We herkennen onze eigen dochter niet meer. Het schreeuwlelijk van de laatste dagen (weken) is weer opengebloeid tot een lief, goedgemutst prinsesje. Onze meid heeft vanacht héél goed geslapen (van 4u30 tot 10u30 zelfs geen voeding nodig gehad). Ze drinkt ook opmerkelijk beter en meer EN ze is weer vrolijk !!! De “Omeprozale” blijft voorlopig nog even in de kast staan, wegens “niet nodig”. Was het dan toch een groeispurt waar onze meid last van had? In elk geval zullen we hout vasthouden en hopen dat dit zo blijft.

Het was weer een mooie dag vandaag en Liv en de mama zijn samen met Elke en Tuur op stap geweest. Een terraske gedaan, zalig dat dat midden oktober nog mogelijk is. Tuur was echt super braaf en ons Livke ook, maar zij heeft wel héél de namiddag geslapen. Zoals het hoort voor twee prille mama’s hebben we gans de namiddag getetterd over het wel en wee van onze schatjes.