Voor de ongeruste zielen…
JA, ik heb het overlegd met mijn kinesist, dokter, gynaecoloog en last but not least met mijn man.
JA, ik loop altijd met hartslagmeter en hou deze goed in ’t oog.
NEEN, ik loop niet mijn ziel uit mijn lijf, ik loop gezapig, NOG gezapiger dan anders.
JA, ik luister naar mijn lichaam, als dit aangeeft dat het genoeg is geweest, stop ik meteen (ik ben trouwens ook niet het type om me te gaan forceren)
JA, ik loop ondertussen al 7jaar, mijn lichaam is het best wel gewoon.
NEEN, het zijn eigenlijk UW zaken niet. Het is mijn WELOVERWOGEN keuze om nog even te blijven lopen.
Groot gelijk hoor! Als je je goed voelt bij dat lopen moet je dat zeker blijven doen! En Marleen Renders liep zelf tot twee weken voor de bevalling. Zelf heb ik niet gelopen tijdens de zwangerschap omdat ik toen al een paar maanden gestopt was en ik het geen goed idee vond om toen te herbeginnen. Maar wie weet, bij een volgende…?
Och en ik zal er nog aan toevoegen: lopen tijdens de zwangerschap en zwangerschapvergiftiging hebben NIETS met elkaar te maken. Dat laatste heb je gewoon of niet, dikke pech. Maar al dan niet lopen zal daar NIETS aan veranderen!
Die waart ge nog vergeten denk ik. :-)
Groot gelijk, het is jou lichaam dus jij weet het best hoever je kan gaan. Geniet ervan.