4 fietsfilmpjes die wat pijnpunten blootleggen
Dagelijks naar je werk kunnen fietsen is echt super … maar soms ben ik ook een gefrustreerde fietser.
Ik zal aantonen waarom aan de hand van volgende filmpjes.
De “fiets-o-strade”: klinkt wel goed. Zoals in “auto-strade”, maar dan enkel voor fietsers.
Dit filmpke toont aan dat de naam misschien toch wel verkeerd gekozen is.
Het volgende filmpje is gemaakt aan de Dampoort in Gent. Een fietser wordt (bijna) aangereden door een auto die afslaat.
De reden waarom dit filmpje me bijblijft, is niet het filmpje zelf, maar de reacties op facebook (waar ik het het eerst zag) .
De reacties waren verbazend. Veel mensen vonden dat de fietser in fout was … want hij reed te snel.
Terwijl de fietser gewoon maar rechtdoor reed op het fietspad en de automobilist met een manoeuvre bezig was.
Ik kan begrijpen dat je als automobilist verrast wordt door een fietser, zeker in een geval als dit. Maar ik kan moeilijk begrijpen dat er zoveel mensen zeggen dat de fietser hier in fout is … omdat hij te snel rijdt.
Ik wil met mijn fiets zeker defensief rijden, maar dan wel omdat ik weet dat het soms moeilijk is om alles te voorzien.
Niet omdat sommige automobilisten vinden dat ze overal voorrang hebben.
Dit filmpje ken ik al even, ik moet er dikwijls aan denken ‘onderweg’. En ik moet altijd lachen als ik het zie
Dit werd gemaakt als reactie op een filmpje van de lijn, waarin “tram24” claimt veel vertraging te hebben door slecht afgestelde lichten en obstakels. Onder obstakels vallen dan ook de eigen passagiers die oversteken.
Dit schoot iemand in het verkeerde keelgat en “fiets24” deed het parcours eveneens om aan te tonen dat je met de fiets ook veel obstakels tegenkomt.
Paniek voor de black-out
Pakjes laten leveren, kan soms verrassend zijn.
Eens worden ze aan de buren gegeven, dan weer staan ze aan de achterdeur, soms aan de voordeur en vandaag vonden we een pakje ‘in het kot’.
Dit was geen bestelling waar ik op wachtte, en ‘het kot’ is ook geen plek waar ik dagelijks kom, dus geen idee hoe lang dit pak er al stond.
In de bewuste kartonnen doos zat deze ‘overlevingskit’, zodat ik en mijn familie voorbereid zijn op een black-out.
Een pillamp, een draagbare batterijlader, een herbruikbaar hot-pack, een dekentje, een isostar-reep en een brochure met tips voor de black-out.
Schone promotiestunt, dat moet ik wel nageven, maar eigenlijk moet ik toch wel lachen met héél dat black-out gedoe.
Over de black-out en het afschakelplan is al zoveel geschreven en gepraat, maar voor de impact op mijn gezin heb ik niet zoveel schrik.
Mijn stiefbroer en zijn vrouw die in New York woonden, vertelden overlaatst over de naweeën van de orkaan Sandy in New York in 2012.
Een groot deel van New York (gelukkig niet het hunne), heeft een week zonder stroom gezeten. En niet enkel zonder stroom, maar als gevolg daarvan ook zonder stromend water. Niet handig, als je op de 33e verdieping woont waarvan de lift niet meer werkt.
Geen stromend water betekent trouwens ook … de WC niet meer kunnen doorspoelen (om maar iets te zeggen)
Bij ons zal het dus allemaal wel meevallen, waarschijnlijk merken we niets en misschien gaat de stroom er ’s avonds eens voor 3 uur uit.
Dan steken we een kaarsje aan en eten we bokes en koude restjes in plaats van een versbereide warme maaltijd.
Dan hollen we onszelf eens niet voorbij om iedereen op tijd bij zijn naschoolse activiteit te krijgen, en hangen we eens niet de hele avond voor de tv.
Neen … dan kruipen we in de zetel onder een dekentje (of onzen dons), pakken we een pillicht en lezen we elkaar boekjes voor.
Het klinkt al bijna aanlokkelijk.
Geocachen … zo begin je eraan !!!
Maar hoe begin je daar nu aan, aan dat cachen?
Wat kan je verwachten?
Het is dan de bedoeling dat je deze schatten gaat zoeken (op basis van hun GPS-coordinaten) en je je naam in het logboek kan plaatsen, en eventueel ook digitaal kan loggen.
Er zijn geocaches op mooie afgelegen idyllische plekjes, maar evengoed in steden, dorpen, … Bij jou in de buurt, maar evengoed in het buitenland.
Wat heb je nodig?
- Een computer of smartphone met internet
- Een GPS (dit kan je smartphone zijn, of een GPS-toestel waar je coördinaten kan ingeven).
Met mijn smartphone kom ik al héél ver, maar ik merk wel dat ik met mijn loopgps (forerunner 305) toch nauwkeuriger ben.
Hoe begin je eraan?
Op verkenning op de geocachewebsite
De app op je smartphone
Een cache gaan zoeken
Als je de cache niet direct vindt zijn er nog altijd enkele mogelijkheden. Bekijk eerst al eens op de site/app, of er in de omschrijving iets staat, misschien is er een tip gegeven (gewoon op klikken of op encrypt klikken en ze wordt leesbaar), soms staan er ook spoiler foto’s.
Kijk eens goed rond, soms zie je een spoor van je voorgangers die naar de cache leidt.
Nog niet gevonden, laat je niet ontmoedigen. Dat hoort ook bij geocachen … soms moet je eens (of meermaals) terugkomen.
Wat kan je vinden in een cache?
Wat zijn muggles?
Eéntje om van te genieten … verrukkelijke chocomoussetaart
Formeel is de benaming chocoladetaart, maar voor mij valt dit onder verrukkelijke chocomoussetaart.
Heerlijk voor de chocoladeliefhebbers (zoals ik), voor herhaling vatbaar dus.
Het receptje vind je hieronder, geen tijd echter om nog wat over koetjes en kalfjes te praten, want ik moet in mijn sportkleren springen om deze caloriebom er te gaan aflopen.
Verrukkelijke chocomoussetaart
Ingrediënten
- 5 eieren
- 140g echte boter
- 140g fondant chocolade
- 140g poedersuiker (70g + 70g)
- cacaopoeder (ongezoet)
- bakpapier
- boter om de taartvorm in te boteren
- Springvorm
Bereiding
- Splits de eieren. Het eigeel mag al in de mengkom, het eiwit in een kom waar je ze kan in stijfkloppen
- Voeg 70g poedersuiker bij de eierdooiers en klop tot alles goed luchtig is en de kleur gebroken wit is
- smelt de boter met de chocolade
- Klop het eiwit op, voeg de resterende 70g poedersuiker toe en klop het zeer stijf
- Meng het boter/chocolade mengsel met het eidooier mengsel (handgarde om luchtigheid te bewaren)
- Voeg ook het eiwit toe en meng voorzichtig door elkaar
- Leg bakpapier op de onderkant van de springvorm en vet de zijkanten in met boter
- Voeg 3/4 van het mengsel toe en bak 20-25 min in de oven op 180°C
- Laat de rest van het chocolademengsel opstijven
- Als de chocoladetaart gebakken is, laat je deze volledig afkoelen
- Draai de nadien de taart om en smeer met een spatel de afgekoelde chocoladeschuim bovenop de taart
- strooi nog wat cacaopoeder op de taart
De feestdag … voor ieder wat wils
De feestdag … of het nu geweeraflegging of wapenstilstand is … dat maakt niet zo uit.
