Het is niet schoon … de belangrijkste gebeurtenis van één van onze medebewoonsters komt hier helemaal niet aan bod, omdat ik volop met mezelf bezig ben (typisch … die dertigers met hun jong gezin!)
’t gaat om ons Petunia … niet direct de populairste in ’t gezin … ik was waarschijnlijk de enige die haar graag ziet (maar dan wel zeeeeeeeer graag). Ooit vond ik haar in de kringwinkel en omdat ik ze aan Liv niet aangeprezen kreeg, kocht ik ze gewoon voor mezelf.
En zo is ze thuis ook gekend … ‘de pop van mama … hoe heet die nu alweer? Mina? Ik noem die Mina!’ NEEEE ‘T IS PETUNIA EN GE MOOGT DIE GENEN ANDERE NAAM GEVEN, LIV !!!
In elk geval … ik ben dus zot van Petunia … maar ik had niet gedacht dat iemand mijn liefde kon overtreffen.
Maar op een dag kwamen de liefdesbrieven … van Gladiolus.
Gladiolus heeft dezelfde achtergrond als ons Petunia, eenzaam achtergelaten in een kringloopwinkel en liefdevol opgevangen door een blogster (twee blogsters in zijn geval). En die blogsters vertelden hem over Petunia.
Een korte internetrelatie en enkele pikante liefdesbrieven later mocht ik Gladiolus in een obscuur computerwinkeltje gaan ophalen.
Hieronder een foto van Gladiolus toen ik met hen thuis aankwam (duidelijk zenuwachtig voor de eerste ontmoeting)
Gladiolus voelde hier snel thuis, niet enkel met Petunia is ’t dik aan, maar ook de kinders vinden hem geweldig en hij is al helemaal opgenomen in ons gezin, zo mochten de 2 tortels ook mee op reis, maar hun vakantiefoto’s volgen later.
Schoon, echt schoon, de liefde. Hiermee acht ik het bewezen “op ieder potje past een deksel” !!!
Houden die twee tenminste hun manieren als er de kinderen bij zijn, want de Gladiolus ziet er eerder uit als een gladjanus!
Gladiolus met de lip. :-) Schoon de liefde.
:-) Ze zien er schattig uit, toch op klaarlichte dag :-)
Amaai, als dat geen liefde is!
Moa zo’n schoon koppel!
Hilarisch! Gladiolus is er precies ook niet gerust in, in bed… :-D
Hahaha, echt geweldig, zo’n romantiek zeg!
*stroopt haar mouwen op en kijkt die jacques efkes kwaad in zn ogen* de Gladiolus is ne toffe gast, zie maar da ge zelf uw manieren houdt …!
(efkes duidelijk maken dat wij met onze maat echt niet laten spotten!)
verder raak ik enkel maar ontroerd door het aanschouwen van deze huiselijke tafereeltjes en ben ik geweldig content dat onze maat een lief gevonden heeft!
x
Lies, heb je de laatste foto’s van de pelouze ten huize Annelyse al eens goed bekeken? Sinds uw maatje daar altijd maar rond en achter Petunia hangt is de gazon daar compleet naar de boem!
Ik kan dan ook compleet begrijpen dat je wreed content bent dat uw maat een lief gevonden heeft: “eindelijk is die lastpost uit huis”!
lastpost? huh? Ge moest eens weten hoe hard wij hem missen. En die pelouze?? Ik vind daar absoluut niks mis mee sinds Gladiolus ginder het gras afdoet!. (ge moest eens zien hoe die van ons er tegenwoordig bijligt!)
@Lies: ik vermoed dat Jacques eens voorbij ons huis is gereden. We hebben immers wat locale probleempjes met het gras (maar daar blog ik natuurlijk niet over :-) )
Maar in elk geval Gladiolus is geen lastpost hoor, wij zijn super content met hem.
[…] zelf is een super grave madam. Ik ben fan. Zo beloofde ik Lies om nog eens te schrijven over Petunia en Gladiolus. Ik denk dat buiten zij, de Sanseveria en mezelf er echter niet veel fans zijn van mijn mascotte. […]