En ondertussen sta ik verder dan ik ooit had durven dromen.
Het blessureleed lijkt achter de rug, ik zit aan les 23 van start2run en de pijn blijft ofwel beperkt en gisteren was het er zelfs helemaal niet. Tof dus, misschien kan ik dit jaar wel beginnen dromen van de 20km van Brussel.
Dat ik gemotiveerd ben, bewees ik gisteren wel, om iets voor 10u ’s avonds vertrok ik in de gietende regen.
Toen ik een kilomter van huis was zag ik ineens iemand op de grond liggen op het fietspad. Vermits ik de persoon niet had zien vallen moest deze er al wel even liggen.
In eerste instantie dacht ik de ambulance te bellen, maar toen ik nader keek zag ik dat zijn broek en onderbroek tot op zijn knieën hingen en na een korte kennismaking bleek de man vooral last te hebben van alcoholintoxicatie.
Maar toch, door den alcohol of niet, die mens moest toch met zijn blote poep van de straat en uit de regen. Maar een volwassen man die daar geen goesting in heeft, krijg je ook niet zomaar rechtgetrokken.
Gaan aanbellen bij de buren dus. De reactie van de man die opendeed was eigenlijk nog het grappigste.
Buurman: *Dikke zucht* Ge weet toch dat diene gewoon zat is !!!
Ik: “ja, dat zag ik, maar ik ga hem hier ook niet gewoon laten liggen”
Buurman: *Nog hardere zucht* Goed, ik ga mijn vest pakken en ik kom
Samen met mijn chinese vrijwilliger lukte het me gelukkig om de man recht te krijgen, om zijn broek op te trekken en hem en zijn fiets tot zijn thuis (gelukkig maar een straat verder) te escorteren. Gelukkig zonder al te veel problemen, want eens aan de voordeur aangekomen was er een kleine discussie of de fiets al dan niet moest worden binnengezet, en met een dronken man discussiëren is niet altijd zonder risico. De buurman had op een bepaald moment schrik dat ik een pakske slaag als bedanking ging krijgen.
Buurman: “Dat is dus niet de eerste keer, volgende keer laat je hem maar liggen en belt ge nen ambulance”
Haha, ik had een beetje compassie met de buurman, lag daar waarschijnlijk lekker onder een dekentje in de zetel tv te krijgen en wordt dan de regen in gestuurd om (voor de zoveelste keer) die dronken man naar huis te escorteren.
Soit, dat hebben we dan ook weer meegemaakt. Content dat ik terug aan het lopen ben.
Wat een leuk verhaaltje en toffe bekommernis om de medemens… ook al is die zat
tja: hem laten liggen was wel echt grof geweest ;-)
Super goed nieuws ! Op naar 2014 !
Schoon gedaan van u! Zowel de loopprestaties als het helpen van de man en de buurman….
Ik dacht, na jaren de loop-posts overgeslagen te hebben wegens ‘ik ben toch geen loper’: tiens, eigenlijk moet ik dat eens beginnen lezen, de posts van een ervaringsdeskundige, nu ik toch ook al een halfjaar flink een paar keer per week mijn veters strik. Wel, ik moet zeggen, dit was nu niet bepaald een hoopgevend begin als eerste looppost die ik lees. Maar wel een grappig. ;-)
meestal is het lopen echter zo boeiend niet hoor ;-)
Ella en ik zijn ook eens zo’n superzatte kerel tegengekomen die opeengerold in de bosjes lag. Maar die bewoog langs geen kanten, dus hebben we uiteindelijk toch maar een ziekenwagen gebeld… Het zal hem wel een flinke duit gekost hebben maar hem laten liggen konden we ook niet.
En het was ineens een heel avontuur voor Ella :-)