Dat we iets leuks moesten doen … dat was wel logisch.
Wapenstilstand is immers een leuke feestdag. Een lege dag, zonder school, werk, hobbies, … en ook niet gevuld met familiale verplichtingen.
Dus vrij in te vullen !!! Dat gebeurt niet veel meer.
We zochten voor ieder wat wils.
Een herfstwandeling (voor de ouders) in een speelbos (voor de kinderen). Dat werd het vossenhol in Bertem (aanrader)
Met zicht op de radar konden de kinderen zich uitleven op hindernissenparcours, spelen met een reuzen micadospel, klimmen tot in de uikijktoren, spelen in de kabouterhuisjes, ….
De moeite alvast … zeker op een mooie dat als deze (waarop enkel de moeder een jas vandoen heeft)
De herfstwandeling begon met wat geklaag (zoals steeds in ’t begin) totdat de scoutsgriet de plassen, modder, eikeldopjes, … ontdekte.
Op mijn aanvraag zochten we nog een geocache. Liv trekt wel een raar gezicht, maar dat is vooral een gimmick, de kinderen zoeken misschien zelfs nog liever naar de schatten als ikzelf. Zeker als het een grote is zoals deze (waar dan kleine ruilkadotjes inzitten).
Deze cache bevond zich in een grote put in het bos en hij was ingegraven in een koker in de grond met rubberen deksel (in Liv haar hand). De cache heette toepasselijk “de draaikolk”
Ook dachten we aan ‘den brouwer’ van ons gezin. Er staat immers 500 liter van zijn bier te gisten in een naburige brouwerij.
Vandaag kregen we alvast een proeverke … smaakt veelbelovend.
Een snel recept met broccoli, zalm en pasta
Snelle kost is hier weer van cruciaal belang. Koken gebeurt immers tussen het skaten, voetballen, zwemmen, scouts en huiswerk door. Kinderen met hobby’s … ze zouden het moeten verbieden.
Dit is echter een toppertje in zijn categorie. Snel, lekker en beperkt gebruik van potten. Een recept van mijn collega, dat ik nog wat geoptimaliseerd heb. Een snijplank, een kookpot en een vergiet … dat is al dat je nodig hebt.
Broccoli, zalm en pasta in slechts een kookpot en een vergiet
Ingrediënten
- 300g pasta (bv. risone)
- 2 broccoli’s
- Verse zalm (en ev. rivierkreeftjes)
- Optioneel: Fetakaas / parmesaanse kaas / kersttomaatjes / geroosterde amandelschilfers
Bereiding
- Laat het water (met wat zout) koken
- Voeg de pasta toe
- Snijd de broccoli in roosjes en voeg toe 5 minuten voordat de pasta klaar is
- Snijd de zalm in kleine stukjes en leg dit reeds in het vergiet
- Giet de pasta met broccoli af op de zalm (hierdoor gaart de zalm net voldoende)
- Kruid wat bij met peper en zout
- Meng op je bord met fetakaas / parmesaanse kaas / kersttomaatjes / geroosterde amandelschilfers
Op één of andere manier, vinden de kinders het altijd lekkerder als ik de garnituur in buffetvorm op tafel zet en ze mogen nemen naar believen
Ik beken … mijn kind doet competitie
Onlangs las ik een discussie op Facebook over competitie. Het viel me daarin op dat er veel deelnemers aan die discussie zeer negatief waren over competitie.
Ik ben dat echter niet.
De dochter nam vandaag voor het eerst deel aan een skatewedstrijd op competitieniveau.
Deel1: 3 toertjes skaten.
Liv is na de start al direct laatst van de 7 deelnemers. Ze steekt in de 1e ronde toch nog een jongen voorbij.
In de 2e ronde gaat ze onderuit maar staat terug recht en doet direct terug voort. (De jongen achter haar maakt ook een val dus die blijft ze voor).
De 3e ronde vergeet ze bijna te rijden omdat de andere kindjes al gefinished zijn als zij haar laatste ronde nog moet beginnen (en de jongen achter haar is al even hard in de war).
Later zegt haar trainster dat Liv haar op de wedstrijd moet concentreren in plaats van te lachen naar haar supporters (typisch Liv … altijd aandacht en een gulle lach voor haar fans)
Resultaat: 5/6
Deel2: hindernissenparcours
Op voorhand oefenen ze het parcours in … poepsimpel volgens Liv.
Bij de kleintjes (Liv en de andere 1ejaars miniemen) rijdt er ook nog iemand het parcours voor … ze moeten dus enkel volgen.
Liv is echter zo gefocust op de eindmeet dat ze haar leidster niet volgt en rechtstreeks naar de finish rijdt. Als ze haar fout inziet legt ze het parcours verder goed af zonder te vallen … maar ze is wel veel kostbare tijd verloren.
Resultaat: 6/6
Deel3: 3 toertjes rijden
Liv vraagt ons niet te roepen op haar omdat ze dan afgeleid is.
Liv is na de start weer als laatste, ze heeft de hele wedstrijd een grote lach op haar gezicht en in de laatste toer haalt ze nog iemand in.
Resultaat: 5/6
Ik weet niet of Liv nu de laatste of voorlaatste plek haalde … doet er ook niet toe.
Ik was zooo trots …
omdat ze genoot
omdat ze viel, maar direct opstond en verder deed
omdat ze nog zo haar best deed na de pijnlijke missing bij het hindernissenparcours
omdat ze niet teleurgesteld was met haar eindresultaat
omdat ze ervoor ging
omdat ze het deed zonder stress of faalangst … “gewoon doen!”
omdat ze zo ongelooflijk schattig is in dat wedstrijdpakje
Competitie vind ik ook leren omgaan met het feit dat er altijd mensen zijn die sneller, beter, slimmer zijn en beseffen dat de wedstrijd uiteindelijk enkel tegen jezelf is. En dat je je best moet doen, maar vooral moet genieten.
En awel … ik vind dat ze dat heel goed gedaan heeft.
Annelyse, ingenieur, deelt hoe ze werkt
Huidige job: Projectingenieur bij een pharmaceutisch bedrijf
Huidige mobiele toestellen: Samsung galaxy S4, Nexus 7
Huidige computer: Een desktop die al zeker 8 jaar oud is, maar nog steeds goed zijn ding doet
Zonder welke apps/tools/software kun jij niet werken en waarom?
