Deze voormiddag deden we met héél ’t gezin een wandelingetje in ’t stad. Op het al afgebakend parcours van ‘Dwars door Mechelen’. In de bruul aangekomen (de winkelstraat) verscheen er ineens een auto uit de verboden richting om de hoek aan zeker 50km per uur (wat héél snel is midden in ’t stad, op de kaseien, in de verkeerde richting van een straat waar de voetgangers midden op de weg lopen).

Ik was ervan overtuigd dat hij niet meer ging kunnen stoppen en ons allemaal, of toch zeker Liv en Bjeurn die wat achterwaren ging meegrijpen in zijn vaart (uitwijkmogelijkheden waren er niet, want de dranghekken stonden al).

Ik zweer het u … dat is een ongelooflijk vies gevoel. Ik denk dat ik héél Mechelen bijeengekrijst heb. De wagen kon gelukkig stoppen en de chauffeur heeft wel nonchalant sorry gezegd. Maar mij maak je niet wijs dat als je zo’n rijgedrag hebt met nota bene een achterbank vol kinderen … dat je er echt spijt van hebt. Zoiets is geen onoplettendheid hé.

Waarschijnlijk had hij schrik dat Bjeurn hem uit de auto ging sleuren en wat petsen verkopen (hij zou het verdiend hebben). Gelukkig voor hem dat wij nog vrij kalme mensen zijn (alhoewel ik heb zitten schreeuwen tegen die man en Bjeurn ook zitten brullen dat hij daar niet mocht rijden)

Ik hoop echt dat diene man eerder in aanraking komt met een boom dat met een volgend onschuldig gezinneke (maar hopelijk laat hij dan zijn kinderen wel thuis)!!!

ik ben nog altijd niet echt bekomen, ik moet er niet aan denken dat wij iets dichter tegen de bocht liepen, of dat de auto slipte over de kaseien. Pff,  het ouderschap maakt ne mens toch ongelooflijk kwetsbaar …