We hadden ons midzomer wel anders voorgesteld. Liv heeft sinds 3 dagen een oog dat wegdraait, waardoor ze scheel en dubbel ziet.

Gisteren spendeerden we de halve dag in het ziekenhuis en vandaag zetten we de saga voort. 3 ziekenhuizen bezochten we, telkens met het openbaar vervoer naar het andere deel van de stad (het grappige is dat we zelfs nu nog steeds niet snappen hoe onze openbaar vervoerkaart werkt).
Liv blijkt een flinke patient, toen haar werd uitgelegd dat ze een katheder gingen steken zei ze “Oh, ik heb geen schrik van naalden.”, en dat bewees ze even later ook.

    

Liv en ik verblijven vannacht in een splinternieuw ziekenhuis. Liv is content dat ze eens niet in de tent moet slapen, maar in een bed mag liggen, en wat voor een bed … een volautomatisch. Ik heb nog even geprobeerd om haar te laten wisselen met mijn bijslaapbed, maar dat pakte niet. Het kind kent al goed haar rechten, zo zei ze daarnet ook al grappend: “Ik ben de zieke, dus als ik het wil kan ik jullie uit de kamer laten zetten”

Vic heeft het nog het moeilijkst met de hele situatie, hij wil zijn zus niet achterlaten, hij voelt zich wat nutteloos en misschien ook wat benadeeld in aandacht.

De mallemolen van onderzoeken is begonnen, maar we konden geen slechtere moment kiezen, vandaag en morgen is het een feestdag (midzomer dat hier zo belangrijk is als Kerstmis). We hopen dus dat de onderzoeken morgen kunnen verder gaan want als we pech hebben moeten we wachten tot maandag. Allemaal duimen dus dat het hier goed vooruit gaat en dat we snel terug op onze fiets zitten.