En als ik ook nog vertel dat de titel van deze blogpost, de omschrijving van een boek is, dan kan je misschien wel raden dat ik “50 tinten grijs” las.

Net  voor ik aan dit boek begon bladerde ik al eens vluchtig door dit boek en ik las de woorden “mijn innerlijke godin …..”. Meteen bekroop me het gevoel “Ai, dit komt hier niet goed, dit ga ik echt niet graag lezen”.

Maar aangezien ik ook wou kunnen meepraten over dit veelbesproken boek begon ik er toch maar aan.

Ik moet zeggen dat ik me in de sfeer van het boek terug 15 voelde (buiten de sex dan) … onschuldig meisje ontmoet ongelooflijk knappe en gigantisch rijke man !!! Zeer onrealistisch en niet eens bijster goed geschreven.

Dit boek is het eerste van een serie van drie. De twee volgende ga ik natuurlijk ook lezen, want ondanks puberaal, onrealistisch, geen literair meesterstuk heb ik het heel graag gelezen en wil ik echt wel weten wat er nog zal gebeuren.