Baden in weelde en liefde
Het is de laatste dag vol weelde en liefde … het is moeilijk te geloven dat we morgen terug in een tent zullen slapen en na morgenvroeg geen royaal ontbijtbuffet meer zullen hebben.
We kuierden nog rond, in de markthal onder de paddenstoel
aan de cathedraal
Johannes 2 is heel geliefd trouwens in Spanje hebben we al gemerkt.
En we bezochten ook het koninklijk paleis (Real Alcazar de Sevilla)
… en we waren zelfs slim genoeg om op voorhand online onze tickets te kopen.
Voor alles is een eerste keer … ook voor churros (goedgekeurd)
En avondeten deden we in El Pintón … wat mij betreft een aanrader.
We vieren verder
Wat een dag … een man die 40 werd, citytrippen in Sevilla met 5 volwassenen en 7 kinderen, onze kinderen die enorm moe zijn en enkel nog functioneren op adrenaline (mits een kleine crisis nu en dan), ze zijn immers enorm opgewonden door het terugzien van hun mamie, tantes en nichten en neven.
Een geweldig toffe dag … maar enorm vermoeiend … morgen meer van dat.
Verrassing bij het opstaan
Nieuwjaarsbrieven voorlezen
Mug shot
ook de kinders zijn er goed in
mijn grote frustratie… als je aan iemand vraagt om een foto te trekken staat er altijd wel iets niet op, de torens
of de voeten
of 1 voet
Vandaag bezochten we het prachtige Plaza España, dat gebouwd werd voor de wereldtentoonstelling in 1929.
En natuurlijk werden we weer verwend door de mamie .. met ijsjes in de vorm van een bloem en een rit te paard
Gelukkig nieuwjaar
Nieuw jaar … nieuw hotel !!! .
Hotel Bécquer is alvast een serieuze upgrade … badjassen en sloefen … wat een luxe.
Nieuwjaarsbrieven voorlezen en filmen op het prachtige Plaza España.
Rondkuieren in Sevilla dat hoe langer hoe meer onze harten steelt.
Gniffelen om de naam “Metropol Parasol” die nooit wordt gebruikt, omdat iedereen dit “Las setas” (=paddenstoel/zwam) noemt.
En last but not least … langverwacht en geweldig tof bezoek.
Nieuwjaar met druiven
De overgang oudjaar naar nieuwjaar was niet wat we ervan verwacht hadden … ik onze gedachten brachten we de dag gezellig in Sevilla door en gingen we ’s avonds iets eten en drinken, om om 12u naar het groot vuurwerk te gaan kijken.
De eerste teleurstelling was voor Vic … toen bleek dat de Spanjaarden niet aan groot vuurwerk doen (vreemd want we hebben al gemerkt dat ze in Spanje wel van bommekes houden). In de plaats daarvan wordt het hier intiemer gevierd. Om 12u wordt bij elke klokslag een druif gegeten, als symbool voor 12 maanden vol geluk in het nieuwe jaar. Liv was minder teleurgesteld want ze vond het tof om eens een nieuwe traditie mee te doen.
Wat we ook niet verwacht hadden, was dat zo goed als alle horeca gesloten zou zijn. Spanjaarden vieren oudjaar immers thuis en komen pas buiten na middernacht.
En zo vonden we een plekje dat nog even open was waar we een stukje taart konden eten, en daarna vonden we iets waar we enkele tapas konden bestellen … en hoe later het werd, hoe meer er sloot … en hoe meer toeristen door de straten zwierven op zoek naar entertainment. Na een uur rondwandelen in de koude kregen we eindelijk Liv ervan overtuigd om naar het hotel te gaan en daar verder te vieren.
En zo vierden we oudjaar met kaartspellekes, chips en cava van de nachtwinkel en een spaanse eindejaarsshow op tv. Om 12u aten we elke klokslag een druif … wat de jongens gemakkelijker lukte als de meisjes. Ik denk dat een nieuwe traditie is ontstaan.
We voelden ons een beetje losers, zo dwalend door de straten in onze afritsbroeken … maar ik wist niet dat het zo leuk was om een loser te zijn !!!
