STAPPEN heeft Liv daarnet ALLEEN gezet.

Jammer genoeg niet bij de mama (zoals ik haar gevraagd had), maar in de kribbe. Dolenthousiast stonden ze me in de kribbe op te wachten, dolenthousiast deden Liv en ik in de auto “Bravo voor Liv” (en Liv klapte lustig mee), dolenthousiast vertelden we het aan de papa, die op zijn beurt, dolenthousiast was.

Voorlopig wil Liv het niet herhalen voor ons, ondanks onze pogingen om haar uit haar tent te lokken.
Maar toch zijn we TROTS, TROTS, TROTS