De marathon van Wenen is achter de rug … eindelijk, want de voorbereiding was zwaar en bleef precies maar duren. Over de marathon valt veel te vertellen, daarmee dat ik het wat opsplits in verschillende blogposts, afhankelijk van hoe snel ik het geschreven krijg verschijnen ze ook hier. Dit is alvast het relaas van de dagen voor de marathon.
Zoals gewoonlijk maakten we ook van deze marathon een citytrip, 3 nachten zouden we in Wenen verblijven, van vrijdag tot en met maandag … met de marathon op zondag. Dit jaar was het omwille van de aanslagen nog wat spannend, maar uiteindelijk konden we toch vliegen vanuit een Zaventem, dat we niet meer herkenden … zoveel politie en militairen, precies een plaats in oorlog. We zouden opstijgen om 7u10 en er werd aangeraden om 3u op voorhand op de luchthaven te zijn. Wij mikten naar 2,5u op voorhand maar waren er slechts 2u op voorhand vermits de taxichauffeur ons met 25 min vertraging ophaalde (hij was in slaap gevallen).
In de luchthaven van Wenen aangekomen, gebeurde er nog wel iets grappigs. Ineens stapt iemand naar mij toe met op zijn gsm een instagramfoto van mij. “Hé ben jij dit?, ik volg jou op instagram”. En zo leerden we Jimmy kennen, die zijn eerste marathon in Wenen ging lopen, en die we achteraf ook nog terug zagen. Hashtags kunnen dus ook leiden tot plezante en onverwachte ontmoetingen. Ik had immers een foto vanuit het vliegtuig op instagram gezet met hashtag #viennacitymarathon, waarop hij tot de conclusie gekomen was dat ik op hetzelfde vliegtuig moest gezeten hebben als hij.
Ik was blij dat we voor de marathon nog enkele dagen in Wenen hadden, ik was immers héél moe gedurende de laatste voorbereidingsweken. Die 2 nachten in Wenen voor de marathon hebben me deugd gedaan … veel en goed geslapen, en weg van de dagelijkse beslommeringen … dat kan ook wel eens helpen.
Ons hotel was trouwens het ultieme marathonhotel, midden in het centrum (aan de finish gelegen) en super rustig.
De eerste dag in Wenen bezochten we de marathonexpo, hier moesten we onze nummer ophalen (die gigantisch groot bleek). Ik had me verwacht aan een sfeerrijke bedoening zoals bij Amsterdam en Parijs, ik was trouwens van plan om hier mijn “zwarte loopschoenen” voor op onze fietsreis eens te kopen, maar het bleek een héél trieste bedoening, klein en ongezellig.
De rest van de dag citytripten we wat in de regen, dit laatste was eigenlijk niet zo goed voor de moraal. We hebben immers de hele dag koud gehad en de weersvoorspellingen voor de marathon gaven nog slechter weer, 12°C (gevoelstemperatuur 10°C) met 55% kans op regen. Ik begon serieus te twijfelen aan mijn marathonoutfit, vreesde dat ik de hele marathon koud zou hebben en bekloeg mezelf dat ik geen regenjasje mee had. Onterechte vrees bleek achteraf, maar ja, achteraf is het altijd gemakkelijk.
We wilden onze benen wat sparen en namen veel de metro, maar uit de gegevens van de stappenteller die ik de dag voordien van Bjeurn (zijn werk) gekregen had, bleek dat we meer dan 20 000 stappen gedaan hadden. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om een citytrip te doen en tegelijkertijd je benen te willen sparen.
Dag 2 gebruikten we wijslijk de stadsfietsjes van Wenen en bezochten we Sisi haar zomerpaleis, en ondertussen carboloaden (koolhydraten stapelen) natuurlijk.
Deze dag waren we al meer uitgeslapen, regende het minder, hadden we het warmer en zat onze moraal terug een pak hoger. Ook verkenden we het parcours en de finish en ’s avonds gingen we naar de pastaparty van de marathon.
Wel, zo zielig als de expo was, zo impressionant was de pasta party. Deze vond immers plaats in het Rathaus in Wenen (het stadhuis), en dit gebouw is echt ongelooflijk magnifiek.
De avond sloten we al vroeg af, om op het hotel de voorbereidingen te doen … onze vuilzak voorbereiden (volgende post meer hierover), startnummer bevestigen, chip aan de schoenen bevestigen, loopkleren al eens passen (Bjeurn dan, dit is blijkbaar iets mannelijk?) en klaarleggen, vorige marathonstatistieken nog eens bestuderen, parcours wat bekijken, …. en vroeg in bed kruipen. Tot mijn grote verbazing sliep ik na 11 minuten (zegt mijn stappenteller, en het kan wel eens kloppen)
-wordt vervolgd-
Toch zalig dat jullie die allebei graag doen,…..mijn lief zou ook meegaan en dat zou enorm fijn zijn, maar jullie ondergaan beide hetzelfde,……..dat maakt het toch specialer :-)