Afstand 63km – Hoogtemeters 414 – Bestemming Mažėnai (Litouwen) – Overnachting wildkamperen nabij een kerkhof

       

    

   

       

Het is hiet prachtig, ik geloof niet dat al eerder een land mij zo in alle aspecten heeft weten bekoren als Litouwen. Meestal neem je de lelijke buitenwijken, de te drukke banen, … er wel bij omdat er ook veel moois is, maar Litouwen vind ik (wat ik al gezien heb) voornamelijk heel schoon. Misschien veel van hetzelfde … maar dat geeft me dan weer een heel ontspannen gevoel.

Maar het is koud … echt bitter koud … ik slaap al 3 nachten slecht van de koude en zelfs Vic heeft schoorvoetend moeten toegeven dat hij vannacht koud had (de kinderen vinden het zowat een statussymbool om nooit koud te hebben en te kunnen zeggen “mama is onze zwakke schakel”).

Bivakmutsen, regenbroeken, sjaals, handschoenen,  … worden overdag weer bovengehaald.

   

En deze nacht hebben we elk een extra laag (Bjeurn en ik hebben ons fleeceke in 2 gesneden om mee in onze slaapzak te steken en de kinderen slapen deze nacht eens niet in enkel hun onderbroekske, ze dragen zelfs hun bivakmuts en hun slaapzak is goed dichtgesnoerd. En we hebben “slaapwel” vervangen door “slaapwarm”. Vannacht geloof ik erin!!!

    

Voor morgen is er maximum 5°C voorspeld, in combinatie met lichte sneeuw of regen. En daarna moet het geleidelijk minder koud worden. Hieraan had ik me niet verwacht toen ik las dat de gemiddelde meitemperatuur in Litouwen 18°C was. Maar geen paniek … we vinden het nog altijd tof en we zijn ons ervan bewust dat we de titel “de dappere duo’s” moeten verdienen.

   

Vanmiddag aten we aan een bivakzone gelijkaardig aan onze overnachtingsplek van gisteren (maar groter en nog luxueuzer met een BBQ-plek en een steiger) en onderweg kwamen we nog enkele bivakzones tegen. Wij zagen het al helemaal zitten om terug zo’n overnachtingsplaats te vinden … maar natuurlijk noppes. Uit pure ellende hebben we ons om 18u aan het kerkhof moeten zetten.

Het fietsen is hier trouwens glooiend en altijd op en neer maar nooit steil  .. Liv en ik moeten altijd lachen als we bordjes met “helling 6%” zien … wij zijn wel meer gewoon.  

Ook grappig is, dat als je een dorp uitrijdt dat er direct is aangegeven hoe ver het nog tot het volgende dorp is. 

Nog iets typisch … overal staat het vol met houten kunstwerken …. we hebben echt al pareltjes gezien … ze zijn hier zeker creatief met hout (dat ze overigens genoeg hebben).

En dat groene kleine huisje … dat is de waterput … ook iets dat bijna iedereen heeft.

Voorts is de ooievaar allom aanwezig  .. er staan zelfs regelmatig solitaire elektriciteitspalen met als enige nut het ooievaarsnest te herbergen.

   

Allen de mensen zijn nog niet enthousiaster om ons te zien … ze zien ons wel maar slechts enkelingen groeten ons terug als we enthousiast zwaaien. We nemen het maar niet persoonlijk op.