Ik was wakker toen het begon … en maar goed ook, want we waren juist op tijd om Liv haar raam te sluiten zodat het kind niet uit haar bed geregend en gewaaid werd. Nu heeft ’t kind er ‘raar maar waar’ doorgeslapen.

Ik heb onweer altijd enorm spectaculair, mooi en overweldigend gevonden … en zo was ’t vannacht ook. Speciaal sfeertje toen Bjeurn en ik om 3u ’s nachts aan ’t raam stonden en langs elk zicht het onweer gadesloegen.

Toch … sinds we een eigen huis hebben kan ik er niet meer zo van genieten als vroeger. Als er maar geen pannen van ’t dak vliegen, ’t dak maar niet lekt, de bloembakken maar niet van de vensterbanken waaien, de bliksem maar niet inslaat … dit ging allemaal door mijn hoofd als ik naar buiten keek (en zag hoe de PMD zak zich uitspreidde over ons terras).

Volwassen worden … wil ook zeggen … nooit meer compleet onbezorgd kunnen genieten van een flink onweer.