Als enige vrouw (buiten de poetsvrouwen, maar let wel … we hebben ook poetsmannen) op de werf. ’t lijkt een mannenwereld, maar schijn kan bedriegen.

Vanmiddag zat ik met een collega te keuvelen over naaien, stofkes, overlockmachines en borduurmachines. Ik moest me volgens hem nen overlock aanschaffen, een prachtig ding. En de stoffenbeurs …. nen aanrader. En hij vroeg of ik nu ook knopen kon aanzetten met mijn nieuwe stikmachien.

Ondertussen werden we uitgelachen door een medecollega (de enige die nog een vrouw aan de haard heeft). Waarop de rest allemaal begon te verkondigen dat ze het huishoudelijk werk evenredig verdeelden en best wel nieuwe mannen waren.

Het leven op de werf … ’t is volgens mij niet meer wat het geweest is … :-)
(Of hoe één vrouw de sfeer op de werf grondig kan doen keren)