Ik las dit artikel en was er van aangedaan hoe een schepen van mobiliteit (Eric Sax, schepen mobiliteit van Ukkel) zo’n fietsonvriendelijke uitspraken kan doen.
Sommige fietsers denken dat ze alles mogen. Waarom moeten fietsers de wegcode niet kennen? Ik ben voorstander van een apart rijbewijs voor fietsers, dat fietsers moeten behalen vooraleer ze de weg op mogen.
Fietsers worden gebruikt als menselijke obstakels om de vlotte doorstroming van het autoverkeer te verhinderen. Bestuurders raken geïrriteerd en het risico op ongelukken neemt toe”, voegt hij eraan toe. “En eenmaal de fietser uitgestrekt en bebloed op de grond ligt omdat hij de wegcode niet heeft gerespecteerd, is het de bestuurder die gelyncht wordt.
Daarna maakte ik de cruciale fout om ook nog eens verder te lezen in de reacties. Slecht idee, want ik weet al lang dat ik niet gelukkiger word van ongenuanceerde commentaren op internetartikels. Maar het kwaad is geschied, en dit moet me toch van het hart.
In vele discussies valt het me op dat mensen zich vaak verplaatsen in het standpunt van ofwel de voetganger, ofwel de fietser ofwel van de automobilist. Terwijl ik van mening ben dat je veel meer verkeersvaardigheid krijgt en hoffelijkheid creëert als je je zowel als voetganger, fietser en als automobilist in het verkeer begeeft.
Als fietser weet ik dat voetgangers wel eens verstrooid kunnen zijn, en dat ik altijd op mijn hoede moet zijn op een gemengd fietspad. En ik besef ook dat het voor automobilisten moeilijk is om veilig af te slaan, zonder hierbij even op het zebrapad en het fietspad stil te staan.
Als voetganger weet ik dat wanneer een fietser belt, dat dit geen teken van agressie is, maar gewoon een waarschuwing.
Als automobilist besef ik dat fietsers soms liever op de rijbaan rijden dan op het fietspad, omdat het fietspad hun 3 keer op 200m de drukke rijbaan laat oversteken, omdat het fietspad zich aan een bushalte bevindt en bijgevolg vol staat met mensen, … of wat de reden ook mag zijn.
De infrastructuur is er nog niet op voorzien om fietsers een volwaardige plaats in het verkeer te geven, maar misschien moeten we elkaar wat minder met de vinger wijzen en wat hoffelijker zijn … allemaal !!!
Ik ben het zo hard met je eens!!! (En ik maak soms ook de fout om reacties te beginnen lezen ;-).)
Ik ben blij met je artikel! Ik had al even schrik (titel) dat het een polariserend artikel zou worden. Het is de schuld van de fietsers, de automobilisten, de voetgangers, …. Terwijl het inderdaad gewoon om hoffelijkheid gaat.
Nu ik de laatste twee jaar zoveel mogelijk in Nederland ben en daar fiets, merk ik dat infrastuctuur véél doet. In Nederland denkt men na over de fietser als weggebruiker. Zo zijn er bijna overal aparte lichten voor fietsers en auto’s (fietspaden ook trouwens). Als de fietsers mogen oversteken, dan niet de auto’s. Dat voorkomt dat een fietser die rechtdoor wil, voor een auto komt die rechts wil inslaan.
Een goede infrastructuur kan het verkeer enorm faciliteren omdat het duidelijk is en een hoop problemen voorkomt.
Maar hoe goed en duidelijk ook alles is, hoffelijkheid en respect blijft het eerste gebod. Rekenen houden met iedereen. Maakt niet uit hoe hij/zij de weg gebruikt. Spijtig van de politicus die polariseert. NIemand schiet daar iets mee op.
Ik weet het … Nederland is een zaligheid om in te fietsen. Je duwt op de knop als fietser en 5 sec. later is het licht groen. In België dient die knop gewoon om “ook” groen te krijgen als de lichten voor de rest groen worden. Ik vind het zo jammer dat je gewon zelfs bij nieuwe verkeerssituaties merkt dat fietsers nog steeds stiefmoederlijk behandeld worden. Maar daarom moeten we niet polariserend gaan doen … dat is te gemakkelijk. Ik prefereer de constructieve manier van aanpakken boven commentaar geven.
Ik ben het helemaal met je eens. Er wordt zo vaak gepolariseerd. Als je jezelf op verschillende manieren in het verkeer begeeft (voetganger, fietser, tandem/bakfiets/fietskarrijder, automobilist) besef je inderdaad dat iemand vaak een goede reden heeft om iets te doen. Laten we ons gewoon proberen wat meer in te leven in de ander. Ik geef dat mijn kinderen ook mij. Als we op de fiets zijn en een auto komt heel dichtbij of verleent ons geen voorrang of zo, reageer ik met “oei, die had ons even niet gezien.” Als we in de auto zitten en er zijn fietsers die de regels overtreden, bespreek ik dat. En als ik zelf een fout maak (dat gebeurt uiteraard ook), durf ik ook toe te geven dat ik te laat geremd heb of iemand niet gezien had of zo. Zo leren de respect te hebben voor iedereen én goed uit te kijken, want iedereen maakt fouten.
Awel … en ik ben het helemaal met jou eens ?
Je hebt gelijk. Ik probeer dat ook te doen. Ik zeg niet dat dat altijd voor de volle 100% lukt, maar we doen ons best. Doordat ik me zowel als fietser, voetganger en automobilist in het verkeer begeef, vind ik overigens ook dat je als zwakke weggebruiker ook een verantwoordelijkheid hebt. Hiermee bedoel ik: als je de straat oversteekt, kijk dan eventjes of die automobilist je gezien heeft en/of aanstalte maakt om te stoppen. Ja, er zijn van die egoïsten die nog eventjes gas gaan bijgeven als ze je zien klaarstaan aan de fietsoversteekplaats of zebrapad. Maar ik heb het ook al voorgehad dat ik alles moest toeslaan, omdat een voetganger/fietser er even veel te gemakkelijk van uit ging dat ik wel zou kunnen stoppen. Het is niet, omdat je een zwakke weggebruiker bent, dat je altijd voorrang hebt en je niet eventjes moet kijken. Tenslotte wil niemand zo een ongeval veroorzaken. Ik doe dat dus ook altijd voor ik oversteek.
Daarnaast merk ik uiteraard ook het omgekeerde, sinds ik veel met de racefiets rijd, zie ik uiteraard het onbegrip bij chauffeurs. Die zouden dan idd wel eens terug op de fiets mogen kruipen. Ja ik rijd wel eens op de baan als er een fietspad ligt, heb jij al eens op een racefiets gezeten waar je elk putje voelt van een fietspad dat er ermbarmelijk bijligt en daar bovendien ook lelijk door kan vallen? Onlangs reed ik met een vriendin de Brabantse Pijl Cyclo. We reden op de rijweg, maar we waren maar met twee, dus er was ruim plaats om ons voorbij te steken. Zeker op de vele momenten dat er geen tegenliggers waren. Toch zijn we een aantal keer bijna de kant ingereden. En één keer vond een oudere man het ook nodig om zijn raampje naar beneden te draaien en vanalles beginnen te roepen, terwijl hij ons voorbijstak. Beetje respect voor iedereen die zich in het verkeer begeeft, zo moeilijk kan dat toch niet zijn?