Wel stoer van hen feitelijk, want eigenlijk waren ze van plan om maar max. 12 km mee te lopen (wat eveneens de verste afstand is die ze ooit liepen). Toch waren ze verbazend gemakkelijk overtuigd om voor 16km te gaan.
Ik op mijn beurt introduceerde hun in de wereld van de gellekes (die ik stiekem wel kan appreciëren, waar door het grotendeel van de bevolking als ‘degoutant zoet’ wordt beschouwd)
Zo was mijn derde lange duurloop ook in gezelschap (wat altijd leuk is).
Wel had ik na de duurloop last van mijn linkervoet (net zoals vorige week trouwens). Ik dacht altijd dat mijn heup het zou begeven, maar blijkbaar heb ik een nieuwe zwakke plek. Opletten dus. Toch acht ik de kans dat ik effectief aan de start kom groter in, dan enkele weken geleden.
En, als ik dan ook effectief aan de start kom, kom ik sowieso ook aan de finish. Dat heb ik mezelf beloofd!
Een klein verhaaltje over de duurloop.
Onderweg kwamen we dit huis tegen. Afval / stro /WC papier, … in de tuin / op het dak / op de zonnepanelen / in de bomen. Kortom overal.
In de tuin stond ook een bord met ‘Profiteur! ‘ op geschreven (althans, dat meende ik te lezen)
Ik bedacht in mezelf, dat zo’n actie meer zegt over degene die dat doet, dan over de zogezegde ‘profiteur’ in kwestie.
Maar ik werd gecorrigeerd door mijn schoonzusje, zij liep hier ook voorbij en op het bord stond niet ‘profiteur’, maar ‘proficiat’ (en inderdaad, als ik de foto nu bekijk zie ik het ook)
Waardoor het verhaal meteen minder spannend werd (ik was al een héél verhaal aan ’t verzinnen over wat er moest gebeurd zijn) … maar toch, mij lijken dit eerder pesterijen.
#dagen tot Amsterdam Marathon: *in de waan dat we maandag zijn)
41
Trainingsweek:
13e/18
Aantal getrainde kilometers:
47 (afgelopen week)
433km (werkelijk gelopen)
441km (schema)
744km (totaal schema)
Gewicht:
– 1 kg (daar zit het leuke weekend voor iets tussen)
Amsterdam marathon: spoken verjagen #7
Vorige week werd er op het werk wat gelachen met de trage tijd van mijn duurloop “of ik wel binnen de tijdslimiet zou binnenkomen”.
Moest het nu van een onsportief iemand geweest zijn, dan had ik hem snel ik op stuk gegeven. Maar deze opmerking kwam van een getrainde marathonloper die onlangs de Marathon de Sable succesvol uitliep.
Alhoewel ik wel weet dat ik de marathon sneller zal lopen als mijn duurlopen (elk trainingsprogramma benadrukt dat je je duurloop traag moet doen), bleef deze opmerking door mijn kop spoken.
Samen met de vraag “Word ik traag door mijn marathontraining?”
Zo besloot ik donderdag om eens te kijken hoe snel ik 5km kon lopen. Tot mijn grote opluchting klokte ik af op net geen 24min (een persoonlijk record). Ik was wel moe nadien, maar dat spook was alvast verjaagd.
Nu de duurloop nog, deze week stond er weer 26km op het programma, maar dan alleen. Dit is echt de eerste keer dat ik zo’n afstand alleen zou lopen en ik had er echt schrik voor. Gaat dat niet saai zijn, vroeg ik me vooral af (soms vind ik 10km al saai)
De voorbereiding deed ik alvast grondig. Op aanraden van een medeheidejogger zette ik de avond op voorhand mijn ontbijt klaar, stond ik vroeg op om te ontbijten en kroop ik nadien nog even in mijn bed.
Voor de loop had ik weer een route uitgestippeld via de knooppunten en het lopen ging vlot. Totdat ik aan een afgesloten brug aankwam.
Na wat omweg zat de moraal weer helemaal goed, totdat ik een afslag miste en afweek van de route. Toen ik eindelijk terug op mijn parcours zat besefte ik dat dit zeker 5 kilometer omweg zou opleveren …. in de regen !!!
Het resulteerde uiteindelijk in een onverwachtte maar super vlotte 32km, geen energiedip gehad, zeer comfortabel gelopen en sneller dan vorige keer in dezelfde hartslagzone (waarschijnlijk omdat ik nu alleen was en geen energie verspilde aan praten). En 32 km lopen was zelfs ook niet saai.