Eerste impressie Sevilla
Afstand 53km – Hoogtemeters 346 – Bestemming Sevilla (Spanje) – Overnachting Residencia la Cartuja
Om 9u hadden we ons Tiny house gepoetst (dat is dus geen werk hé, zo’n klein huisje) en waren we klaar om te vertrekken … tot groot verdiet van Liv, want haar vriendin (die naar eigen zeggen een vroege vogel was), lag nog steeds in haar bed en er kon dus geen afscheid genomen worden.
Rijden naar grote steden is nooit echt leuk … maar dit viel al bij al nog wel mee, en zeker eens we in Sevilla kwamen, maakte de stad direct een goede indruk.
We logeren aan een sporthostel aan het water, en we zitten vooral tussen de roeiers. Onze kamer is (zonder overdrijven) een pak groter dan het huisje vanwaar we kwamen … ze heet niet voor niets “suite”.
In Sevilla gingen we nog eens uit eten, we waren vooral gecharmeerd door de emmer bier.
Voorts hebben we wel het gevoel dat het wel zal klikken tussen Sevilla en ons.
Liv en Vic hebben alvast kennisgemaakt met een patroonheilige.
De retraite
Iedereen geniet van de rustweek die we hebben ingebouwd … behalve Bjeurn die onrustig wordt en uit verveling alleen een uurtje gaat fietsen op zijn tandem.
We houden ons bezig met
Wandelen … soms zelfs 2 keer per dag in de hoop om herten te spotten. De wandelingen worden ook dag na dag avontuurlijker. Het is echt straf, we vinden hertensporen genoeg … van pootafdrukken tot hun uitwerpselen, we horen regelmatig jagers en we vinden hun kogelhulzen (die ze niet opruimen). Maar we zien niets, geen zwijn, geen hert, geen ree, geen konijn, geen vos, geen eekhoorn … enkel vogels. Zoeken we op de verkeerde plek, is het bos leeggejaagd … we weten het niet … we zouden de dieren een teken moeten kunnen geven dat we in vrede komen.
Gezelschapsspellekes … dan komt die UNO ook nog eens van pas. En blijkbaar kan Vic ineens tegen zijn verlies, de kaarten zijn nog niet door het huis gevlogen en hij is al veel verslagen.
Lezen … ik heb de campingbib al geplunderd, onnozel want ik heb een ereader vol met boeken die waarschijnlijk veel beter zijn dan de doktersromannetjes die ik hier vond.
Springkasteel en speeltuin … hadden ze maar op elke camping een springkasteel, wat een gerief.
Vrienden maken … er zit amper volk op de camping maar als er Nederlandstalige mensen zijn hebben onze kinderen ze direct gevonden, eergisteren was het een Neserlandse dame en gisteren is er een Nederlands meisje van Liv haar leeftijd aangekomen. Ik verwachtte wel wat problemen omdat Sevora, het vriendinneke, liever met Liv alleen wou spelen. Maar ik hoorde Liv daarop zeggen dat Vic ook mee moet spelen met hen … en dat maakt me super trots op onze dochter. Hoewel de 2 meisjes nu BFF zijn, voelt Vic zich toch niet al te uitgesloten.
Vegetarier worden … Liv heeft gisteren beslist dat ze vegetariër wil worden, nadat ze gelezen had dat dat beter was voor het milieu. Ik heb haar gevraagd om niet te extreem te beginnen en eerst wat te minderen met vlees, want zoals Mme Zsazsa zegt “De eis tot consequentie is de doodsteek van elk goed initiatief”. Maar ze meent het precies … er stonden gisteren gehaktballekes op de menu en Liv skipte zelfs deze. Benieuwd wat dat verder gaat geven.
YouTube-filmkes kijken over “Tiny Houses” en het “ombouwen van camionettes naar campervans”. Ik ben helemaal in de ban van de Tiny houses, alhoewel ik in deze fase in mijn leven niet in eentje zou willen wonen … misschien wel later als ik jonger, vrijgezel en pas afgestudeerd ben.
De campervan interesseert me dan weer meer … en blijkbaar kan je zelfs een kangoo ombouwen (als je niet teveel luxe wil), de mogelijkheden zijn legio.
