Is dit nu het lot van elke ouder? Vrijdagavond en pompaf in de zetel liggen. Een pint gaan pakken en al om halftien afspreken omdat ge ‘t niet te laat wil maken?

De eerste volledige werkweek zit erop. Ik ben vermoeid maar voldaan. Ik had niet verwacht dat de aanpassing zo gemakkelijk ging lopen, vanaf dag één was ik er al terug helemaal in. Ten eerste omdat mijn baas me direct goed aan ‘t werk heeft gezet, ten tweede omdat ik het werk graag doe en ten derde omdat ik terug wat meer onder het volk ben en (sorry Liv) eens over iets anders als baby’s kan praten.

Wat wel jammer is dat Liv echt moe is als we ze ’s avonds terugzien, ‘t beste van de dag is er dan al af voor haar. Maar zo leer je de weekends des te meer apprecieren.

…En niet alleen de weekends trouwens. Mijn ochtenden zijn nog nooit zo leuk geweest als nu. Liv wordt ’s morgens echt super goed gezin wakker. Leuk zo’n zonnig meisje aan ‘t kraaien in ons bed, leuk zo’n gelukkig meisje afzetten aan de creche, leuk zo’n hartverwarmende lach van onze lieve meid.