Mijn allerliefste hobby is toch wel lopen, ’t lopen is een levenswijze, ik ben gewoon een loopster.
Ik begon ermee in 2002 en ben er eigenlijk nooit meer mee gestopt. 

Ik ben nooit een goede loopster geweest, maar het laatste anderhalf jaar ben ik veel meer gaan lopen en merkte ik ook dat het na een tijd veel sneller ging. Zo ging ik van een snelheid van 10 km/u naar een snelheid van 12 km/u. En die verbetering was motiverend, ik wou meer en sneller … droomde van marathon en triatlon (geen volledige hoor, zo zot ben ik ook nog niet)
Maar misschien komt hoogmoed voor de val.

8 maart … ik merkte voor ’t eerste dat het lopen me pijn bezorgde in mijn heup
2 april … doktersbezoek met conclusie peesontsteking. 2 maand ontstekingsremmers nemen en loopstop
24 mei … afspraak met een sportdokter, want de klachten werden steeds erger in plaats van beter
27 mei … CT scan laten nemen van de lage rug
31 mei … diagnose ‘herniaKE’ en al ‘beginnende’ vorm van artrose (slik)

Die hernia zit er waarschijnlijk al een tijdje, tijdens de zwangerschap van Liv had ik last van onverklaarbare tintelingen in mijn been waardoor ik niet meer lang kon rechtstaan, en soms krijgt mijn rechtervoet het ineens warm, om dan terug normaal aan te voelen.

Woensdag begin ik met kine en de bedoeling is om met oefeningen de hernia terug op zijn plaats te brengen. Mijn dokter gelooft daarin, en ik dus ook.
Na 6 weken zou ik in het beste geval terug kunnen lopen (staat al in hoofdletters in mijn agenda). 
Het andere scenario is dat ik na 6 weken een infiltratie moet laten doen (en dat zie ik precies niet zo zitten).

Natuurlijk is het niet enkel de hernia terugdringen dat ik moet doen, maar ook een betere houding aannemen en wat kleine dingen in acht nemen. 
Ik ben al gestart met op het werk een nieuwe burostoel aan te vragen (maar duur dat zo’n ding is, ik hoop dat ik het waard ben) en vermits onze matras toch al een tiental jaar oud is, moeten we misschien ook denken aan een goede vervanging.

Tja, ik ben zeer content dat ik eindelijk weet wat er nu gaande is, en rampzalig is de diagnose ook weer niet. Een schone loopcarrière lonkt nog naar mij … hopelijk … zoniet zal ik een zwemster moeten worden, voor de zekerheid zwom ik vandaag 2km.