We hadden er nood aan … een rustdag, maar toen we een overnachting in Norcia vastlegden hadden we er geen idee van dat we zouden terecht komen in een dorp dat in oktober nog aan het epicentrum van een zware aardbeving lag. Vandaag merkten we maar weer dat de schade zeer groot is, en dat ze zelfs aan opnieuw opbouwen niet toe zijn. 
We voelen ons enerzijds ramptoerist … maar anderzijds is het misschien goed dat we hier zijn, als steun, om aan te geven dat ze niet volledig van de kaart geveegd zijn? Ik weet het niet, feit is wel dat de mensen lief zijn en dat we al aangesproken werden in de winkel ‘of wij de fietsers waren’.


De binnenstad van het ommuurde Norcia is zo goed als volledig werfzone, de toegangspoorten zijn gesloten of staan in de stellingen en ook volledige straten zijn afgezet, wegens instabiele muren. En van de Sint Benedictusbasiliek staat alleen de voorgevel er nog. 

Confronterend … we vertoeven nu al enkele dagen in dit getroffen gebied en steeds maar weer verschieten we van de impact.

    


    


Langs de andere kant blijft Norcia magnifiek … die ligging … ik weet niet of ik eerder zo’n mooie omgeving zag. Norcia ligt midden in de Apennijnen, in een mooi dal midden in de bergen. Moeilijk om te beschrijven hoe rustig, ruim en mooi het hier is, geen drukke steenweg, geen luchthaven … enkel bergen met nog gedeeltelijk besneeuwde toppen, veel groen en in dat dal dan veel groen en een ommuurde stad. We hebben vandaag echt een paar keer tegen elkaar gezegd “Maar kijk nu eens hoe mooi dit hier is.”

De specialiteiten zijn varkens- en wilde zwijnenvlees en zwarte truffel. Wij proefden beiden en verschoten ervan dat zelfs de kinders de truffel konden apprecieren.
    

Vic: “Kijk, die toren staat scheef, precies de toren van Ibiza”