29w5d3

Originally uploaded by Annelyse!

  • Ik heb nooit geweten hoe ’t voelt als de mensen enkel naar je borsten kijken (zo groot zijn ze jammer genoeg niet), maar nu zit ik wel op het punt dat mijn gesprekspartners eerst naar mijn buik kijken.
    Uit ervaring weet ik dat dat nog wel even zo blijft, na de bevalling merk je ook dat veel mensen (vooral vrouwen dan en JA ik pleit ook schuldig) eerst even checken of je buik al schoon weg is.
  • Draaien in bed is niet evident meer. ’t is een hele verhuis geworden … eerst mijn lijf gedraaid krijgen en dan dat worstenkussen naar de andere kant sleuren.
  • Mijn zwangerschap is een gespreksonderwerp dat wel zeer veel wordt aangesneden. Voor wanneer is ’t weer, nu begint uwen buik toch dik te worden, hoe voel je je nu, … zijn vragen die ik wel dagelijks hoor. Maar daar zit ik helemaal niet in. Ik kijk uit naar onze Wiz en ik praat daar ook graag over.
  • In tegenstelling tot vorige zwangerschap voelt niet iedereen te pas en te onpas aan mijn buik. Misschien straal ik nu toch uit dat ik dat niet bij iedereen op prijs stel.
  • Vrij kwaalvrij … al de hele zwangerschap. Ik ben ne gelukzak
  • Bukken, dat gaat nog vrij goed, maar mijn benen opheffen (om mijn schoenen rechtstaand uit te doen bv.), dat is een héél karwei
  • Nestdrang, dat begint weer. Wiz zijn kleedjes voor ’t eerste half jaar liggen al klaar en zijn kastje is al in onze dressing gezet. Ik ben in mijn bakperiode en ik vermoed dat dit ook hormonaal is (en even snel zal verdwijnen als ’t gekomen is). Onze vuile ramen lijken te roepen naar mij … “was mij, was mij”, voorlopig kan ik nog weerstaan, maar vanaf de moment dat mijn zwangerschapsverlof ingaat ….

… maar nu eerst nog 10 weken genieten van onze nachtrust (Liv begint het tegenwoordig goed te doen ’s nachts) UPDATE: waarom vermeld ik dat nu? Dat is toch het lot uitdagen, daar moet miserie van komen. Inderdaad … een slechte nacht!!!