We waren al ooit in Lissabon, maar die citytrip viel niet zo mee, door de huilbaby die mee was. Ik herinner me restaurants die we moesten verlaten omdat de baby huilde, wandelingen om 4u ’s nachts omdat de baby niet wou slapen en een buggy in een buggyonvriendelijke stad.

Leuk dat we dit nu eens opnieuw kunnen doen met een grote flinke kinderen, die zelf kunnen stappen.

Na een voormiddag vol huiswerk, was en de plas vertrokken we naar het centrum. Niet volledig naar de zin van Vic die liever met de lego wou blijven spelen, en niet naar de goesting van Liv die liever bij Henrique wou blijven.
Het was een kort bezoek, waarom we vooral rondwandelen en Vic een casio horloge kreeg dat hij nog tegoed had (vanaf nu wordt alles gechronometreerd)… maar voldoende voor een mooie impressie.

Muurschilderingen zijn leuk

Maar groot was de opluchting toe hier ook leuningen bleken te zijn.

De elevador blijft impressionant … ook al kostte hij €5 en gingen we er bijgevolg niet op.

Iets nieuws en vooral grappig was dit sardinenwinkeltje”Munda fantastically da Sardine Portuguesa”

Op mijn geboortejaar werd Packman geïntroduceerd.

Eten deden we in het mooie Casa do Alentejo… een restaurant waar we 8 jaar geleden met Liv probeerden te gaan.

Dit keer was het een pak ontspannender.

We zullen niet alle horeca doen die ons werden aangeraden, maar hieronder wel de opsomming van de aanrader door de locals

  • Casa do Alentejo (regional food, cozy palace)
  • O Piteu (Traditional Good food)
  • Pavilhão Chinese (famous bar)
  • Campo de Cebola (very cheep place to eat)
  • Rio Coura (restaurante típico)