’t was genieten, en ineens lijkt die marathon haalbaar.
#dagen tot Amsterdam Marathon:
48
Trainingsweek:
12e/18
Aantal getrainde kilometers:
386km (werkelijk gelopen)
389km (schema)
744km (totaal schema)
Gewicht:
– 1,5 kg (terug wat bijgekomen, het marathongewicht bereiken verloopt iets moeizamer dan ik hoopte, ik snoep gewoon nog steeds teveel)
De verlichting #5 – Operatie Luster
Een vriendin van mij zei een hele tijd geleden.
“Ik zou dat niet willen, dat de peertjes overal nog hangen, dan heb ik liever iets niet helemaal naar mijn goesting, dan peertjes”.
Ik was het met die stelling helemaal niet eens, ik ging direct voor mijn volledige goesting en tot dan zouden er peertjes hangen” (toen was ik nog in de overtuiging dat mooie verlichting gemakkelijk te vinden was en peertjes me niet zo zouden storen).
Ondertussen wonen we hier al 2,5 jaar en het voortschrijdend inzicht moet mijn mijn vriendin bijtreden. In de slaapkamers kwam er iets eenvoudigs, in de keuken fabriceerden we iets zelf, voor de gang kregen we een luster en kochten we tweedehands een bijpassend model, maar voor de living zocht ik toch nog steeds de perfecte lamp.
We hebben een tijd intensief gezocht, maar de perfecte sputnik-lamp vinden we voorlopig niet.
En de rest van de verlichting op de markt
A. past niet in ons huis (we hebben hoge plafonds en behoefte aan een hanglamp met meer dan 1 lamp)
B. is te duur
C. vinden we lelijk
Tijd voor plan B, de ‘voorlopig definitieve’ oplossing.
Deze vond ik ik de kringwinkel
en bracht ik in tweevoud mee naar huis, met nog een derde folieke voor in ’t toilet
Daarna volgde het werk. Ontvetten met een goei scheut ammoniak, schuren met een fijne korrel
Spuiten in het kot. Hiervoor gebruikte ik een rode metallic-spuitverf. Uit ervaring weet ik dat deze goed dekt.
De luster aan de wasdraad voor finale check en bijspuiten
Ophangen en online dimbare ledlampen bestellen.
Voila, we nemen onze tijd, maar stap per stap komen we er wel
Het dubbel verrassingsfeest
Ons mademoiselle wordt binnenkort 7 en ze vond al een hele tijd dat ze een verrassingsfeest verdiende.
Wij vonden dat ook, dus maanden terug mocht ze de genodigdenlijst opstellen en daarna werd er met geen woord meer over gerept. Soms meldde Liv nog iets wat ze wou eten / doen / … op haar verrassingsfeest, maar dat negeerden we. Over je verrassingsfeest heb je namelijk niets zelf te beslissen.
Stiekem een verrassingsfeest in eigen huis organiseren is niet gemakkelijk (ooit probeerde ik dat ook voor Bjeurn maar het verrassingseffect was toch minimaal), daarom stuurden we de kinderen uit logeren.
Zo konden we het feest op ons gemak voorbereiden.
Op het gemak was het echter niet, want ik kwam weer op het lumineuze idee om last minute nog knikkerzakjes te willen maken (buiten het schrale lintje, lukte het uiteindelijk net)
Om geruzie te vermijden en samenwerking te promoten staken we een 1 tegen allen spel in elkaar (met als beloning doorgeefpak waar dan natuurlijk de knikkerzakjes inzaten)
Liv haar entree was geld waard … terwijl wij ons verstopten in de living hoorden we Liv al zeggen “hè, hier is precies niemand thuis”.
Waarop ze de living binnenkwam en met toeters, serpentines en geroep onthaald werd.
De eerste seconden las ik pure angst op het kind haar gezicht om geleidelijk te veranderen tot blijheid toen het besef groeide dat dit haar verrassingsfeest was.
(Liv was niet de enige die verschoot, de broer die van niets wist was enorm van zijn melk).
Straf eigenlijk dat Liv haar klasgenootjes hun mond hebben kunnen houden, want de weken ervoor zagen ze elkaar dagelijks.
Kus de kikker, bleek niet geliefd bij de jongens ;-)
Maak van Liv een mummy, de favoriete opdracht van Liv.
Net als de jaren voordien deden we weer van fruitbrochette, die wederom populair was. Nadien volgden nog pannenkoeken.