Schoolwerk en nieuwjaarsbrieven … elke voormiddag is voor schoolwerk en de nieuwjaarsbrief is dit jaar eigen inspiratie.
Harmonica spelen … een talent is er echter aan mij niet verloren gegaan vrees ik.
Pino Hase … de ideale tandem?
Ik krijg regelmatig vragen over onze Pino Hase tandems, waar we Europa mee doorkruisen. Hieronder wat meer info over onze fietsen, en de voor- en nadelen die we ondervinden. Is de Pino Hase tandem de ideale tandem? Dat laat ik aan jullie.
Wat is een Pino Hase tandem?
Pino Hase tandems zijn fietsen van Duitse makelij. Het is een tandem waar één persoon vooraan zit op een stoeltje (ligfiets), deze persoon kan ook meetrappen. De andere persoon zit hierachter en hij stuurt, trapt, remt en zet zijn voeten bij het stoppen. De fiets heeft 27 versnellingen en kan aangepast worden naar eigen behoeften. Wij hebben bijvoorbeeld een stevige dubbele staander (die tot 100kg kan dragen), een bagagerek om fietstassen aan het voorwiel te monteren, …. Maar de mogelijkheden zijn legio, je hebt trappers voor kleine kinderen, windschermen, stukken om de fiets om te vormen tot cargo-bike, ….
Het leuke aan deze fiets, is dat hij echt meegroeit met het gezin, je kan vooraan zowel een kleuter of volwassene vervoeren. Ook worden deze fietsen regelmatig gebruikt, voor mensen met een beperking.
Waarom kozen wij voor een tandem?
Toen we beslisten om doorheen Europa te gaan fietsen kozen we voor 2 tandems. Dit omwille van 2 redenen, de belangrijkste was de veiligheid. Niet alle wegen zijn immers even veilig en kinderen zijn niet altijd even oplettend …. zeker niet als ze moe zijn. De tweede reden is de actieradius, met de tandem kunnen we grotere dagafstanden afleggen dan wanneer de kinderen zelf zouden fietsen.
De voordelen
- Er is veel ruimte om bagage te vervoeren, meer dan op een gewone tandem. Momenteel hebben we 2 sets backrollers (waarvan 1 vooraan), 1 set frontrollers, een rackpack, een stuurtas op de fiets hangen en dan nog een bob trailer achteraan.
- Je zit met je hoofden vrij dicht tegen elkaar, wat een enorm voordeel is bij conversaties. Als je rijdt op 2 aparte fietsen, of zelfs op een standaard tandem is het veel moeilijker om elkaar te verstaan. En dat is nu net hetgene onze kinderen zo leuk vinden aan het fietsen … de lange en toffe gesprekken die ze met ons kunnen voeren. Als we de kinderen zelf hadden laten fietsen waren deze gesprekken niet mogelijk geweest, voor de veiligheid fietsen we immers zo goed als altijd achter elkaar en niet naast elkaar.
- De voorste trappers hebben een vrijwiel, wat inhoudt dat de voorste fietser zijn pedalen kan stilhouden, terwijl de achterste trapt. Bij gewone tandems bewegen de pedalen gelijktijdig en moet je altijd hetzelfde ritme volgen en kan je de pedalen niet onafhankelijk stilhouden.
- Beide fietsers hebben een goed zicht. Dat is het probleem met een gewone tandem, dat de achterste vooral de rug van de voorste ziet. Hier hebben beide fietsers een volledig zicht.
- De fiets kan zowel gebruikt worden met een kind als met een volwassene vooraan. De fiets groeit dus mee met het gezin, kinderen worden er niet te groot voor, en de ouders kunnen er ook samen mee gaan toeren.
- Het is gewoon zeer plezant fietsen op deze tandem.
- In het begin is het héél even wennen om ermee te rijden, maar de fietsen zijn zeer gemakkelijk en zeer stabiel. In afdalingen op een goed wegdek kan je gemakkelijk 60 km/u halen en de fiets blijft zeer stabiel.
- Kwaliteit van het materiaal is dik in orde
- Veel configuratiemogelijkheden, bij aankoop van en nieuw exemplaar kan je hem zelf samenstellen. En zelfs nadien kan je nog veel accessoires bijkopen en monteren.
