’t is gedaan met ’t lopen, finito. Althans toch voor de volgende 26 weken.
Mijn lichaam geeft me seintjes dat het genoeg is geweest. Tintellingen in het bewuste linkerbeen (waar ik vorige zwangerschap ook al zo’n last van had) en een blaas die er niet van houdt om als trampoline voor mijnheer of mevrouw de foetus te fungeren.
Een verstandige beslissing vind ik van mezelf, maar ik heb er toch serieus de pest in. Waar ik vorige keer probleemloos tot 6,5 maand heb verdergelopen, moet ik nu 2 maand vroeger stoppen.
Juist nu ik op ’t werk een leuke looppartner en motivator had … die bereidt was om de baby op te vangen moest hij er onderweg uitvallen.
Een afscheidswedstrijdje waar ik op hoopte (4km eindejaarscorrida in Leuven) zal er ook niet meer inzitten.
BALEN ALS EEN STEKKER !!!
Jammer! Wel verstandig om naar het lichaam te luisteren… en je hebt in elk geval iets om weer naar uit te kijken na de bevalling :-)
Je hebt het toch nog lang volgehouden! Bij een tweede kindje heeft je lichaam het in het algemeen wat sneller lastig met vanalles he.
Maar zal inderdaad wel balen zijn als lopen je ontspanning en uitlaatklep is.
Misschien gaan zwemmen tot je opnieuw kan gaan lopen?