the day that champions train

De goesting om te gaan lopen is soms ver te zoeken … soms moet ik me zo oppeppen.

Zeker in periodes als de voorbije week, waar ik vermoeid was en last had van keelpijn, oorpijn, koortsblaasjes. Dat zijn echt periodes waarin zetels en dekentjes aantrekkelijker lijken dan een tochtje door het donker.

Toch ging ik de afgelopen week nog lopen, met als motivatie bovenstaande quote en de aanmoedigingen van mijn man.

Ik besloot moedig te zijn en wisselde zetel inclusief dekentje voor mijn loopkleren. En om mezelf te bewijzen dat ik echt moedig ben koos ik voor een onverlichte route en vertrouwde ik op mijn run light #teamdecathlon #runlight #nevernotrunning #run #instWoensdag … om halfzeven lag ik al uitgeteld in de zetel onder een dekentje na verkleumd op de kermis te hebben gestaan met de kinderen. Ik trachtte mijn vriendinnen op te trommelen in de hoop wat loopgezelschap te kunnen vinden, maar niemand kon.

“Zou ik nog gaan lopen?”, vroeg ik aan Bjeurn. “Natuurlijk, ik ga ook nog gaan dus vertrek nu maar”, was het antwoord.

En ik vertrok. Ik was zelfs dubbel moedig want ik wou mijn runlight van decatlon eens deftig uittesten. Ik koos een tunnel onder de E19 en een onverlicht parcours langs een oude watermolen … en de test is volledig geslaagd. Waar ik me vroeger altijd onverantwoord voelde als ik deze toer liep in het (half)donker, zag ik dit keer zeer goed en voelde ik me helemaal op mijn gemak. Een goed zicht laat dus ook veilig voelen.

 

Het was lopen of een dutje doen. #iloverunning #nevernotrunning #MasterIt #run #instarunnersZaterdagnamiddag, Liv op scoutsweekend en Vic op logement.

Bjeurn en ik moesten ’s avonds naar een bedrijfsfeest, maar we hadden nog 2 vrije uurtjes.
Ik voelde me niet zo goed en een dutje leek me een zeer goed idee. Bjeurn overtuigde me echter om samen te gaan lopen … op een trailparcours dan nog wel.


De moeilijkste meters zijn die van de zetel naar de voordeur #teamdecathlon #iloverunning #instarunners #nevernotrunning #brooksghost8 Vanavond liet ik mijn verstand spreken … na de 2 voorgaande runs wist ik dat het allemaal wel zou meevallen eens ik bezig was.

De moeilijkste meters zijn immers die van de zetel tot de voordeur.

Als ik geen zin heb, start ik alvast met mijn loopkleren aan te doen, zonder al teveel na te denken … en eens ik die aan heb, dan weet ik ook dat ik vertrek.