Evernote is mijn digitale koelkast. Nuttige briefjes, geboortekaartjes, recepten die ik nog wil maken hingen vroeger allemaal aan mijn frigo (tot het onoverzichtelijk werd) nu zit dit in evernote. Samen met nog veel meer (kopies van identiteitskaarten van iedereen in het gezin, …..)
Mijn contactpersonen beheer ik in Google contacts. Ik hou mijn contactpersonen consequent up-to-date.
Krijg ik een businesskaartje, dan zet ik het meteen bij mijn contactpersonen om het kaartje daarna weg te smijten.
Geboortekaartjes smijt ik pas weg nadat ik ze in evernote heb gezet en de contactgegevens overgenomen.
Trakteert iemand voor zijn verjaardag, dan noteer ik direct die datum in zijn gegevens, zodat ik het volgend jaar weet.
Ik schrijf ook consequent de namen van kinderen en partner in de contact file en eventueel ook wat extra info (hoe ziet deze persoon eruit -> ik ben niet goed in gezichten, wat zijn de hobby’s en kenmerken, interesses van deze persoon)
En natuurlijk wordt dit allemaal gesynchroniseerd, zodat ik bij een gestolen gsm niet al mijn contactpersonen kwijt ben.
Google drive dient voor alle lijstjes en files (al dan niet gedeeld met mijn omgeving). Vakantieplanning van het werk, weekmenu, voorbereiding fietsvakanties, … en nog veel meer (maar dat verdient feitelijk een aparte blogpost) staat allemaal hierin.
Mijn email verwerk ik met Gmail. Ik werk veel met filters waardoor sommige mails direct in een aparte map komen. Ook is het handig om te weten dat je niet enkel het naam.achternaam@gmail.com adres hebt, maar ook het naamachternaam@gmail.com, n.aamachternaam@gmail.com, naamachternaam+werk@gmail.com bezit. Dit is een zeer handig weetje als je werkt met filters. Ik heb nog geen uitnodiging voor ‘Inbox’, de nieuwe gmail-app.
Als iemand me wil uitnodigen … dat zou zeer sympathiek zijn.
Tip, zoek eens je mailbox af naar ‘unsubscribe’ en maak eens tijd om je af te melden op de nieuwsbrieven die je niet wil.
Ons gezinsleven draait op de google agenda. Momenteel gebruik ik de app Sunrise om deze op mijn gsm te raadplegen. De agenda wordt consequent bijgehouden. Ik kan hierin ook mijn man zijn gsm hierin zien (hij heeft een ander kleurtje), de kinderen hun activiteiten (ook een ander kleurtje), varieteiten (bv. mosselrestaurant van de voetbal, maar we weten nog niet of we hier wel naartoe gaan), …
De (al dan niet verwijtende) vraag “Staat dat in de agenda !?” wordt hier regelmatig gesteld.
Voor bestanden die in hun eigen formaat moeten bewaard worden, gebruik ik dropbox. Hierop heb ik een tijdelijke map (foto’s delen met vrienden kan delen van een gemeenschappelijke uitstap, werkgerelateerde zaken waar ik thuis aan wil verderwerken), hierin staat ook onze ‘grote vakantiepuzzel‘ (die nog steeds zijn nut bewijst), ….
Tasker is één van mijn favoriete apps. Deze zorgt ervoor dat mijn gsm automatisch op stil staat als ik op het werk ben (en hij noteert ook in mijn agenda wanneer ik het werk binnenkom en wanneer ik dit weer verlaat, een automatische tikklok dus), Hij zet mijn gsm op stil en schakelt WIFI af als ik ga slapen, en zet dit weer aan als ik opsta (en noteert dit weer in mijn agenda -> don’t ask). En als ik thuis ben geeft hij een seintje als het 21u is (daluur) en ik mijn wasmachien mag opzetten.
Google maps is mijn vrijheid, waar ik vroeger altijd verkeerd reed, durf ik nu overal komen. Blijkbaar zou google maps ook goed werken voor openbaar vervoer, maar dat heb ik nog niet getest.
Out of milk is een verzameling van boodschappenlijsten, daar staat in wat ik nog eens in de ikea moet kopen, in het warenhuis, in de decathlon
Google alerts houdt me op de hoogte van nieuws betreffende onderwerpen waar ik graag op de hoogte van blijf, zo kan je je bijvoorbeeld abonneren op al het nieuws over het bedrijf waar je werkt, en dit laten verschijnen in je feedreader.
Recycle: geeft me een seintje als ik vuilbakken, PMD, papier en karton moet buitenzetten
Beep ’n go is ook een geweldige app om klantenkaarten in te scannen. Zo kan je gewoon je GSM laten scannen en hoef je je klantenkaarten niet in je portemonnee bij te houden. Sinds ik deze app heb is mijn portemonnee leger en mijn klantenkaart voller. Ik dacht initieel dat de winkeliers me vreemd zouden bekijken als ik zou vragen om op mijn GSM te scannen, maar overal waar ik kwam hadden ze dit al eerder gezien.
En als het scannen niet lukt, typen ze gewoon de code in.
Ik koop zeer veel online, dikwijls op Amazon.de . Dit is niet enkel een besparing in tijd, maar ook in geld, want dikwijls is dit ook goedkoper als in de winkel en retourneren gaat ook zonder probleem. Dat doet me eraan denken dat ik hier nog eens moet gaan Sint-shoppen.
Symbaloo is dan weer mijn startpagina van mijn internetbrouwser. Dit is een pagina vol met vakjes die je kan koppelen aan weblinks met bijhorend icoon.
Hoe ziet je bureau eruit?
Op het werk is dit een landscape buro zonder tussenschotten in een landscape met een 30-tal personen. Een drukke, rumoerige plaats waar ik eigenlijk niet graag werk door de vele afleiding. Vroeger trok ik me nog eens terug in een leeg kantoor, maar vermits ons bedrijf in volle groei is geraken alle beschikbare plaatsen op en moet ik het met mijn eigen plekje doen.
Thuis hebben we een aparte buro waar de desktop staat. Hier werkt voornamelijk de man, vermits hij veel van thuis uit werkt.
Ik zou echter graag nog een laptop hebben zodat ik en mijn computer mobiel zijn.
In onze buro zit ook ons klassement. Een 40-tal klasseurs, gelabeld met dymo in alfabetische volgorde. Dit gaat dan over auto, verzekeringen, huis, bank, garantiebewijzen, gezondheid, belastingen, …. In google docs heb ik een lijst met de inhoud van deze mappen (zo weet ik dat de leningspapieren in de map van het huis zitten en niet in deze van de bank, …..)
Op de buro staat ook een papierorganiseerbak (of hoe dat ook heet), waarin we de facturen leggen, CM-briefjes verzamelen, …
Wat is je beste tijdsbesparende shortcut/lifehack?
Mijn mailnotificaties op het werk zet in systematisch af, anders ben ik veel te snel afgeleid.
Van mail mag niemand verwachten dat deze direct wordt beantwoord.