Wat Liv niet wist, is dat ze een dubbel verrassingsfeest kreeg. Onder het mom van ‘we moeten een klasgenootje thuis afzetten’ lokten we Liv het huis uit, en loodsten we de familie binnen.
En weeral lukte de verrassing grandioos (deze keer zonder Vic de schrik van zijn leven te bezorgen) … Liv sprong 10cm omhoog van ’t verschieten .
Met de familie aten we één van Liv haar lievelingsdingen ‘pita’ (wat ook gemakkelijk was voor ons), en het dessert werd naar jaarlijkse traditie door de mammi verzorgd.
’t was geslaagd en gezellig (vooral het tweede gedeelte dan, want zo’n bende jong geweld in huis, dat doe ik toch niet voor ‘mijn’ plezier). En héhé, daar zijn we ook weer van af voor een tijdje.
Amsterdam marathon: de eerste zware week (van de 6) #6
De eerste van de zes zware trainingsweken is succesvol achter de rug.
Deze week was eveneens een dure week (en zeggen dat hardlopen één van de goedkoopste sporten is). Ik kocht een nieuw paar loopschoenen (brooks Dyad7 maat 40) (de vorige hadden nog maar een dikke 700km op de teller, dus ik kan nog afwisselen, maar de marathon loop ik toch liever op de nieuwe schoenen). Deze loopschoenen kocht ik online, weer een verplaatsing naar de loopwinkel uitgespaard.
Ik ontdekte ook dat H&M tegenwoordig ook een looplijn heeft, en trakteerde mezelf op een tight.
Daarnaast bestelde ik bij de sportvoedingswebshop AA-drank en AA gellekes (deze worden tijdens de marathon ook uitgedeeld, dus het is verstandig om daarmee eens te experimenteren tijdens de duurlopen, en was aangenaam verrast door de persoonlijke boodschap van Bas.
Verder reserveerden we het hotel. Het marathonweekend wordt een kleine citytrip van 2 nachten met een bevriend gezin en wij viertjes. Dat wordt sowieso leuk.
De les die we wel geleerd hebben is dat we volgende keer sneller moeten boeken. Amsterdam zat al voor 95% vol!!!
In deze week stond een duurloop van 26km op het programma, een afstand die ik nooit eerder liep.
In het gezelschap van een vriendin die haar hier ook eens wou aan wagen, leuk voor mij.
Ik experimenteerde met AA-drank in mijn loopbelt (die ook op de marathon wordt uitgedeeld), en met gellekes op kilometer 16 en 21 (eveneens van AA, vermits we die op de marathon ook krijgen). Die drank en gellekes, dat komt wel in orde, maar ik ben dan ook gezegend met een goede maag en spijsvertering.
Voor het maken van de route gebruikte ik de knooppunten (gemakkelijk).
Het tempo was met gemiddeld 8,4km/u traag (want ik moest in de EXT1 hartslagzone blijven), maar mijn schema legt me dat ook zo op.
De dag nadien was ik amper stijf maar werd ik wel uitgelachen door iemand op ’t werk (met marathonervaring), die denkt dat ik de marathon niet binnen de tijdslimiet ga lopen.
Gelukkig heb ik nog Kristof, mede-heidejogger, aan wie ik zielige mailtjes kan sturen en die me dan weer oppept (bedankt daarvoor)
#dagen tot Amsterdam Marathon:
55
Trainingsweek:
11e/18
Aantal getrainde kilometers:
328km (werkelijk gelopen)
338km (schema)
744km (totaal schema)
Gewicht:
– 2 kg
De flow
Toen ik vanmorgen ging lopen, luisterde ik naar Ted Talks over ‘geluk’. Eén van de dingen die me bijbleef was het volgende.
“Afleiding maakt ongelukkig”, als je met een activiteit bezig bent, zelfs al is het een activiteit die je niet graag doet, dan nog ben je gelukkiger als je je concentreert op hetgene dat je doet, en niet je gedachten laat afdwalen.
Met andere woorden … concentreer je op hetgene waar je mee bezig bent.
Toen ik deze middag een artikel las in runners world over ‘de flow’ oftewel ‘in de zone zijn’ , trok deze paragraaf mijn aandacht
Hoe je het ook noemt, het draait dus allemaal om ‘focus’. En de laatste tijd heb ik een beetje het gevoel dat ik deze aan het verliezen ben.
