Onlangs las ik een discussie op Facebook over competitie. Het viel me daarin op dat er veel deelnemers aan die discussie zeer negatief waren over competitie.
Ik ben dat echter niet.
De dochter nam vandaag voor het eerst deel aan een skatewedstrijd op competitieniveau.
Deel1: 3 toertjes skaten.
Liv is na de start al direct laatst van de 7 deelnemers. Ze steekt in de 1e ronde toch nog een jongen voorbij.
In de 2e ronde gaat ze onderuit maar staat terug recht en doet direct terug voort. (De jongen achter haar maakt ook een val dus die blijft ze voor).
De 3e ronde vergeet ze bijna te rijden omdat de andere kindjes al gefinished zijn als zij haar laatste ronde nog moet beginnen (en de jongen achter haar is al even hard in de war).
Later zegt haar trainster dat Liv haar op de wedstrijd moet concentreren in plaats van te lachen naar haar supporters (typisch Liv … altijd aandacht en een gulle lach voor haar fans)
Resultaat: 5/6
Deel2: hindernissenparcours
Op voorhand oefenen ze het parcours in … poepsimpel volgens Liv.
Bij de kleintjes (Liv en de andere 1ejaars miniemen) rijdt er ook nog iemand het parcours voor … ze moeten dus enkel volgen.
Liv is echter zo gefocust op de eindmeet dat ze haar leidster niet volgt en rechtstreeks naar de finish rijdt. Als ze haar fout inziet legt ze het parcours verder goed af zonder te vallen … maar ze is wel veel kostbare tijd verloren.
Resultaat: 6/6
Deel3: 3 toertjes rijden
Liv vraagt ons niet te roepen op haar omdat ze dan afgeleid is.
Liv is na de start weer als laatste, ze heeft de hele wedstrijd een grote lach op haar gezicht en in de laatste toer haalt ze nog iemand in.
Resultaat: 5/6
Ik weet niet of Liv nu de laatste of voorlaatste plek haalde … doet er ook niet toe.
Ik was zooo trots …
omdat ze genoot
omdat ze viel, maar direct opstond en verder deed
omdat ze nog zo haar best deed na de pijnlijke missing bij het hindernissenparcours
omdat ze niet teleurgesteld was met haar eindresultaat
omdat ze ervoor ging
omdat ze het deed zonder stress of faalangst … “gewoon doen!”
omdat ze zo ongelooflijk schattig is in dat wedstrijdpakje
Competitie vind ik ook leren omgaan met het feit dat er altijd mensen zijn die sneller, beter, slimmer zijn en beseffen dat de wedstrijd uiteindelijk enkel tegen jezelf is. En dat je je best moet doen, maar vooral moet genieten.
En awel … ik vind dat ze dat heel goed gedaan heeft.
Het was – de onsportiviteit zelf zijnde – iets waarover ik nog niet echt had nagedacht… maar ik vind het wel een heel mooi en blikverruimend stukje, dit! En je dochter gaat er komen in het leven met deze ingesteldheid! ;-)
Je hebt gelijk. We moeten onze kinderen niet altijd proberen te behoeden voor tegenslagen. Leren omgaan met het feit dat ze niet in alles de beste zijn, zorgt ervoor dat ze sterker in het leven staan. Zolang Liv ervan geniet, laat ze maar deelnemen aan competitie.
Wow, ik heb veel bewondering voor de ingesteldheid van jouw dochter! En heerlijk dat ze er zoveel plezier in heeft.
ik ook … ik wou dat ik ook wat meer zo was ;-)
Heel interessant stukje.
En voor Liv was het duidelijk een fijne ervaring. Ik heb hier thuis een heel slechte verliezer. En ik vind dat moeilijk: stimuleer ik hem om mee te doen, om hem te leren dat er maar 1tje kan winnen, maar dat de anderen ook plezier maken ondertussen, of hou ik hem ver van alle soorten competitie?
Heeft Liv dat geleerd, of is ze uit zichzelf zo vrolijk en positief?
