We willen met zijn allen veel te veel.
We denken dat we zelfbewust zijn maar spiegelen ons aan anderen en voelen ons gefaald als een ander schijnbaar stressloos door het leven danst en combineert wat ons niet lukt.
Een leuke uitdagende job en liefst voltijds, een boeiende hobby en een mooi ingericht huis. Mooie leuk gekleede kinderen met veel talenten en zo veel mogelijk naschoolse activiteiten.
En je kan nog zoveel goede lifehacks hebben (poetshulp, collect&go, weekmenu’s, ….), maar zolang we onze agenda blijven volproppen … blijft het drukdrukdruk en blijven we onszelf voorbij lopen.
Ik pleit schuldig, tot scha en schande heb ik dat moeten ondervinden.
Vooral onze weekavonden waren veel te vol gepland. Waardoor ik ’s morgens vroeg moest opstaan, zodat ik vroeg kon beginnen werken, om op tijd te kunnen stoppen om thuis tegen de klok eten te maken / te eten / huiswerk te begeleiden en de kinderen naar de sportclub te rijden.
Verleden jaar was er slechts 1 dag in de week zonder kinderactiviteiten, dit jaar zouden we elke dag wel een activiteit (voetbal, inline skate, zwemmen, scouts, rope skipping) hebben.
In augustus daagde het mij dat ik het begin van het schooljaar helemaal niet zag zitten. Ik kreeg het al benauwd als ik aan onze agenda dacht. En ik werd hypernerveus telkens als ik iets bij in de agenda moest zetten.
Ik vroeg me ook af wanneer de kinderen hun huiswerk zouden moeten maken, vanaf dit jaar heb ik immers 2 kindjes in het leerjaar.
Mijn veerkracht en relativeringsvermogen waren op hun eind.
Ik heb dus geknipt in de activiteiten, enkel de activiteiten in het dorp bleven behouden, waardoor Liv het inline skaten moest/mocht laten vallen. In de plaats daarvan doen wij nu samen start2run terwijl de broer voetbalt.
En ook de zwemles zal binnenkort ten einde lopen.
Want misschien is dat nog de ultieme lifehack …. kiezen voor minder … en moet ik minimalisme ruimer zien dan enkel op gebied van spullen.
Ik merk in elk geval al een verschil.
We hebben tijd voor huiswerk, tijd om structuur in te brengen en vaste taakjes voor de kinderen te implementeren, tijd om naar de bib te gaan en te lezen, tijd om ons te vervelen, tijd om eens een wandelingetje te maken.
En ik heb vooral terug rust in mijn hoofd waardoor ik terug een leukere mama ben.
Lijkt me een super plan! En ik ben er zeker van dat de kinderen er uiteindelijk ook gelukkiger van worden, ook al kunnen ze misschien niet ALLES doen wat ze willen. Het is ook een belangrijke levensles: kiezen. En als mama er een stuk relaxer van wordt, wordt iedereen daar toch beter van!
Bij ons vallen de weekavonden nog mee gezien nog maar 1 kindje met een hobby. Maar bij ons zitten vooral de weekends erg vol. Leuke dingen maar idd geen tijd om ons eens te zetten, te vervelen of whatever. Misschien moet ik ook eens meer durven ‘neen’ zeggen. In ieder geval goed voor jullie!
Jeuj voor rust! Hier 4 kinderen met hobby’s op verschillende dagen, waardoor er 7/7 gehobby’d wordt. Maar ik werk met de nacht dus ben elke avond volledig beschikbaar. Wat hier helpt: laten samendrijven met vriendjes alst mogelijk is. Oh, en ivm minimalisme: wij hebben geen tv of tablets of weet ik veel wat, waardoor onze kinderen ruimschoots de tijd hebben om vrij te spelen en zich te vervelen en te fantaseren. Mss een tip?
*samenrijden ?
Oh je hebt zo gelijk, ik zeg het ook altijd: keuzes maken, maar tegelijkertijd trap ik zo snel weer in de val. Je zou denken dat ik beter zou weten na vorig jaar, maar nu we een nieuw ritme hebben thuis en er ineens tijd vrijkomt, ‘moet’ die tijd ook ineens weer ingevuld worden voor mezelf. Hier na twee weken school dus ook al weer tijd om dingen te (her)bekijken.
Ik heb dat ook graag, minder van alles. Er komt meer voor in de plaats! Door jou ben ik mijn kleerkast gaan opruimen en plooien. Ik ben erg blij met het resultaat!
Leuk om dat te lezen :-)
Mijn blogpost van gisteren gelezen over 5 stappen voor een minimalistische levensstijl? Inspiratie zat om voor minder te kiezen, op elk vlak! Mijn leven is met 180° gedraaid de afgelopen maanden :) Ik kan het alleen maar aanraden.
Groot gelijk! Zo kweek je ook geen ‘achterbankkindjes’. Goed dat je het deelt ook.
