De ruziemaakkaarten

Het is (gelukkig) al wat over zijn grote hype heen, maar bij ons op ’t school (en niet alleen op de onze waarschijnlijk) werden naarstig delhaizekaarten gewisseld.
Jammer genoeg is er geen delhaize bij ons in de buurt en trouwens, ik denk niet dat ik speciaal voor die kaarten van winkel zou veranderen, maar dit terzijde.

In elk geval … ik heb het fout aangepakt. Ik beloofde de kinderen een boek. Ik zie immers ook wel het leuke in dat hele kaarten gedoe. Kaarten verzamelen, wisselen, u in ’t zak laten zetten door de oudere kindjes en je koeken moeten afgeven in ruil voor een kaart. Kan de sociale vaardigheden enkel maar ten goede komen, een harde les wel soms, want het worden niet voor niets ‘de ruziemaakkaarten’ genoemd door menig ouder.

Dus … ik beloofde de kinderen een boek toen de actie net ten eind was. Geen delhaizeboeken meer te krijgen dus, waarop ik in de Match een cars-kaarten boek kocht, waar ze (uiteindelijk) ook content mee waren.

Eén dag, heeft die map geleefd. Na één dag school kwamen beide kinderen thuis met een map die me vijf euro had gekost, waar alle bladeren al uit losgekomen waren. Ik had kunnen boos worden op de kinderen, maar ik vermoed dat het eigenlijk eerder aan de kwaliteit van de map lag.

Kortom, mappen uit de gratie, kaarten terug los bijgehouden en weer gigantisch veel ruzie over de kaarten.

Mij lag het nog altijd wat zwaar op de maag dat ik zoveel geld had gegeven aan die onnozele mappen dat ik besloot ze te maken en te pimpen. Ik maakte de bladeren terug vast in de map met een mooi lintje waar ik een strik in deed en naaide een hoes voor het boek, in stofje naar keuze, ter herkenbaarheid. De sluiting met mooi knopje maakt het helemaal af.
De werkwijze vind je in het boek ‘Zo geknipt’ van Sanne en Riet. Gemakkelijk en ferm resultaat, komt op mijn lijstje ‘eens te maken voor mezelf’