Lollepotters Triathlon

300m zwemmen – 18km fietsen – 4km lopen

Doel
Eindigen

In mijn nadeel

  • Net bevallen (gemakkelijk excuus, werkt altijd … hoe lang mag je dat feitelijk gebruiken)
  • Oude vrouwenfiets met maar 6 versnellingen
  • Geen goede voorbereiding
  • Als laatste gestart
  • Slechte nachten (dinsdagnacht héél de nacht van vakantie naar huis gereden, nacht erna hysterische Liv, avond erop uitgegaan ;-) )

In mijn voordeel

  • Net  bevallen (blijkbaar ben je fysiek zeer sterk na een bevalling?)
  • Vrouwenfiets (weinig kans om lek te rijden met mijn dikke banden)
  • Goei soignatie (Lekkere spagetti van Cel en mijne fiets in orde gezet door Bjeurn)
  • Verkwikkende middagdut

Resultaat

  • 285e van de 292 aangekomenen met een tijd van 1u21
  • Stijve spieren en vermoeide benen

’t begint traditie te worden, meedoen aan de mini-triathlon van de lollepotters. Dit jaar deden we mee met Bjeurn , Marjan en Silvain, maar volgend jaar wil ik mijn geblesseerde mama en feestende broer er ook weer bij.

Het zwemmen viel net als elk jaar wel mee (we zijn wel als laatste in ’t water gesprongen, je moet je plaats daarin kennen hé), toch was ik een beetje ontgoocheld dat ik dit jaar Bjeurn niet achter mij kon laten (andere jaren kon ik hem daarin tenminste verslagen).

’t fietsen leek eindeloos te duren. Toch was ik onder den indruk dat twee groepjes die me voorbij fietsten me toeriepen dat ik moest aanpikken (ik dacht altijd dat wielrenners dat niet graag hadden, maar triatlheten zijn blijkbaar wat jovialer). Toen ik dan nog werd voorbijgestoken door een man die zei “Amai, ge doet dat goed met zone fiets” werd ik helemaal goedgezind.

Zoals elk jaar viel ’t lopen in ’t begin tegen. Na dat fietsen verzet precies elke vezel in mijn lijf zich tegen het lopen. Frustrerend is ook dat het twee toertjes lopen is en mijn eerste ronde was voor de meeste lopers in mijn buurt hun laatste. ’t laatste rondje liep ik alleen en de verleiding om een stuk af te snijden was groot. Maar ja, da’s enkel jezelf bedriegen dus ging ik maar voor de volharding.

De aardbeien en de trappist aan de finish maakten veel goed, zelfs het feit dat dit met glans mijn slechtste prestatie van mijn 3 deelnames was. Och ja … volgend jaar weer.