Lopen met kindjes … tot nu toe was dit nooit een probleem. ’s zondags gingen we regelmatig met de kindjes in de loopbuggy een kleine 10km lopen. En buiten een zeldzame hysterie van Liv heeft dit nooit tot crisissen geleid.

*Ge moogt er trouwens van op aan dat omstaanders het geweldig vinden, twee schattige kinderkens in de loopkoets… totdat er zo’n hysterie uitbreekt, dan is het ineens schandaaaalig, wat wij met die kinderkens doen :-) *

Maar na de 10 miles (die Liv en Vic meededen in de loopkoets) is er iets veranderd. Sindsdien vind Liv lopen geweldig … er moet maar iemand naar de bus snellen en Mademoiselle roept luid :” kijk mama, lopen”!!!
En nu wil Liv natuurlijk meelopen in plaats van geduwd te worden. Héél irritant want dat kind heeft natuurlijk nog niet de ijzersterke conditie van haar ouders. En na pakweg 30 seconden wil ze gepakt worden … ah neen … niet meer in die koets ook niet natuurlijk … en dan begint de ellende …

Me dunkt dat we ’t kind snel moeten leren fietsen, dan kan ze ons al fietsend volgen (heb ik al veel gezien op een ander, lijkt me niet evident, maar lopers zijn inventieve mensen als ’t gaat om toch maar hun toertje te kunnen doen)

Andere tips zijn natuurlijk ook welkom, want combineren, combineren, wie zijn best doet zal het leren, combineren, variëren en proberen !!!