Dat Vic nog niet doorslaapt … daar kan ik best mee leven. Hij is immers nog zo klein en hij slaapt trouwens goed, hij wil gewoon tussendoor nog wat eten.
Dat het goedkomt met Vic, daar ben ik vrij gerust in.

Maar Liv … da’s een andere zaak.
De laatste tijd is ’t weer hysterie troef.
’t is warm geweest, da’s waar maar zo is er altijd wel iets.

Ge moet ze laten wenen, zeggen ze me constant … maar laten jullie je kind uren wenen? Want dat doet ze gegarandeerd en daarna is ze zo opgefokt dat ze zeker niet meer slaapt.
Een ritueel … dat hebben we
Een lichtje … dat brandt
Knuffels … twee lieve knuffels liggen bij haar
Een liedje … elke avond juist voor ’t slapen, al een jaar aan een stuk hetzelfde lied.

Ik weet het gewoon niet meer … ik word er zo moe van (en ik begin er stress van te krijgen)

En ondertussen schreeuwt Liv al een uur, ik probeer haar te negeren en hoop dat ze stopt. Ik heb gewoon geen zin om deze nacht ook uren aan haar bed te zitten tot ze eindelijk wil slapen.

Ik vrees dat er geen gouden tip naar ’t doorslapen bestaat, dat we ons er gewoon bij moeten neerleggen dat Liv ne slechte slaper is en dat ze er wel zal uitgroeien. Joy!!!

Update: Na 4 keer shhht roepen aan de deur, 1 tevergeefse troostpoging door Bjeurn en 2,5 uren verder nog steeds groot lawaai. Maar tenslotte na nog een grote beker water ad fundum (ge krijgt daar dorst van, van zolang te schreeuwen) … kwam er rust.