- De Pino Hase tandem is iets korter dan een standaard tandem, wat eventueel een voordeel kan zijn bij transport. Voorts kan het kader in 2 gedeeld worden (bij ons aluminium model, bij ons stalen exemplaar kan dit niet)
Zijn er dan geen nadelen?
Natuurlijk wel
- Deze tandems zijn zwaarder en minder wendbaar dan gewone fietsen. Door het stoeltje is de fiets héél breed waardoor we soms niet kunnen passeren waar er barrières zijn op fietspaden om de brommers te weren.
- Je zet deze fiets ook niet vlug even weg in een klein hoekje, je hebt voldoende plek nodig om hem te zetten, wat niet in elk huis even evident is.
- In vele treinen zijn tandems verboden. Wij hebben geen ervaring met onze fietsen op de trein, maar we vermijden dit ook bewust. Toch kennen we ook mensen die met 2 bepakte Pino’s regelmatig de trein nemen.
- Er zijn onderdelen die specifiek voor deze fietsen zijn, en dit kan lastig zijn als je op een toertocht bent, zelfs versnellingskabels en remkabels zijn langer dan de standaardkabels voor gewone fietsen die je bij elke fietsenmaker vindt.
- De fietsen zijn prijzig, een instapmodel zal al gemakkelijk €4000 kosten, en reken maar dat je nog wel enkele extra’s zal moeten aanschaffen.
Dingen die je sowieso ondervindt
- De voorste fietser heeft een extra kledinglaag nodig, deze persoon fungeert als windscherm.
- Hoe snel je gaat, is afhankelijk van wie er vooraan mee trapt. Wij merken dat de kinderen hun eigen gewicht niet meetrappen, maar als Bjeurn en ik samen gaan fietsen dan halen we wel gemakkelijk 25-30 km/u.
- De fietsen trekken behoorlijk wat aandacht, zo worden er regelmatig foto’s van ons getrokken en zo denken we soms, als er weer iemand naar onze fietsen staat te kijken, “Oh neen, we moeten héél die uitleg toch niet weer doen”.
Onze mening
Voor ons is de Pino Hase de ideale tandem, dat je zowel met een kind als met een volwassene vooraan kan fietsen maakt hem zeer interessant en multifunctioneel (we gebruiken hem voor uitstappen, reizen, maar ook om de kinderen ergens heen te brengen waar we normaalgezien met de wagen naartoe zouden gaan, omdat het voor hen te ver is). En doordat je beide zo’n goed zicht hebt en goed met elkaar kan praten, maakt hem ook zeer plezant om mee te fietsen.
Wij kochten onze fietsen beide tweedehands, dan is hij nog duur, maar wel een pak betaalbaarder (en hij blijft zo zijn waarde behouden). Wij kochten de fietsen beide via 2dehands.be. Je kan je hier abonneren zodat je een mail krijgt telkens als er een Pino Hase te koop wordt aangeboden, jammer genoeg is dat niet vaak het geval, en weet ik dat er nog mensen het Pino-aanbod in het oog houden.
Maar zijn de fietsen hun geld waard? Voor ons wel, ze worden veel gebruikt en ik word nog steeds gelukkig als ik ze zie … They Spark Joy !!!
Inkopen
Verblijven “in the middle of nowhere” wil ook zeggen dat je 15 km moet rijden tot de dichtsbijzijnde (open) winkel.
De rit was schoon, de appelsienen nog niet rijp en het ijsje welverdiend.
Nog steeds geen herten … enkel hun sporen … maar we geven niet op … morgen dauwtrip (leuker in de winter want dan moet je niet zo vroeg opstaan)
Tiny house
Als ik de andere huisjes rondom ons wegdenk, waan ik ons in een tiny house diep in het bos, losgekoppeld van de dagelijkse ratrace in onze consumptiemaatschappij.
Klinkt verleidelijk … althans voor even!!!
Het dichtsbijzijnde stadscentrum is 7km uit de buurt, toeristische activiteiten en excursies zijn al snel 20km ver en rondom is er enkel bos.