Voor directe actie dient de telefoon, of een gesprek, …. veel dingen zijn trouwens al weer opgelost eens ik mijn mail lees, wat ook een bijkomend voordeel is.
Wat is je favoriete to do list manager?
Vroeger was dat overtuigend Astrid taken, maar dit bedrijf is overgenomen door Yahoo en Astrid werd opgedoekt. Ik word nog steeds een beetje droevig als ik daaraan terugdenk.
De ideale todo-list applicatie heb ik nog niet gevonden. Ik experimenteerde met wunderlist en momenteel ben ik alles aan het overzetten naar Nozbe. Met Nozbe kan ik best gelukkig worden, denk ik, maar het is toch Astrid niet.
Maar Nozbe heeft in elk geval de opbouw om te werken volgens Getting Things Done.
Verder heb ik ook een notitieboekje dat ik altijd op zak heb. Hierin schrijf ik alles wat in me opkomt, inspiratie voor een blogpost, notities op een infosessie, ….
Acties zijn gekenmerkt door een bolletje met pijl erachter (die ik dan weer afvink eens ik deze gedaan heb, of als ik ze heb geklasseerd waar ze thuis horen). Regelmatig ga ik door dit boekje, met fluostift duid ik dan aan, wat ik behandeld heb (blogpost geschreven, in gepaste lijst opgenomen, …..) en dus niet meer van toegevoegde waarde is.
Op een dag dat ik veel werk wil verzetten schrijf ik al mijn taken voor de dag op. Dit is op een zelfgemaakte bundel A6-kes dat ik achteraan in mijn notitieboek bewaar. Als de dag voorbij is, smijt ik dit papiertje weg.
Oh ja … en ik schrijf hierin met pen.
Op het werk heb ik ook een projectfile, met een oplijsting van al mijn projecten en de status. Om de 2 weken overloop ik deze, vul ik deze aan en bepaal ik nieuwe acties.
Is er naast je telefoon en computer een gadget waar je niet zonder kan?
Dit zal mijn garmin forerunner 305 zijn. Het toestel is al enkele jaren oud, maar zo goed dat het nog steeds niet gedateerd is. Dit gebruik ik in mijn looptraingen om te lopen op hartslag, om (fiets)routes in te laden, om te geocachen, ….
Verder is blijft dit mijn telefoon (ik heb laders op het werk, in de auto, beneden en aan mijn bed) en mijn notitieboek.
In welke alledaagse bezigheid ben jij beter dan de rest? Wat is je geheim?
De mensen vragen veel aan mij “Wanneer doe je dat allemaal?”
Vroeger was mijn geheim dat ik niet naar televisie kijk. Tegenwoordig ben ik echter behoorlijk verslaafd aan Grey’s anatomy. Ik kan al niet wachten tot de heruitzendingen bijgebeend zijn en ik ipv dagelijks, slechts wekelijks moet kijken.
Maar ik denk dat ik gewoon goed kan combineren en dat een goede organisatie loont. En geen zittend gat hebben.
Waar luister je naar terwijl je werkt?
Op het werk zijn dit jammer genoeg de (telefoon)gesprekken van de collega’s. Ik droom van een ‘noise cancelling headphone van Bose”, maar dat is me net iets te prijzig. Misschien eens horen voor goedkopere alternatieven.
Thuis werk ik ook het efficiëntst in stilte. Strijken en huishoudelijke taken liefst met de radio of een playlist van spotify via de Sonos.
Wat ben je op dit moment aan het lezen?
Momenteel niets, ik ben nogal een intensieve lezer, dus soms is het beter voor mijn innerlijke rust als ik niets lees.
Maar in dit thema … ik ben een tijdje geleden begonnen in “The Seven Habits of Highly Effective People” van Stephen R. Covey. Ik plan deze kortelings nog wel eens uit te lezen.
Ben je eerder een introvert of een extrovert?
Moeilijke vraag, ik denk dat ik een combinatie van beide ben.
Hoe ziet je slaaproutine eruit?
In praktijk ga ik in de werkweek slapen tussen elf en twaalf en sta ik op om tien voor zes. Maar dit is feitelijk te weinig slaap. Ik zou beter (en dat doe ik ook ….. soms) tussen half elf en elf gaan slapen.
In het weekend slaap ik ongeveer tot half acht.
Vul in: ik zou graag _____________ deze vraagjes laten beantwoorden.
Mijn zusje (maar die mag in de commentaren aanvullen).
Lienweb, want zij is hier ook een straffe madam in (en ze heeft INBOX)
Verder lees ik graag de tips van de anderen mee.
Wat is het beste advies dat je ooit kreeg?
Als je orde wil, zorg dan dat alles een vaste (en éénduidige) plaats heeft.
Dit geldt niet alleen voor fysieke spullen, maar ook voor data en acties die je nog moet doen.
Is er iets dat je hieraan wilt toevoegen dat ook interessant kan zijn voor je lezers?
Er is nog zoveel dat ik zou willen toevoegen, maar voor vandaag is het genoeg geweest. Misschien deel ik nog wel eens alles waarvan ik een lijstje heb in een aparte blogpost.
Deze post in navolging van Lilith. Zij startte dit topic op met deze post (zeer leuk leesvoer voor lijstjesmensen)
11 redenen om toe te treden tot de wondere wereld der geocachers !!!
Allereerst is het misschien handig dat ik jullie vertel wat geocachen juist is.
Wel, ik ga het beknopt en eenvoudig proberen houden.
Overal rond jou zijn schatten (caches) verborgen. In zo’n schat zit sowieso een logboek (waar je je naam noteert als je hem gevonden hebt). Maar afhankelijk van de grootte zitten er soms ook kleine ruilvoorwerpen, sleutelhangers, popjes of zelfs travel bugs (deze reizen van cache naar cache de wereld rond).
Ik ben alvast helemaal verkocht door de geocache, en dit zijn de redenen waarom jij dit ook leuk zou kunnen vinden.
- Geocaching is een goedkope hobby. Veel meer dan een smartphone of een gpshorloge (waaronder ook sommige loophorloges vallen) heb je niet nodig.
- Je kan er zo veel of zo weinig tijd insteken als je zelf wil.
- Je kan het overal doen, je zou er van verschieten hoeveel caches in je directe omgeving liggen. Bij ons in het dorp zijn er in elk geval al tientallen. En niet alleen in het bos, maar ook in de stad en in het buitenland vind je caches.
- Kinderen houden hier ook van, vooral het zoekaspect vinden ze leuk … en natuurlijk ook de ruilvoorwerpen.
- Het is een reden om eens buiten te komen, een perfecte activiteit op een loze dag.
- Maar evengoed is het een klein ommetje die wat kleur geeft aan de route die je normaalgezien toch moest doen.
- Je leert mooie plaatsjes kennen waar je anders nooit zou komen.
- je zal ervan verbaasd staan hoe inventief sommigen iets kunnen verstoppen, en hoe jij ervan kan genieten als je een toffe cache geconden hebt.
- Je kan dit alleen doen.
