Nostalgie, de singer waar mijn opa me op leerde naaien.

Smocken op de singer

’t toestel kan alleen maar vooruit, achteruit, recht en zigzag … met mijnen brother ben ik er dus op vooruit gegaan.
Maar één ding moet ik wel toegeven … met de singer kan ik tenminste smocken!!!

Dat ik hierbij zoveel lawaai maakte dat ik schrik had dat de kinders gingen wakker worden en dat het toestel onder zijn eigen trillingen bijna van ’t tafel sprong … laat ik terzijde.

Omdat Liv de bolletjes (van Vic zijn hemd) zo schoon vond, ben ik afgestapt van mijn plan om voor haar niets meer te maken zolang ze geen betere smaak ontwikkelt of tenminste wat subtieler wordt tegen haar moeder.
(Och wat maak ik mezelf wijs, ’t is helemaal niet omdat Liv de bolletjes zo mooi vond, eigenlijk wou ik gewoon ook eens smocken, zeker nadat Liv’s nichtje Noor zo’n schoon zelfgemaakt smockkleedsken kreeg van haar mama)

Het smocken is net zoals iedereen zegt, gemakkelijk. En om eerlijk te zijn … smocken is saai, ik telde de rijen af, tot ik eindelijk aan 15 zat en het idee om ook de schouderlintjes te smocken, daar stapte ik snel van af.

Maar soit … we wachten dus bang de reactie van de dochter af ;-)

gesmocked