Terwijl ik kook, haal ik nog snel een wasmachien uit, overloop ik de agenda voor morgen, bel ik nog even naar mijn mama, tokkel ik nog even op mijn gsm, ruim ik de rommel van de kinderen achter hun rug op, kom ik tussenbeide bij de ruzies van de kinderen …. en maak me zenuwachtig in wat ik die avond nog allemaal moet doen (en in ’t slechtste geval zien de croque monsieurs zwart)
Ook op het werk, waar met steeds met meer in een landscapeburo gezet worden is het steeds moeilijker om geconcentreerd aan iets te werken.
Maar ik geloof er wel in, in die flow. Op vlak van efficiëntie en ook op vlak van geluk.
Weg met dat “multitasken”, vanaf nu streef ik ‘de flow” na !!!
Amsterdam Marathon: Het voedingsadvies #5
Voordat het echt zware gedeelte van de looptrainingen aanvatte, wou ik toch wat voedingsadvies inwinnen. Dus contacteerde ik Iris, de immer sympathieke diëtiste maar daarnaast ook gespecialiseerd in sportvoeding. Kleine tip … als je haar facebookpagina liked en een mail stuurt krijg je gratis een receptenbundel toegestuurd.
Iris gaf me veel goede tips. Sommige direct bruikbaar, voor andere zaken moet ik nog wat studeren en nadenken over een menu die bij me past. Ik kreeg in elk geval al een hoop naslagwerk mee, dus dat komt wel goed.
.. een beetje zoals het verhaal van de inspanningstest, je krijgt veel uitleg, in ’t begin is het vooral verwarrend en veel, maar daarna vallen alle puzzelstukjes in elkaar.
Ik ga niet in detail treden, maar hieronder alvast enkele kleine dingen waarmee ik direct aan de slag ga
GEZONDE VOEDING
- bestaat uit 300g groenten per dag, bij de warme maaltijd moet de helft van je bord met groenten gevuld zijn -> in ’t vervolg moet ik mijn porties toch anders indelen
- 2à3 stukken fruit per dag –> check
- 500 ml melkproducten -> haal ik … soms
- 2 keer vis per week (vette vis mag, want dat zijn goede vetten) –> oeps, ik eet bijna nooit vis (maar dit indachtig zette ik het op de menu voor morgen)
- 20g noten per dag (noten zijn evenals de vis goed tegen ontstekingen) –> daar zit ik hoogst waarschijnlijk dik over
SPORTVOEDING
- vanaf 1,5 a 2u sport is een energiedrank nodig (zoniet is water voldoende)
- bij sportvoeding is de timing vooral belangrijk (bv. melkproducten na de inspanning want goed voor recuperatie)
- na de inspanning moet je 1,5 keer bijdrinken wat je aan vocht verloren hebt –> ik ga me toch eens wegen voor en na de inspanning
- melkproducten zijn goed voor de spieren, en gewone melk is beter als soya
- op sportdagen moet je veel eten … maar dit geldt niet voor de rustdagen
- met de sportdrank en de gellekes die op de wedstrijd worden aangeboden kan je best op voorhand oefenen (niet altijd zo ideaal voor maag-darmstelsel)
- de sportgellekes van SIS met lemonsmaak zouden zeer goed zijn (maar vermits er AA drank en gellekes op de marathon van Amsterdam uitgedeeld worden heb ik deze op het internet besteld … en ook omdat ze een pak goedkoper zijn)
- nuchter trainen is zeer slecht voor blessures. Je hoort veel dat mensen dat doen om vet te verbranden, maar de waarheid is dat je lichaam, liever dan vet, zijn eigen spieren verbrand.
- Sporters tellen geen calorieën, maar koolhydraten !!! (de berekeningen hierachter ga ik jullie voorlopig besparen)
Enfin, we zijn weer een pak wijzer en beter voorbereid.
De voorbije week was de laatste ‘easy’ week. Gelukkig, want het was een zware week, met 6 werkdagen (waar anderen een verlengd weekend hadden)
Dat de grenzen verlegd worden besefte ik zondag, toen ik bij mezelf dacht “Oh, ik moet vandaag MAAR 16km lopen”.
De week die nu begonnen is, is echter de eerste van 6 zware weken. Met een duurloop van 26km.
#dagen tot Amsterdam Marathon:
62
Trainingsweek:
10e/18
Aantal getrainde kilometers:
274km (werkelijk gelopen)
290km (schema)
744km (totaal schema)
Gewicht:
– 2 kg