Afstand 61km – Hoogtemeters 538 – Bestemming Passignano sul Trasimeno (Italië) – Overnachting camping La Spiaggia
Op de agenda nog een kort bezoek aan de Sint-Fransiscusbasiliek. Knap … eens een ‘andere’ kerk, gezellig zelfs volgens de kinderen. Maar de kinders vonden vooral alle paters, nonnekes en bedevaarders die er rondliepen boeiend.
Tot het laatste moment heb ik op een mirakel gehoopt (dat we Vic zijn knuffels terugvonden), maar helaas.
Voorts
- 3 gebroken spaken
- een route die ons via de autostrade leidde, en die we dus moesten herplannen (en die dus langer werd)
- Ik die in een kauwgum ging zitten waardoor mijn rokje en zadel smerig zijn
- Afzien bij het bergop fietsen, terwijl een voetganger me inhaalt en mijn garmin zich op pause zet omdat ik zo traag vooruit ga
- een camping die pas morgen open ging en ons verder stuurde
- campingburen die vinden dat we te dicht tegen hun staan (terwijl wij helemaal naar de andere kant van ons perceel staan)
- Wind … waardoor koken moeilijk was … het eten dat bijgevolg niet zo smaakte.
- Vic die door een speelkameraadje in het water geduwd is
- veel regen die morgen voorspeld is
Is het dan niet meer leuk?
Jawel, maar soms, als ik het koud heb en het is donker en we zitten buiten nog wat te eten of iets anders te doen, dan ben ik jaloers op die mensen die zich installeren in hun lekkere warme camper en een flesje wijn open trekken.
Kom op ! Morgen gaat het beter. Denk aan alle lieve mensen die jullie al ontmoet hebben. De gastvrijheid die jullie op vele plaatsen genoten en het prachtig avontuur dat jullie beleven. Ja, het is soms sakkeren en dat neerpennen of uiten geeft een gevoel van opluchting. Heb ook zo dagen gehad als ik tijdens mijn loopbaan in regen en wind buiten moest zijn, bibberen van de kou en bijna geen gelegenheid om te verwarmen, maar;…………. als we dan enkele dagen later lekker ontbeten in een bos met zonneschijn dan waren alle tegenslagen vergeten. Prettig paasfeest !
Meestal … is het een teken dat ik moe ben … als we slechtgezind ben. Maar ik weet ook goed genoeg dat morgen beter is. (En thuis heb ik meer offdays dan hier ?)
Ik heb trouwens net nog een verslag van je gelezen over onze reis. Altijd leuk om het eens in een ander standpunt te herlezen, maar je bent wel mee … ik kan me helemaal in het verhaal vinden
Jullie hebben mijn never ending respect ! Ik ben ook opnieuw begonnen met kamperen (lente) en merk hoe kil het ’s morgens nog kan zijn. Ik word wakker rond een uur of 6 (omdat dat mijn gewoon uur is) en merk (in mijn caravan !) 8 graden. Ik zet de verwarming op en slaap nog een uurtje om vervolgens wakker te worden in een omgeving die al bijna te warm is. (22°). Echt IEDERE ochtend in de caravan denk ik aan jullie. De koude zou mij de echt wel de das om doen vrees ik. Toen ik nog met de tent op zwier ging had ik het ’s nachts ook soms koud. Koude en slecht slapen, een slechte combinatie.
Anderzijds komen jullie op plaatsen waar je anders nooit zou kunnen raken. Ik denk dat – wat je over de kinderen zegt, dankbaar en blij met simpele dingen – sommige ervaringen ook juist veel positiever zijn omdat je zo dicht bij de natuur bent en de essentie; weg van alle luxe.
Hou je goed ! Jullie zijn in mijn gedachten !
De koude is het moeilijkst … maar het is waar dat we blijer zijn met de simpele zaken. We zeiden het vandaag nog tegen elkaar … eens je weg bent uit de consumptiemaatschappij, dan heb je veel minder nodig. Maar ik maak me geen illusies .. eens we er terug inzitten zullen we weer snel terug naar meer verlangen. Maar toch hoop ik dat we wat kunnen bewaren van deze reis