Ondanks al de regen, ons fototoestel dat het begeven heeft, Liv die ziek is vertrokken, was het kamp echt leuk. Binnen twee jaar schrijven we ons weer in.

Op ons gemak zijn we woensdag vertrokken en de kampsfeer zat er al snel in. Koken op houtvuur, kampvuurtjes, ’s morgens de opening, het voelde aan als een echt kamp. Enkel de HUDO’s, het wassen in de beek, de koelputten ontbraken, maar daar was denk ik niemand rouwig om. Met het ouder worden ben ik al wat meer op mijn luxe gesteld en die warme douches waren zalig.

Het weer had denk ik niet slechter gekund. We zijn aangekomen in de regen en terug vertrokken in de regen. Dag 3 was zeer spannend. Een bui die hevig begon en maar bleef duren, zorgde in een mum van tijd dat het terrein zeer drassig werd, de rivier bijna uit zijn oevers stroomde, greppels rond de tenten moesten gegraven worden, de fouragetent onder water stond, onze tent lekte waardoor onze gastvrouw is moeten evacueren en Liv haar bedje nat was. De kinderen vonden dit echter  geweldig. De ganse namiddag hebben ze in de regen zitten spelen, helemaal nat. Voor Livke was ’t iets minder, voor een kruiper is ’t niet ideaal, kruipen in ’t gras zat er zeker niet meer in. Gelukkig hadden we een groot gebouw ter beschikking waar we een groot geïmproviseerd park maakten.

35 kinderen en volwassenen waren er mee. Leuk om iedereen eens wat beter te leren kennen, want het feit dat je een scoutsverleden van 10-tallen jaren deelt wil niet zeggen dat je elkaar goed kent.

Livke heeft op ’t kamp ook héél goed geslapen, zelfs een keer het klokje rond, wat ze thuis nooit doet. Van Miro hadden we een mummyslaapzakje gekregen en Livke heeft het daarin zeker niet koud gehad.

Voor de rest is Liv goed verzorgd geweest. Els en Fien hebben we gebombardeerd tot haar “kamp-petemoei”. Een titel waar Els niet zo content mee was ;-)

De tricot-slen blijkt nog bruikbaar, welliswaar niet ideaal, voor ons 10kg plussertje.