Afstand 35km – Hoogtemeters 91 – Bestemming Bigastro (Spanje) – Overnachting camping Pedrera

Vandaag werd er opnieuw gelachen, zelfs Vic kon al een beetje lachen met het poortincident van gisteren en vond zichzelf wel stoer met zijn verband rond zijn hoofd.

Het werd weer een verrassende dag. Toen we ’s morgens opstonden waren Fran en Jacinto al druk bezig met vogels te ringen (dit doen ze om de 10 dagen voor een periode van 5 uur)  De tuin stond vol met netten om de vogels te vangen, waarna de vogels onderzocht werden op lichaamsvet, gemeten en gewogen werden en geringd werden (indien ze nog geen ring hadden).

Het loslaten van de vogels mochten de kinders doen (en wij ook) … en dat was plezant natuurlijk … zie maar op de instagramfilmpjes (Liv en Vic)

Het wegen van een vogeltje gebeurt trouwens zo.

En dit was een specialleke, een musje met een witte veer in elke vleugel.

Ik moet bekennen dat ik nooit iets speciaals met vogels heb gehad, maar dat ik het nu begin te begrijpen wat zo tof is aan het vogelspotten. Fran en Jacinto zijn zeer enthousiasmerend.
En dan was het tijd voor het afscheid, dit was echt weer een geweldig verblijf. Wij zijn hier zeer sympathiek onthaald en de sfeer was hier in huis altijd open en relax. Heerlijk, en dat vonden ook de kinderen. En verwend dat we zijn … er werd 2 keer speciaal voor ons gekookt (Murcia Salad, Pasta met ingemaakte tomaten, Koolsla, zarangollo… ) ik heb de receptjes genoteerd, dat maak ik thuis opnieuw. En we hebben weer zoveel bijgeleerd over de Spaanse en Murciaanse gewoontes (in Murcia doen ze bijvoorbeeld overal citroen op, zelfs de chips eten ze met citroen en peper erop gesprenkeld).

Hier zijn ze sè: Fran, Jacinto en Vincente, samen aan de nectarineboom die al in bloesem staat en aan de beruchte poort. Nen dikke merci voor alles!!!

En naast Viento (de pup die al veel aan bod kwam) is er ook Pete, deze hond kocht Jacinto samen met het huis. Daarvoor had het huis 3 jaar leeggestaan en leefde Pete hier als zwerfhond en moest hij voor zichzelf zorgen.

Onderweg met de fiets kwamen we trouwens deze trailer vol tijgers tegen. Ik moet zeggen dat ik me niet op mijn gemak voelde. Schone dieren, dat wel … maar ik zag gewoon in hun gedrag dat ze ons als lekker hapje zagen.

En alsof het vandaag nog niet zot genoeg was, kwamen we deze onderweg tegen, een groep felgeschilderde duiven. Na wat zoeken op het internet blijkt dit iets typisch Spaans te zijn, namelijk suelta. Dit is uit de tijd van franco. Een groep felgeschilderde duiven (voor herkenbaarheid) moeten achter een duivin vliegen en ze worden daarop gekwoteerd.

Uiteindelijk … na een korte en vlakke rit kwamen we aan op de camping waar we hartelijk onthaald werden. We kregen zelfs een upgrade naar een kleine bungalow in plaats van onze tent te moeten opzetten. Zalig!