- Maar in groep is het nog leuker.
- Geocachers onder elkaar vormen een geheim clubje … maar “Beware of muggles”
Op de technische kant ga ik niet ingaan, maar hier wil ik best wel eens over uitweiden als hier interesse voor is. Tot dan verwijs ik je door naar de officiële geocaching site.
Halloween #kinderentertainment #15
Tijd om het kinderentertainment nog eens van onder het stof te halen.
Op vraag van de kinderen werd er geknutseld rond het thema halloween. De belangrijkste feestdag voor mijn kinderen (buiten Sinterklaas) is immers niet meer Pasen (zoals in mijnen tijd), maar Halloween (althans bij de mijne, benieuwd of dat bij jullie ook zo is).
De dag voordien begonnen de kinders al ijverig te pinnen (ja, ook zij kennen Pinterest), en op woensdagnamiddag maakte we dezen.
Spookjes (gebaseerd op deze, maar de nog luiere en snellere methode) voor aan de luster te hangen.
Stiekem was dat één van de redenen dat ik zo’n lusters in huis wou … het feit dat je daar dingen kon aanhangen.
En voila … zo gedacht, zo gedaan.
Naar jaarlijkse gewoonte maakten we ook een pompoen om buiten te zetten. Het ontwerp van mond, ogen en haar is van Liv.
We maakten ook een pompoenslinger (je kent dat wel, papier vouwen, pompoen eruit knippen en zo bekom je een slingerpompoen).
De kinderen mochten elk wat gezichtjes erop kleuren.
Het verschil tussen beide kinderen was snel duidelijk. Waar Liv er vlug een gezicht op kletste, zocht Vic op internet voorbeeldjes en tekende ze dan secuur na.
En deze spinnekes waren een ideale manier om wat lollies, die zich precies vermenigvuldigen in de snoepkast, weg te werken.
Snel, eenvoudig en met een leuk resultaat … I like
7 dagen zonder stem
Ondertussen zit ik aan dag 7 zonder stem, en ik vind wel 7 redenen waarom ik ze morgen graag terug wil.
- een gesprek voeren is zo vermoeiend, dat je al liever gewoon zwijgt en luistert (maar dat is ook zo eenzaam)
- als je dan toch praat, komt er de helft van de tijd een soort gepiep uit
- iedereen heeft wel een mening waarom je dit aan de hand hebt, en op het eind is het altijd je eigen schuld (no mercy)
- je kan je kinderen niet meer roepen om te komen eten, je moet ze gaan halen
- laat staan dat je eens goed kan roepen als ze het uithangen
- een verhaaltje voorlezen is een kwelling
- meezingen met de radio lukt niet meer
De ene waterfles is de andere niet
Ik schreef al een tijdje geleden over mijn trukje om meer water te drinken, namelijk de herbruikbare waterfles. Dat trukje bleek een blijver … 10 maand later wordt de waterfles nog steeds dagelijks gebruikt en op mijn werk is het ondertussen al mijn handelsmerk geworden dat ik steeds met mijn waterfles de vergadering binnenkom.
Ondertussen is wel het arsenaal aan waterflessen uitgebreid, voor de kinderen, als reservefles, …. elk excuus is goed.
Ik kies bewust voor 500ml flessen. Ze passen nog gemakkelijk in mijn tas en het is voldoende om dorst te lessen.
Bijvullen kan trouwens zo goed als overal.
Zo hebben we van links naar rechts de Bobble, de Kor, de Dopper en de Tupperware fles.
Prijs: €9,99 en €6,99 voor een nieuwe filter
Vaatwasbestendig: neen, deze moet met de hand worden afgewassen
Design: Ik vind de bobble er echt wel tof uitzien, maar dan eigenlijk vooral door de filter (die je in verschillende kleuren kan verkrijgen). Een filter is echter niet nodig voor het gebruik in België waar het kraanwater van goede kwaliteit is, dus deze heeft geen meerwaarde. Integendeel, je moet hem elke 2 maand vervangen (en het lijkt me onhygiënisch om dat na te laten).
Afsluitbaarheid en drinkgemak: De bobble lekt (dus best niet in de sjakosj steken) en bij het drinken lekt hij ook. Verder maakt hij ook geluid als je drinkt en kan je ook niet eens goed doordrinken (omdat hij dan vacuum zuigt). Op vlak van stevigheid merk ik dat de bobble fles al wel wat vervormd is. Ik vermoed dat dit de fles is die het snelste zou stukgaan (terwijl hij het minst gebruikt is)
Prijs: €16,95
Vaatwasbestendig: ja
Design: initieel vond ik andere modellen van Kor mooier, maar meer hoekjes en kantjes betekent ook onhygiënischer, dus koos ik voor dit eenvoudige model. Dit is mijn eerste drinkfles en ik ben hem nog steeds niet beu gezien (en hij ziet er na 10 maand nog steeds goed uit). Wat ik handig vind ik de uitsparing in het deksel. Ik loop immers veel rond met mijn fles en zo heb ik hem altijd goed vast. Ook is dit van de 4 flessen de enige die ik nog niet bij anderen heb gezien. Op vlak van originaliteit springt hij er dus uit.
Afsluitbaarheid en drinkgemak: door de brede opening drinkt hij misschien niet zo gemakkelijk als de flessen met een kleine opening, maar eigenlijk is dit muggenziften. De fles is na 10 maand ook nog steeds lekvrij, goed afsluitbaar dus. Ik kan me wel inbeelden dat de fles misschien niet geschikt is voor hele jonge kinderen omdat ze de dop misschien niet goed erop krijgen. Maar voor mij is deze fles zo goed als perfect.
Prijs: €12,50
Vaatwasbestendig: ja
Design: Over mijn dopperfles word ik regelmatig aangesproken, het design (de zuignap bovenaan) intrigeert blijkbaar … want je kan in plaats van de drinken aan de teut, ook er een glaasje van maken … tadaaa, zie maar hieronder.
Het grappige van deze fles is, dat ik ze toen ik ze pas had, was vergeten in een vergaderzaal. Na lang en tevergeefs zoeken naar mijn fles besloot ik dan toch maar om er een nieuwe te bestellen. De dag dat ik met mijn nieuwe fles op het werk aankwam werd ik door verschillende personen aangesproken. Oh, wat een toffe fles … in de vergaderzaal staat er ook al weken zo één !!!
De Dopper heb ik al meer gespot als de Kor, maar dan vooral in Nederland. Dopper is immers een Nederlands bedrijf.
Afsluitbaarheid en drinkgemak: Mijn kinderen slagen er wel eens in om de dop slecht vast te schroeven. Als je het glaasje wil gebruiken kan je best de fles vullen langs de brede opening, zodat je hem zeker niet te vol doet. En als je de fles vult langs de kleine opening is het niet heel duidelijk te zien wanneer deze vol is. Maar dit zijn allemaal dingen waar je je slechts 1 keer aan laat vangen en die je niet mogen tegenhouden deze fles te kopen. Wij houden hier van onze doppers, en de kinderen drinken beduidend meer water sinds ze elk hun eigen Dopper mee naar ’t school nemen (maar ik vermoed wel dat dit effect tijdelijk is)
Prijs: €14,95 voor 2
Vaatwasbestendig: ja
Design: Mooi vind ik deze fles niet echt en origineel is hij ook niet.
