We hadden al lang gezegd dat we de bugaboo eens gingen uittesten als loopbuggy. Vandaag was ‘t zover. Eerst een vlak parcours uitgezocht nl. de aan de oevers van de Dijle. Dan ons Liv goed ingepakt en vertrokken. In ‘t begin was ‘t een beetje sukkelen. Grote wielen vanvoor en kleine vanachter of andersom. Kleine wielen vastzetten of laten zwenken? Uiteindelijk ging het best wel vlot. De bugaboo is echter geen loopbuggy maar voor sporadisch gebruik op een vlakke ondergrond en aan een gezapig tempo is het best te doen. Liv vond het allemaal best OK, ze heeft bijna de hele tijd geslapen. Een echte loopbuggy (gecombineerd met fietsaanhangwagentje) gaan we ons echter in de nabije toekomst nog eens aanschaffen.

Liv heeft daarnet tijdens het lopen geslapen en dat is ook de enige moment vandaag dat ze geslapen heeft (ondertussen is het weer middernacht en de papa is Liv aan ‘t sussen). Vandaag hebben we na een dag en vooral een avond vol gehuil en gekrijs om toch eens een osteopaat te raadplegen. We staan er wel wat sceptisch tegenover maar “baat het niet, dan schaadt het niet”.

Ook gaan we stilaan proberen een slaapritueel in te voeren. Pyama aan, nog een laatste voeding en dan gaan slapen in de slaapkamer (dus niet meer in de living waar wij zitten). Wederom “baat het niet, …”