Liv is uit zichzelf zo vrolijk en positief … helemaal NIET de mama ;-)
Wat ook wel héél vreemd is, ik denk dat ik er toch meer voor zou gaan, maar langs de andere kant … zij geniet veel meer en ik ben echt jaloers hoe ze zo zonder stress die wedstrijden kan aanvangen. Daar kan ik nog veel van leren.
Maar voor kinderen die wel héél competitief zijn, zie ik niet in waarom ze geen competitie zouden mogen doen. Ik denk dat dat zelfs nuttig is. Mijn zoon Vic bijvoorbeeld is ook een slechter verliezer en wil altijd de beste, de snelste, de eerste, …. zijn.
Ik denk dat voetbal (hij voetbalt sinds kort) goed kan zijn om te leren om te gaan met verlies. Wij zijn immers niet de ouders die staan te roepen aan de kant wat hun kinderen moeten doen.
Wij zijn gewoon blij als ze hun best doen en sportief kunnen omgaan met verlies. (hoe je het ook draait of keert, dat hoort bij het leven)
ik ben het helemaal met je eens.
tegenslagen horen erbij, verliezen hoort erbij, je geeft je kind veel door daar in hun kindertijd ruimte voor te geven.
als competitie niet meer leuk is, komt dat vaak door de fanatici van ouders.
Pff, ik blijf dat toch een moeilijke vinden. Liv is eigenlijk gewoon aan het rolschaatsen, toevallig met andere kindjes, en amuseert zich duidelijk. Maar ik denk niet dat dit iedereen gegeven is. Mijn oudste zal ik dat niet snel aandoen (zij relativeert nogal moeilijk, iets is wit of zwart, dus leuk zou ze competitie nooit vinden), bij mijn jongste maak ik mij daar geen zorgen over (hoewel die niet tegen haar verlies kan, maar haar stimuleert het net).
zeg nooit rolschaatsen tegen skaten … maar voor de rest geef ik u gelijk. Waarom zou je haar kwellen met competitie als het niets voor haar is.
Oooh ik ben ook trots! Kunnen relativeren is een gave die ze mag koesteren
Capeau voor Liv!
De zoon zit op de rugby, ze hebben nog geen één match gedaan, maar als dat komt, mag hij ook meedoen van mij, ook al weet ik nu al dat het een halve ramp wordt!
Ik ben het ook eens met je.
Het is alleen jammer dat er in bepaalde sporten en sportclubs gewoon geen plaats is voor de minder goede sportertjes en dan denk ik bijvb. aan voetbal (niet goed = geen wedstrijd mogen spelen) of turnen (de minder getalenteerde in een andere groep, zodat vriendinnetjes niet meer samen kunnen turnen en er misschien iemand dan ook afhaakt).
Het is niet altijd gemakkelijk een goede sportclub met geduldige en gemotiveerde trainers te vinden …
En dan denk ik vooral dan voor kinderen zoals mijn zoon, die een vertraagde motoriek heeft maar ook niet thuishoort in een G-sport http://www.gsportvlaanderen.be/over-gsport/g-sport-vlaanderen/
Sport is net heel goed voor hem om zijn motoriek te bevorderen maar een gepaste sport en sportclub vinden, blijkt niet evident.
@Patsy: dat kan wel kloppen. Bij voetbal heb ik nooit gesnapt waarom het zelfs in de laagste regionen, zo belangrijk is om een goede ploeg te hebben met allemaal dure geimporteerde spelers. Het lijkt me zoveel gezelliger als het gewoon wat sjotten is met dorpsgenoten
van de trainers hangt inderdaad ook veel af, wij merken bij de inline skate dat de trainers wel zeer gemotiveerd zijn. Dat is niet bij alle clubs evenzeer het geval
[…] zijn dit jaar weeral toffer en flinker geworden. Liv houdt het meest van de scouts, maar ook van competitie inline skaten (en ze vindt het héél belangrijk dat het woord competitie erbij wordt vermeld, wat wel grappig is […]