Afsluitbaarheid en drinkgemak: Tupperware staat bekend als goed gerief en dat is met deze fles niet anders. Hij ligt perfect in de hand, de teut is net groot genoeg, De schroefdop gaat er gemakkelijk op en af en is zelfs voor kleine kinderen zeer gemakkelijk. Hier scoort de Tupperware het maximum van de punten.
Conclusie
Geef uw geld vooral niet aan een Bobble, maar aan een Kor als je niet inzit met de hogere prijs maar vooral gaat voor originaliteit en design.
Val je voor de eveneens mooie en iets goedkopere Dopper met zijn glaasje dat is dit een perfect alternatief.
Als vooral de prijs en gebruiksgemak tellen raad ik de Tupperware ten zeerste aan.
Met dank aan Dopper voor het toesturen van de (eerste) fles.
Amsterdam Marathon: Het verslag #16
En nu … het verslag van mijn eerste marathon. Het was een lang stuk op te typen en ik had ook een dag nodig om het allemaal nog eens opnieuw te beleven en te laten bezinken. Dat deed ik tijdens een dagje me-time in de sauna.
Hoe ik de dagen en momenten voordien beleefde vind je hier. Wat er nadien gebeurde in het stadium, lees je hieronder.
Eens aangekomen aan het stadium, was ik echt wel super nerveus. Ik wist dat ik goed voorbereid was (alhoewel het vreemd is dat de 3 laatste weken relatief weinig kilometers gedaan werden), maar ik was ook al de hele week goed verkouden en nog steeds stemloos. Ik had bovendien ook wat schrik van het weer (hoge luchtvochtigheid en met zijn 19°C warm voor een 19 oktober, ook was er veel wind).
De momenten voor de start waren typisch voor een groots loopevenement, drummen tussen het vele volk om in je startvak te geraken.
Onderweg brak een charmante Amerikaan nog even mijn nervositeit. Hij liep immers enkel in een speedo met de Amerikaanse vlag (met zijn nummer daar wat ingepropt).
Op de vraag van iemand of hij het niet koud had antwoorde hij “straks als we aan het lopen zijn, zal je jaloers op me zijn” .
Maar aan de start voelde ik iets wat ik nog niet veel gevoeld had, en het ging verder dan nervositeit … het was angst.
Angst dat het onder deze omstandigheden niet zou lukken, dat dit te hoog gegrepen was en mijn ultieme doel van onder de 4u al helemaal belachelijk was.
En dan ging het startschot … een kwartier vloog voorbij en dan konden ook wij beginnen lopen. Ik had me voorgenomen me te richten op een gemiddelde snelheid van 5:35 min/km en een hartslag van 150 tot 160.
Het lukte me op die snelheid te bereiken maar mijn hartslag was 170 slagen per minuut. Dit is iets wat ik normaal alleen bij tempolopen bereik (en dan maar voor korte tijd).
Toen wist ik al dat het nooit zou lukken om binnen de 4u binnen te komen. Toch besloot ik voorlopig het tempo aan te houden. Dat ging, maar genieten en ontspannen lopen was er niet echt bij.
Het zonneke kwam er trouwens goed door, dus ik had ook al direct te warm (ik kan dus echt niet tegen de zon … daarmee dat ik voor een marathon in oktober koos)
Op kilometer 4 passeerden we door de passage van het rijksmuseum, maar ik was op dat moment al zo in mezelf gekeerd dat ik het amper gemerkt heb.
Op kilometer 12 stonden mijn supporters … met een spandoek. Liv had zich de afgelopen dagen al enkele keren versproken, dus de spandoek was geen verrassing meer, maar het was wel een verrassing hoe mooi de spandoek geworden was.
De supporters hadden me direct gespot (daar is een roze klak dus echt wel goed voor). Het was wel grappig dat ik blijkbaar naast een andere Annelies liep, die ook al enthousiast naar mijn supporters zwaaide toen ze haar naam hoorde.
Bij de bevoorradingsposten was het altijd nogal hectisch. Ik had dan ook wel veel nodig. Anderhalve beker drank en dan nog een beker om over mij uit te kappen (de enige manier voor mij om in die warmte te kunnen blijven presteren).
De eerste kilometers dronk ik telkens energiedrank. Vanaf kilometer 14 ging ik over op mijn gellekes in combinatie met water (ik nam dan telkens een gelleke een kilometer voor de bevoorrading, zodat ik dat daarna kon wegspoelen met water). En dat werkte goed, volgende keer doe ik het net op dezelfde manier.
Wat wel opviel is dat de gellekes precies anders smaakten dan in mijn voorbereiding. Waar ik tijdens de duurlopen in de voorbereiding altijd dacht “jeuj, tijd voor een gelleke”, was het nu het tegenovergestelde.
Pure walging … blijkbaar normaal omdat je maag blokkeert bij een zware inspanning (ik heb trouwens 2 dagen na de marathon nog steeds mijn eetlust niet volledig terug)
Wat ook een succes was, was mijn voornemen om te stoppen met drinken 2u voor de start. Wat tijdens de duurlopen niet lukte, lukte nu wel. Ik heb kunnen lopen zonder dat ik het gevoel had dat ik een volle blaas had.
Vanaf kilometer 13 kwamen we aan de Amstel, het begin van een saai stuk dat precies maar bleef duren. Het grappige (achteraf) was dat de Amstel nogal kronkelt en ik verschillende keren dacht dat we de Amstel eindelijk mochten oversteken en aan de terugweg aan de overkant konden beginnen, maar dat bleek steeds gezichtsbedrog. Uiteindelijk was het stuk aan de Amstel ongeveer 13 kilometer. Wat wel leuk was op de Amstel, was het spektakel.
Zo waren er 2 boten met schlagerzangers … “My Girl” van The temptations is vanaf nu onlosmakelijk verbonden met de marathon … want op de één of andere manier had ik zoveel deugd van dat lied dat ik de zanger zelfs een handkus toeblies.
Er waren trouwens over héél het parcours wel meer muzikale intermezzo’s, maar de test ‘You like to run, You love to run’ kon me op dat moment minder bekoren.
Ik was aan kilometer 17 toen ik de verzuring voelde optreden. Vreemd vind ik het, dat ik tijdens de voorbereiding nooit verzuring had en dat het nu al zo vroeg kwam. De volgende kilometers waren dus op zere en verzuurde benen.
Op kilometer 26 zag ik terug mijn eigen supporters. Bjeurn en Liv liepen zelf een eindje mee. Dankbaar dat ik was voor mijn supporters … ze waren echt wel mijn lichtpuntjes tijdens deze zware tocht.
