Gisteren was ons Livke een brokje ellende. Niet kunnen slapen, jammeren. ’s avonds ging het dan weer vele beter, maar ‘t duurde tot halfeen tot ze wou slapen. Ongelooflijk hoe weinig slaap dat meisje nodig heeft.

Vanmorgen voelde ons Liv al veel frisser aan, maar nog altijd 38,1 °C. Het ligfietsen met de oudscouts zal ze toch moeten skippen. Hopelijk is ze maandag terug de oude, anders moeten we terug naar dokter Bärbel.

Liv begint opnieuw te frazelen. ‘t is te zeggen, “babababa” is ‘t enige wat ze frazelt. Maar daarnet zei ze ook “papa”. Bjeurn in de wolken natuurlijk. Ik hou het erop dat “papa” vlotter in de mond ligt dan “mama”.

Dat was ‘t voor ‘t frazelen, meestal is ‘t echter gewoon kressen. Het grommen daarentegen, dat hebben we al lang niet meer gehoord.