Petunia en Gladiolus

Het is niet schoon … de belangrijkste gebeurtenis van één van onze medebewoonsters komt hier helemaal niet aan bod, omdat ik volop met mezelf bezig ben (typisch … die dertigers met hun jong gezin!)

’t gaat om ons Petunia … niet direct de populairste in ’t gezin … ik was waarschijnlijk de enige die haar graag ziet (maar dan wel zeeeeeeeer graag). Ooit vond ik haar in de kringwinkel en omdat ik ze aan Liv niet aangeprezen kreeg, kocht ik ze gewoon voor mezelf.
En zo is ze thuis ook gekend … ‘de pop van mama … hoe  heet die nu alweer? Mina? Ik noem die Mina!’ NEEEE ‘T IS PETUNIA EN GE MOOGT DIE GENEN ANDERE NAAM GEVEN, LIV !!!

In elk geval … ik ben dus zot van Petunia … maar ik had niet gedacht dat iemand mijn liefde kon overtreffen.

Maar op een dag kwamen de liefdesbrieven … van Gladiolus.
Gladiolus heeft dezelfde achtergrond als ons Petunia, eenzaam achtergelaten in een kringloopwinkel en liefdevol opgevangen door een blogster (twee blogsters in zijn geval). En die blogsters vertelden hem over Petunia.
Een korte internetrelatie en enkele pikante liefdesbrieven later mocht ik Gladiolus in een obscuur computerwinkeltje gaan ophalen.
Hieronder een foto van Gladiolus toen ik met hen thuis aankwam (duidelijk zenuwachtig voor de eerste ontmoeting)
Gladiolus

Gladiolus voelde hier snel thuis, niet enkel met Petunia is ’t dik aan, maar ook de kinders vinden hem geweldig en hij is al helemaal opgenomen in ons gezin, zo mochten de 2 tortels ook mee op reis, maar hun vakantiefoto’s volgen later.

Schoon, echt schoon, de liefde. Hiermee acht ik het bewezen “op ieder potje past een deksel” !!!