Ik spotte trouwens ook nog de supporters van een vriend, ik moest wel moeite doen om hun aandacht te trekken, maar hun aanmoedigingen toen ze me eindelijk zagen maakten veel goed.
Wie ik ook (ik zou niet meer weten waar), aan de kant heb zien staan, was Sanne (ik volg haar blog al een tijdje). Ik was echter niet zeker, dus heb haar maar niets toegeroepen, maar nadat ik deze post op haar blog zag had ik hier wel spijt van.
Op kilometer 30 miste ik mijn supporters (en zij mij, ondanks de roze pet), maar op kilometer 37 stonden ze er al weer.
“Goed dat je niet hebt opgegeven !!!!” riep Liv me toe.
Wie ik dan weer niet spotte was Francien van Girls Love 2 Run … via de blog wist ik dat ze aan kilometer 38 zou staan … en het is altijd leuk om je te kunnen concentreren op iets anders dan op je zere benen.
Vanaf kilometer 30 begon ik te vrezen voor “de man met de hamer”, mijn grote angst. Maar die man, die kwam er niet, ik was hem blijkbaar toch te slim af geweest (mijn dank aan mijn diëtiste daarvoor)
Niet iedereen blijkbaar, want op het einde waren er ongelooflijk veel mensen ofwel aan het stappen, of aan de kant (aan het overgeven, of hun krampen proberen weg stretchen).
Bij mij was er geen man met de hamer, en ook geen 8 fasen (zoals in het geweldige filmpje in dat ik hier al postte). Het begon zwaar en het werd elke kilometer een beetje zwaarder. Mijn tempo zakte wel maar traag en gelijkmatig (als ik één talent heb, is het wel het doseren, ik heb mezelf altijd goed kunnen inschatten), en raar maar waar, mijn hartslag zakte ook. Ik startte aan 170 en hoger en eindigde aan 155. Het was een pure stresshartslag dus.
De laatste kilometers gingen eigenlijk nog behoorlijk vlot en in ’t stadium kreeg ik even vleugels en kon ik nog een sprintje trekken, om binnen te komen op 04:07:00
En dan de vraag “Ga ik moeten wenen aan de finish?”.
Neen, ik was gewoon blij … echt blij dat ik er was, en trots dat ik het gedaan had.
Ik was echter precies de enige blije persoon, de andere lopers waren ofwel aan het wenen, ofwel helemaal in zichzelf gekeerd ;-)
Wat is nu mijn algemeen gevoel? Aan opgeven heb ik geen moment gedacht, maar het was wel zwaar, genieten heb ik geen moment gedaan.
Mijn collega zei dat een marathon niet dubbel zo zwaar was dan een halve marathon, maar drie keer zo zwaar. Dat vond ik niet … ik vond het gewoon dubbel zo zwaar (maar de voorbereiding is misschien wel drie keer zo zwaar)
Is het het zwaarste dat ik ooit gedaan heb? Awel neen, op sportief vlak misschien wel, maar ik vond een kind op de wereld zetten toch een pak zwaarder.
Met mijn eindtijd ben ik zeer blij. Het is niet mijn ultieme doel, maar 4u07 daar durfde ik voor ik de trainingen aanvatte niet eens van dromen. Dat is gewoon meer dan 10km/u gemiddeld voor 42,195km aan een stuk.
En ik heb het gevoel dat er onder optimale omstandigheden (niet ziek, koud weer) zelfs meer zou ingezeten hebben.
Maar wanneer zijn de omstandigheden optimaal? Niet veel.
En trouwens … je moet natuurlijk altijd ruimte voor verbetering laten.
En wat zegt het lichaam? Wel buiten de verzuring heb ik tijdens de marathon geen enkel pijntje gevoeld. Geen schenen, geen heup, geen voeten … goed nieuws dus. Ik ben nog wel steeds ziek en ondertussen nog steeds stemloos. Maar bovenal ben ik GIGANTISCH stijf. Het soort stijfheid dat ik nog nooit heb meegemaakt.
Ik kan amper trappen op, laat staan af. Op een stoel gaan zitten is hel en eruit rechtkomen ook. Wandelen gaat, maar aan slakkegang.
Toch kan ik niet wachten tot deze over is en ik op mijn gemak eens een toertje van 5 km kan gaan doen … de goesting is er nog steeds.
En nu?
Focussen op de volgende marathon. Namelijk de marathon van Parijs op 12 april 2015.
Ik denk dat het met marathons is zoals met verliefdheid.
Het zal nooit meer zo intens zijn, en je zal nooit meer zo gefocust zijn als bij je eerste verliefdheid, maar waarschijnlijk is het wel beter.
Ik ga in elk geval niet meer zo aan mezelf twijfelen want dat bleek nergens voor nodig.
En ondertussen ben ik gewoon trots en geniet ik nog even na van mijn status “marathonloopster”.
Dit pakken ze me nooit meer af.
Amsterdam Marathon: Voor de start #15
Hij zit erop, mijn eerste marathon. Vanaf nu mag ik mezelf een marathonloopster noemen !!!
Ik dacht eens even vlug een verslag te typen, maar ‘eens vlug’ bestaat feitelijk niet, en ik besef ook dat ik meer te vertellen heb dan ik dacht.
Ik begin dus met dit … de dagen en momenten voor de marathon, en beloof vandaag nog het verslag van de marathon (die ik uitliep, dat kan ik al zeggen)
De dagen voordien
De marathon was zondag, maar wij waren al vanaf vrijdag in Amsterdam. Samen met man, kinderen en een bevriend gezin waarvan de man ook ging lopen.
We hadden het alvast getroffen met het hotel. Het Meininger hotel is goedkoop (een veredelde jeugdherberg), maar mooi en proper en ook was er een gezellige bar, waar je zelf kon koken, waar de kinderen lawaai mochten maken, waar je afhaalmaaltijden mocht eten ….. .
Bovendien lag het hotel net aan het treinstation en op dezelfde metrolijn als het Olympisch stadium (waar de marathon startte en eindigde). Nen aanrader dus.
Vrijdag was ook de dag dat mijn verkoudheid ineens terug een opstoot kreeg en mijn stem verdween (ondertussen zijn we dag 4 en de stem is nog steeds niet terug). Waar het voordien mentaal zo goed zat, kreeg het zelfvertrouwen hierdoor toch wel een stevige knauw. Ik was immers al 3 weken afwisselend ziek, het begon met een oorontsteking, daarna een goei verkoudheid die bijna genezen was en nu ineens terug opkwam.
De dag voordien trokken we al eens tot het olympisch stadium waar we onze nummer afhaalden en de expo eens bezochten. Voor de kinderen was er een schminkstand, je kon ook nog een leuke foto laten trekken en dan was er ook nog een walhalla aan sportkledij.
De namiddag was voor de kinderen en we trokken naar de Artis Zoo (waar je met je Planckendaelabonnement gratis binnen mag). Artis was de moeite, zeer de moeite. Een aangename stadzoo, en ik had de indruk dat je zeer dicht bij de dieren stond.