Geen probleem, wij houden ons bezig met school (zelfs op kerstdag), lezen, spelletjes spelen, thee drinken, …
En we maken wandelingen bij valavond in de hoop herten, everzwijnen, vossen en misschien een lynx te spotten. IJdele hoop zo bleek, maar we hebben toch een prachtige toer gemaakt. En we geven niet op, we vertoeven hier nog enkele dagen … hopelijk één dezer met meer succes.
Intieme kerst
Afstand 19km – Hoogtemeters 63- Bestemming Hinojos – Overnachting bungalow Donarrayan Park
Kerstinkopen deden we nog in El Rocio, vermits we voor kerst een weekje trekken naar “the middle of nowhere”. Een hele belevenis, vooral voor Liv. Zij wou immers, met haar zakcenten, voor iedereen een kerstkado kopen. En zo deed zij nog extra inkopen toen wij al buiten stonden.
Maar nog geen 5 minuten later kwam Vic ons roepen … er was een probleem aan de kassa …. kinderen van 9 mogen namelijk geen alcohol kopen!!!
Het duurde even voor Liv over haar teleurstelling heen was, haar verrassing was immers verpest. Terwijl wij vooral trots zijn op onze dochter dat ze, op eigen initiatief, haar zakcenten uitgeeft aan pintjes voor ons en een kindersurprise voor de broer. En dat ze het überhaupt al aandurft om alleen, in het Spaans, te winkelen.
Vaarwel El Rocio!!!
Langs landerijen en bossen reden we naar de bungalow op de camping nabij Hinojos… mooie rit !!!
En ziedaar … is dat een maretak daar in de boom? Vermits je altijd het leukste moeten denken … besloten we van wel.
De camping waar we een huisje hebben is geweldig … in de bossen, helemaal afgelegen, op 7 km van de dichtsbijzijnde winkel en rustig, mooi en amper bevolkt. Zalig!!! De camping is wat mij betreft een aanrader.
Kerstavond werd dit jaar in intieme familiekring gevierd maar we hadden ook de kans om te skypen met de familie. Zoveel deugd dat dat doet om die gezichten nog allemaal eens te zien!!!
Ik wens jullie allemaal ook nog een “Feliz Navidad”
Western in El Rocio
El Rocio is wat ons betreft een dikke aanrader. We zijn content dat we hier beland zijn en dat er een rustdag ingepland was.
We hadden niet verwacht dat er in zo’n karakteristiek plekje zouden terecht komen en dat we ons precies in een western zouden wanen. El Rocio is prachtig gelegen aan een meer in het nationale natuurpark “la Doñana” … ideaal voor vogelspotten.
Maar El Rocio is meer dan dat … de wegen in dit stadje zijn allemaal onverhard wat het echt een westernlook geeft.
1 keer per jaar, rond Pinksteren, is er vanuit alle delen in Spanje een bedevaartstocht “la Romería” hierheen, dan komt hier 20000 man aan met paard en kar.
Nu staat er veel in het dorp leeg, maar de uitstraling blijft, inclusief zwerfhonden en loslopende paarden.
Verder deden we een wandeling doorheen het natuurpark, de gekende “Charco de la Boca”. Het grappige is wel dat we op onze fietstochten al meer vogels gespot hebben dan in de spothutten nu.
Ook de lynx vonden we niet, wel vonden we weer sporen … rara van wie zijn deze.
Vic met bidsprinkhaan … een dier dat we hier en in Portugal ook veel tegenkomen.
Toen we terug op de camping aankwamen vonden we nog een kadotje op onze fiets, achtergelaten door Adri en Hans, een Nederlands koppel op doortocht in een campervan. Ik had hen namelijk verteld dat we het ’s nachts zo koud hebben en Adri vertelde dat zij altijd een lamswollen deken ONDER haar legde … en dat dat echt ongelooflijk hielp. De meeste mensen leggen immers maar vanalles boven hen, maar vergeten dat er veel koude van beneden komt.
Wel vanaf vandaag hebben wij Adri haar lamswollen deken ONDER ons liggen (ik heb het precies al wat warmer dan gisteren), ik kan er niet van over hoe lief dit gebaar wel is. Zo worden we toch ineens overvallen door kerstsfeer!
