Den decathlon heeft ongeveer hetzelfde effect op mij als den ikea. Daarmee dat ik  daar ineens het lumineuze idee opperde ‘schat, ’t zou super zijn als we nu vlug efkes naar den ikea gingen stofkes halen en ballekes eten’.

Nu ben ik al zo goed als 3 jaar moeder en toch was ik nog zo naïef.

Daar aangekomen besloten we Liv even in het ballenbad achter te laten, ’t kind content en wij op ons gemak. 5 minuten echter kregen we al telefoon, Liv had kaka in haar broek gedaan.

En welle terug.
Ik trof daar aan
… een jong meisje die Liv niet vlug genoeg aan mij kon overhandigen en “c’est une catastrophe, c’est desastreux, elle est propre maintenant” mompelde
… een zakje met een kleedje en onderbroekje vol met kak
… en een huilende Liv die allesbehalve proper was, haar poep was nog vuil, aan haar benen hing kak en haar voeten hingen gewoon echt vol, zelfs tussen haar tenen. (ik snap eigenlijk echt niet hoe ’t zo degoutant kon worden)

Gelukkig ben ik niet vies van kak en pis en sleur ik altijd met een loodzware zak met reservekleren (die eindelijk eens van pas kwam)

Alhoewel het er niet naar uitzag dat Liv die dag nog zou lachen,was ze na een uurtje over haar trauma heen.

“Weet je nog, dat je daarnet kaka in je broek hebt gedaan?” vroeg ik haar
Ja, vies hé!!! …. Stink” antwoordde ze me met een samenzweerderige blik in haar ogen.