Poseren met de superheld
Maar ook wij zijn superhelden
Tot enkele weken geleden dacht ik dat ‘dit’ taperen was
Ook aan de kinderen werd gedacht, zijn zijn nu geschminkt in superturtles.
Zeeleeuwen, of zeehonden, het verschil tussen die 2 vergeet ik steeds weer.
Deze kameleon (denk ik) zagen we in een lokaal waar we mochten doorwandelen en die echt vol zat met allerhande aapjes, reptielen, vleerhonden, ….
De giraf was ook een hit, zeker toen hij met zijn lange zwarte tong de blaadjes uit de handen van de kinderen trok.
De chimpansee’s hadden een koker boven het wandelpad om van hun buitenverblijf naar hun kot te gaan.
Dit was echter niet zonder gevaar, want één van die apen vond het leuk om vanuit de koker naar beneden te plassen
(en ik verdenk hem ervan dat hij dat express deed).
Nu stond er al een geluk niemand onder, maar ik vermoed dat hij toch wel dikwijls prijs heeft
Ik had een beetje schrik dat alle pastarestaurants vol zouden zitten met lopers, maar eten vinden bleek toch nog gemakkelijk. ’s middags aten we versgemaakte pasta in de pasta factory en ’s avonds haalden we bij Julia’s een meeneempasta die we dan in het hotel opaten. Het hele weekend draaide trouwens ook een beetje op koolhydraten tellen en constant eten. Ik was alvast goed voorbereid met voorafgewogen zakjes. Maar het koolhydraten stapelen was toch iets minder leuk dan ik initieel gedacht had … proppen is immers nooit leuk.
Zelfgemaakte pasta
Goed voorbereid
En ook goed genoteerd … 600 gram koolhydraten zullen het zijn !!!
Wat wel grappig was, was dat je de lopers trouwens gemakkelijk kon herkennen aan de sportschoenen. Ook ik zette eens mijn trots opzij en trok met sportschoenen door Amsterdam, alles voor het comfort, maar ook als gevoel van geheime verbondenheid met de collega lopers.
De nacht voordien
Nu ben ik altijd zo’n goede slaper, dit keer koste het me toch wel een dik uur om in slaap te vallen, waarop ik om 2u terug wakker werd en pas na 3u de slaap terug kon vatten. Typisch aan een slapeloze nacht is ook dat je natuurlijk zeer goed aan het slapen bent als de wekker gaat.
De ochtend
Om half zeven, 3 uur voor de wedstrijd begon ik aan een stevig ontbijt. Muesli, beetje platte kaas, banaan, piccolo met confituur en koffie (ook zeer belangrijk). Uit schrik om tijdens de wedstrijd te moeten plassen stopte ik 2 uur voor de wedstrijd met drinken.
Dan had ik ook nog wat werk met het noteren van de bevoorradingsposten op mijn hand. En ook de kilometers waar de supporters gingen staan schreef ik erbij.
En dan nog mijn quote natuurlijk, een tip die ik van Kim kreeg. Ik koos voor onderstaande, om me eraan te herinneren dat het zwaarste werk al gedaan was en dit enkel de kroon op mijn maandenlange voorbereiding was.
Ik las nog even alle aanmoedigingen van vrienden en familie (bedankt daarvoor, betekende veel voor me). En die van mijn mama (die ook al een marathon op haar palmares heeft staan) was toch wel mijn favoriet: “Succes voor morgen en denk eraan dat het zwaarste werk al gedaan is. Morgen is het alleen nog een beetje lopen”
Op weg naar het stadium
Een dik anderhalf uur op voorhand vertrokken we dan naar het stadium. De sfeer in de metro was speciaal, allemaal lopers, de ene in zichzelf en gefocust, de ander naar iedereen zenuwachtig lachend in de hoop toch maar zijn verhaal kwijt te kunnen en gerustgesteld te worden.
Helaas, ik was niet in staat om ook maar iemand gerust te stellen (en ik was trouwens nog stemloos).
Amsterdam marathon: De man met de hamer #14
Ondertussen is het mijn eerste verlofdag, rust tot aan de marathon (spijtig genoeg is dat in een huis waar schrijnwerkers in en uit lopen, rustig is het dus niet)
Maar ik ben er toch al in geslaagd om het boek “Het geheim van harDlopen” door te nemen en de voor mij interessante dingen eruit te pikken.
Hoewel de schrijvers van het boek zich vooral focussen op kilometertijden die ik in sprint zelfs nog niet haal heb ik er toch wat geruststellende zaken uitgehaald.
Wees rustig en heb vertrouwen, als de training goed gegaan is kun je het !!!
De schrijvers van het boek geloven niet in, de vorm van de dag. De beste lopers finishen eerst. Als je goed getraind hebt en voorbereid bent is er geen reden dat je niet goed zou presteren.
Geruststellend vind ik wel, want aan een slechte voorbereiding zal het bij mij niet liggen.
Wat ik nog héél tof vond, is dat ik hier las dat je de man met de hamer niet persé hoeft tegen te komen. De man met de hamer kom je tegen als je koolhydraatvoorraad op is en je overschakelt naar energieverbranding van vetten (dat verbruikt meer zuurstof en levert minder energie … dus je tempo moet wel zakken en je voelt je moe, hongerig, duizelig …….)
Als je volgende dingen in acht neemt, kom je de man met de hamer niet (of later) tegen.
- zorg dat je scherp staat
als je minder weegt verbruik je ook minder energie -> daarmee dat alle goede marathonlopers een BMI tussen 16 en 18,5 hebben - de lange duurlopen in de voorbereiding moeten traag genoeg gebeuren
zo leer je je lichaam al een efficiëntere vetverbranding doen. - je (aanvangs)tempo mag niet te snel zijn
hoe trager je loopt, hoe meer je al aan vetverbranding doet (en je koolhydraatvoorraad dus wat langer kan opsparen) - 2 à 3 dagen op voorhand beginnen met koolhydraatstapeling
zodat je voorraad koolhydraten bij de start zo hoog mogelijk is - Genoeg bijtanken onderweg
onder de vorm van sportdrank en gellekes
Nu ben ik volop bezig met koolhydraten te tellen en het eten voor de volgende dagen voor te bereiden. Ik mik voor de laatste 2 dagen naar 600 gram koolhydraten per dag, zo weinig mogelijk vet en eerder restenvrij (wit brood ipv bruin brood).
Volgens mij zal ik veel mogen eten. Morgenvroeg starten we alvast met een ontbijt met pannenkoeken met honing en een glas versgeperst fruitsap.
Ik voel me precies een dummy in weight watchers, maar in plaats van punten tel ik koolhydraten.
Moeilijk, want je wil zeker niet te weinig eten, maar ook niet teveel (want teveel bijkomen op die laatste dagen is dan ook weer niet goed)
Spannend dus allemaal !!!
Nog een extract uit het geheim van hardlopen. Blijkbaar heb je hardlopers en gewone mensen. Ik hoor nog tot de groep van de gewone mensen en niet tot de selecte club der hardlopers ;-)