Verdwaald
Afstand 53km – Hoogtemeters 130 – Bestemming El Rocio (Spanje) – Overnachting camping La Aldea
We deden het rustig aan deze morgen … met ontbijt aan een kampvuur geprepareerd door de kinders.
En dan naar de winkel waar Liv en Vic onder de indruk waren van de loterijshow op tv, die gezongen wordt door kinderen.
In de namiddag verlieten we de prachtige camino verde om het nationale natuurpark “la Doñana” in te rijden.
En daar reden we verloren!!! Niet echt verloren natuurlijk, want met een GPS is het zo goed als onmogelijk om verloren te rijden. Maar als je een weg hebt uitgestippeld … die er niet blijkt te zijn, en als de andere optie mul zand blijkt … dan blijft er niet veel anders over dan de hoofdweg (ook gravel) te blijven volgen.
Ondertussen werd het alsmaar later en ik zag ons al genoodzaakt tot wildkamperen, zonder water want dat was op, in een park waar lynxen en Iberische wolven leven … en daar leek me niets charmant aan.
We zagen sporen (wij vermoeden van een lynx … want je moet altijd het spannendste denken). Maar het gevaarlijkste dat we zagen was een paard, een roofvogel en een loslopende hond.
Uiteindelijk tekende de parkwachter de weg op de grond … de kinderen waren enorm onder de indruk van deze oldschool lifehack, en wij waren blij dat we na een tiental kilometers omweg langs vermoeiende gravelweg toch nog in de bewoonde wereld zouden geraken.
Uiteindelijk geraakten we er, na nog enkele kilometers tuinbouwbedrijf vol seizoensarbeiders, waar ik een hongerdip kreeg en moest gaan zitten en eten tot ik weer verder kon. Beginnersfouten … niet genoeg eten en drinken.
Onze bestemming was El Rocio … een stadje dat eigenlijk maar 1 keer per jaar leeft, als met Pinksteren de grootste bedevaart van Andalousie hier aankomt. Het ziet er alvast wel knap uit … maar de verkenning zal voor morgen zijn.
We kookten nog een eenvoudige maaltijd met fancy voorgerecht, de lokale specialiteit “Pata negra”. Het lekkerste dat Bjeurn al heeft gegeten op deze reis.
Update: geen lynx sporen blijkbaar, die zien er (logischerwijs natuurlijk) uit als kattesporen met de gekende kussentjes. Dit waren ofwel honden- of wezelsporen.
Winterkriebels
Afstand 33km – Hoogtemeters 98 – Bestemming nabij Mazagón – Overnachting wildkamperen aan een idyllisch plekje in de duinen nabij de vaarroute van de Ferry naar Tenerife
Een dag van contrasten. Deze nacht hadden Bjeurn en ik het toch wel vrij koud, de volgende morgend bleek dat de temperaturen met het vriespunt geflirt hadden. Er stond rijm op de tent en onze buurman moest krabben aan de voorruit van zijn wagen. Toen we dat doorhadden vond ik ons vooral stoer en dapper.
Overdag echter wordt het 18°C, wat met een open hemel zeer aangenaam is.
Vandaag is de dag dat de winter begint, voor ons is het vooral de dag waarna de dagen terug beginnen te lengen. Iets waar we enorm naar uitzien.
De rit was ook vrij dualistisch… we reden door Huelva op een prachtig fietspad (camino verde) langs zoutbekkens waar de vogels zoals lepelaars, ooievaars en zelfs flamingo’s graag verblijven, maar de autosnelweg was nooit ver weg. Het grappige is dat de vogels precies graag vertoeven waar er veel autoverkeer rijdt.
Nadien reden we langs de haven en fabrieken waar de metaalertsen verwerkt worden. Een impressionante rit, langs het fietspad dat zeer mooi was aangelegd en geïntegreerd in de industrie, natuur en palmbomen. Op vlak van rit was dit geweldig; verrassend, mooi en verzorgd fietspad, natuur en het echte leven.
De wildkampeerplek die we vonden was ideaal. We zitten in de duinen, vlak aan het strand … waar we de ferry naar Tenerife kunnen zien vertrekken.
Eten deden we aan het strand en we sloten af met een zonsondergang.
Kampvuur deden we in de duinen … en we hopen zo straks warm in onze tent te kunnen kruipen.
