Onze batterijen zijn leeg… de nachten beginnen door te wegen.
Vic begint beter te slapen, maar de nachten zijn nog steeds gebroken.Van tien tot vier, het is schoon, maar ’t gebeurt niet elke nacht en de nacht is nog steeds gebroken natuurlijk. Ook heeft hij ’s avonds dikwijls een huiluurtje.
Liv doet het ook niet zo geweldig.
Vrijdag hysterie van acht tot halfelf (mijn verhaaltje van Fiona en het ieniemienie mensje bracht soelaas). Gisterennacht werd ze ook in een hysterie wakker en was ’t één uur eer ze haar rust terugvond (welke truuk Bjeurn heeft toegepast weet ik niet).
De goesting om te bloggen, te lopen, …. was deze week dus volledig zoek.
De gedachte ‘ik kan het niet aan … moeder zijn’ kwam ook in mijn gedachten voor, alsook de vraag hoe zal ik het allemaal klaarspelen als ik terug aan ’t werk ga.
Gelukkig besef ik wel dat het overal wel eens wat minder vlot gaat en gelukkig ligt onze vakantie in ’t verschiet.
-Enkel hopen dat onze dochter in een vreemd bed en een vreemd land wil slapen. Pfff, soms denken we dat Vic nog eerder zal doorslapen als zijn zus (we hopen het alvast) –
Je kan veel aan als je je slaap hebt en zo weinig als die afgepakt wordt. Het enige wat er te zeggen valt, is dat het enkel betert.
Het betert als ze op normale uren eten, het betert als ze kunnen praten (en zeggen wat er is), het betert in de zomer (als ze minder ziek zijn), het betert als ze 18 zijn en het huis uit zijn (alhoewel je ze dan op heidense uren van één of andere fuif kan gaan oppikken).
Oei. Een dipje. Komt wel weer goed hoor. Want als het slecht gaat, dan kan het alleen maar terug beteren, toch? Kop op. Onze truuk om Sam te laten doorslapen is tandemvoeden, en de laatste voeding om 23 uur zijn de twee borsten en dan nog 150 ml kunstvoeding (het enige flesje dat ze krijgt). En dan slaapt ze van 23 tot 8! Het proberen waard hé…
Ik sluit me aan bij Kristof. Dat betert echt! Ik weet dat ik me ook zo moe gevoeld heb en dat is nu beter. Als ik nu moe ben, is het mijn eigen schuld. Volhouden! En af en toe de kinderen eens uitbesteden om wat te kunnen recupereren. Enne, moe zijn wil niet zeggen dat je het moederschap niet aankan, zeker niet. Goeie moed nog.
Ocharme. Sterkte! Ik weet wat slaaptekort is, al heb ik het dan niet aan mijn dochter te maken. Maar slaap doet veel aan de kwaliteit van je leven.
Denk aan het sprongetjesboek! Het gaat wel weer over (en dan komt het terug, maar laten we dat in deze context even achterwege laten ;-) ).
Moed houden meid, het betert echt. De gedachte dat je het niet aankan heb je enkel omdat je moe bent. Wanneer je terug gaat werken zijn we ook alweer enige maanden verder, het komt wel goed! Hopelijk kunnen jullie veel rusten en genieten op vakantie.
Ik weet het hoor, tekort aan slaap is nefast.
Mercikes voor de lieve reacties
@Miss Puntkomma: De truuk met de tandemvoeding wordt hier ingevoerd zodra we terug zijn van vakantie, dat heb ik beslist zodra ik den tip las.
@Manou: Het sprongetjesboek is niet echt mijne favoriet. Ik heb er zo mijn bedenkingen bij. Liv zat door hare reflux vroeger constant in een sprong (nen héle lange) ;-)
Ik ga niet zeggen dat slaaptekort de grote boosdoener is van veel negatieve en ambetante gevoelens want dat is hier al genoeg gezegd ;)
Veel moed! En hopelijk kunnen jullie jullie batterijtjes opladen tijdens de vakantie (en slapen je twee patatjes dus wat beter dan…)
Qua slapen kunnen wij echt niet klagen met Fiona. Sinds ze doorslaapt (wel maar op 6.5 maand) zijn de nachten zalig. Maar ik herinner mij nog heel goed hoe grumpy wij beiden waren toen ze ons nog wakker maakte.
Dus goeie moed en gauw beterschap.
Vervelend!
Ik heb het altijd wel knap gevonden hoe gij er meteen invliegt, ookal ben je nog geen twee maand geleden bevallen. Mijn leven stond de eerste drie maand altijd even stil.
Kindjes droppen bij de ouders en 24 uur in uw bed blijven liggen?