Afstand 60km – Hoogtemeters 527 – Bestemming Manstad (Noorwegen) – Overnachting wildkamperen aan een vijvertje 

Meestal slapen we heel goed in onze tent, zelfs als we wildkamperen, behalve misschien de eerste keren toen ik nog dacht dat de everzwijnen ons zouden aanvallen en de herten over onze tent zouden struikelen. En die keer toen we zo stom waren om ons naast aan steile bergwand te plaatsen in aardbevingsgebied … toen sliepen we ook niet zo goed.

Wel vannacht was ik sinds lange tijd nog eens niet op mijn gemak. We hadden een heel tof plekje gevonden om te overnachten … maar het was vrijdagavond en wij waren niet de enige die dat plekje wisten zijn. Toen de kinderen net in bed lagen en wij nog buiten zaten, hoorden we ineens een luid geroep dat dichterbij kwam, een 8tal jongemannen met elk een glas in de hand en duidelijk al beschonken zetten zich met veel lawaai rond de kampvuurkring, die op 2 meter van onze tent stond (er stond immers aangegeven dat het van april tem september verboden was om vuur te maken). Ik had al even schrik dat die jongens een kampvuur wilden opstarten, maar toen liepen ze, zonder iets tegen ons te zeggen weer weg, en begonnen ze weer te roepen en zetten ze hun muziek luidkeels op. Ik kan er moeilijk de vinger opleggen waarom, maar ik vond hun aanwezigheid wat bedreigend, misschien doordat ze niets zeiden tegen ons, of door het vreemde gedrag. Gedurende de avond hoorden we nog soms het geluidsniveau stijgen en het geluid zich verplaatsen. En ’s nachts werden we ineens wakker toen het geluid zich terug naar ons verplaatste en de jongelui weer aan onze tent stonden. Ik vreesde echt dat het een kwestie van tijd was voor iemand over de stormkoorden van onze tent zou vallen en de situatie zou escaleren. Ik had echt geen zin in een ruzie of confrontatie met een bende dronken jongemannen, maar uiteindelijk gingen ze uit zichzelf weer weg. Niets gebeurd dus.

    

    

     

  

De rit van de dag was niets bijzonder, sommige Noren zeggen dat dit het echte Noorwegen niet is, maar dat vind ik nogal bekakt feitelijk. Maar wat wel is, dit is niet het Noorwegen dat ik me voorstel in gedachten … dat ligt waarschijnlijk meer aan de westkust. Dit Noorwegen had drukke wegen maar wel afgescheiden fietspaden en minder natuur op de route dan we gewend zijn. Er was ook behoorlijk wat wind en dat maakte de rit zwaar, ik was echt content toen we eindelijk ter plaatse waren.

Vangst van de dag … een eekhoorn, een zeester, een ree met 2 kleintjes en Bjeurn zag nog een vos of wolf. 

Ps. DO NOT MENTION THE MOOSE !!!