Het is raar dat we als volwassene dikwijls de indruk hebben dat we het veel te druk hebben en het eerste wat we veelal aan onze kinderen “leren” is dat er na school allerlei activiteiten zijn en van hot naar her rijden met hen. Ik weet het, het is een beetje erover, maar toch, tel eens op hoeveel sommige kinderen gewoon van huis zijn. Er zijn natuurlijk ook voordelen. Wat ik dan ook weer zie vanuit het secundair onderwijs is dat daar een echte clash komt : dan komt daar nog eens een pak leerstof, een school die langer duurt en die dikwijls ook verder af is en die kinderen komen helemaal in tijdsdruk. Dat er jongeren zijn met een burn-out begrijp ik helemaal. Dit alles gezegd zijnde om samen te vatten dat ik het een heel wijze beslissing van jullie vind, zowel naar kinderen als naar jullie zelf toe, al besef ik dat iedereen zijn eigen ritme moet vinden.
Ik heb momenteel bijna geen verplichte (wekelijkse) activiteiten, maar leg mijzelf desondanks veel op. Ook bij leuke dingen: ik wil én fietsen én lopen én wandelen én skiën én én én. Dat kan, maar dan moet ik er mij ook wel bij neerleggen dat ik al die sporten maar één keer om de zoveel tijd kan doen en dus in geen enkele kan uitblinken. Want dat wil ik dan uiteraard ook…
Ik kan dus nog wel wat leren van jou!
Oh, ik ben zo GEEN voorstander van veel naschoolse activiteiten voor kinderen! Die van mij doen elk één activiteit en Elliot gaat op zondag nog naar de scouts. That’s it. Kinderen moeten zich ook nog eens lekker ouderwets kunnen vervelen, zoals wij vroeger. En kunnen loslaten. Als we ze het nu al gewoon maken om van hot naar her te rennen, hoe kunnen ze dan later ooit echt ontspannen en eens genieten van heerlijk niets doen? Echt, je hebt de juiste beslissing genomen!
Hier is elke avond in gebruik, behalve vrijdagavond en die is heilig,….dan wil ik thuiskomen, aperitief drinken en na het eten zetelcrashen,….en ik denk dat ik 1 zondag per maand weer pyjamadag ga invoeren,.want je wordt inderdaad niet vrolijk van een megadrukke agenda,…
Héél wijze beslissing! Minimaliseren gaat inderdaad niet alleen over spullen. Het grote probleem van al die mensen die zichzelf constant voorbijhollen, is dat ze àlles willen. En dat kan gewoonweg niet. Er moeten keuzes gemaakt worden. Ook de kinderen moeten dat leren.
Helemaal gelijk! Ik hou weleens van vollere weekends, maar ook van lege weekends, met ruimte om gewoon te chillen of een of ander nieuw naaiproject te beginnen. Ik wil zelf al heel lang zo’n soort blogpost schrijven trouwens, maar ik heb schrik voor reacties als ‘ja maar ja, bij u is ’t gemakkelijk, gij hebt geen kinderen’. Maar ik ben wel kind geweest. Ik had hobby’s, maar geraakte zelfstandig ter plekke. Mijn ouders hadden gewoon geen tijd omdat ze te veel moesten werken. Ik heb een bijzonder toffe jeugd gehad, maar een constante was wel dat mijn ouders bijna altijd aan het werken waren en mijn moeder een enorme stresskip was (oké, misschien nog steeds is :) – maar de druk van meermeermeer speelde ook wel, denk ik). En waarom?!
Mooi gezegd! We ‘moeten’ allemaal veel te veel…
Als kind deden wij amper buiten- of naschoolse activiteiten, omdat mijn mama in het onderwijs werkt en vaak thuis was. We waren op woensdagmiddag en in het weekend zo goed als altijd thuis en hielden ons bezig met knutselen, helpen bakken, lezen, buiten spelen, … Kinderen van nu leven op een heel andere manier…
Ik lig ook soms omver als ik hoor hoeveel buitenschoolse activiteiten sommige kinderen doen. Met mijn uurschema lijkt me dat helemaal niet haalbaar om dat te bolwerken. Misschien wel jeugdbeweging op zondag ofzo, maar meer zie ik niet goedkomen eigenlijk!
Je hebt een punt. Mijn kindjes zijn nog niet aan de hobby-leeftijd, maar ik ga proberen het wat te beperken! Zelf zou ik best wat meer hobby’s mogen, denk ik, want uitgeteld op de zetel hangen is ook maar niks, he. Bloggen is nu wel een soort hobby geworden en dat kan gelukkig prima vanuit de zetel!
[…] op en ook Katleen, merkt dat “teveel” niet blijft werken. Ik schreef hier ook iets over. Ik probeer ook te minderen in het aantal ballen die ik in de lucht wil houden. Niet […]
[…] De ultieme lifehack … kiezen voor minder […]
[…] in een serieuze dip terecht … zo’n dip die zichzelf niet oplost. Ik besliste om wat veranderingen aan te brengen in ons dagelijkse leven en liep in mijn kantelweek 60 km … bijna elke dag. En […]