Sommige dagen zijn nog memorabeler dan andere.
Noodrantsoen
Afstand 39km – Hoogtemeters 237 – Bestemming Punta Umbria – Overnachting Camping Playa La Bota
Brrrr … het heeft geen zin om vroeg op te staan want ’s morgens vroeg is het bitter koud, 6°C was het toen we opstonden.
Gelukkig hebben we het ’s nachts nog warm … de kinderen zijn hete brokken, Bjeurn kan er ook wel tegen maar bij hem is het op het nippertje en ik slaap in 1 liner en 2 slaapzakken. Ik heb een pyjama met kap aan en draag sokken en onder onze matjes ligt ook nog een isolatiedeken.
Ook ’s morgens en ’s avonds hebben de kinderen het nooit koud … onbegrijpelijk maar ik ben er wel zeer dankbaar voor.
Vandaag reden we langs kilometers aardbeiplantages.
Eten deden we aan dit leuk kasteeltje, op een bank in de zon, waar ik het bijna “te” warm had en de kinderen dan weer in hun jas zaten… ik ben er mee gestopt het te proberen begrijpen.
En het leuke waren ook de ooievaars die klepperden in hun nest.
We lieten ons wel weer vangen aan de Spaanse siësta. Note to self .. eten koop je in de voormiddag, en niet vergeten dat op zondag de winkels toe zijn. Op dat vlak was Portugal toch wel veel gemakkelijker.
We moesten vandaag dus voor de eerste keer ons noodrantsoen aanspreken. We hadden 4 verschillende maaltijden, waaruit iedereen eentje mocht kiezen, er moet dan heet water bij in het zakje en je kan 5 minuten later uit dat zakje eten …. een hit bij de kinders.
Het schelpen rapen bij zonsondergang was ook nen topper … er zijn trouwens eindelijk terug mooie schelpen te vinden (dat is niet op elk strand het geval). Liv en Vic verzamelden Sint Jacobsschelpen en Bjeurn genoot van het geluid van schelpen die braken onder zijn voeten … voor ieder wat wils zullen we maar zeggen.
Welcome to Spain
Afstand 20km – Hoogtemeters 10 – Bestemming Isla Christina (Spanje) – Overnachting camping Giralda
Het was moeilijk om terug Spanje binnen te varen (“varen” want net zoals bij de noordgrens is de scheiding tussen Spanje en Portugal een rivier), we hebben het immers heel goed gehad in Portugal.
Gelukkig merkten we dat er in Spanje ook nog azulejos zijn … en ook ooievaars trouwens. Spanje zal dus ook wel goed zijn.
Tijdens onze break kwamen we Kris tegen, een Duitser van het alternatieve soort. Hij vroeg op het werk 3 maand verlof om te gaan reizen, kreeg een “neen”, en nam ontslag. Hij gaf al zijn bezittingen weg en vertrok 2 weken later. Eerst trok hij met de auto door Australië en Nieuw-Zeeland en daarna besloot hij te gaan fietsen … wat een pak goedkoper is. Een einddatum heeft hij niet, en eigenlijk ook geen plan. Hij doet bijna altijd aan wildkamperen en met € 300-500 per maand komt hij toe. Iets typisch aan fietstrekkers is dat het materiaal van de ander grondig wordt besproken en vergeleken. We merkten dat Kris zeer handig is, hij had (net zoals ons) de verkeerde maat spaken mee … maar hij maakte met behulp van die spaken, een spanbandje en wat duct-tape een frame voor zijn stuurtas. En het zag er heel professioneel uit. We wisselden nog wat tips uit (die we beiden noteerden in ons klein notitieschriftje … weer typisch voor trekkers) en wij gaven Kris nog 2 spaken mee (als je er 19 in spare hebt kan je er al eens eentje missen), waarschuwden hen dat Portugal in een andere tijdszone zit en we trokken een uur later verder.
Spanje was al direct tof
er waren de geitenhoeders die de straat overstaken met de bende geiten.
En er was de papegaai aan het tankstation die voor entertainment zorgde.
En een leuke camping met weliswaar terug de Spaanse prijzen … tijd om wat meer te gaan wildkamperen.