Ik ben toch zoo trots op ons meisje vandaag. Liv was echt heel de dag enorm braaf. Bijna niet geweend (dat zijn we niet gewend) en super braaf gespeeld op haar speelmat, Liv werd het maar niet beu. ’s avonds ben ik zelfs twee uur weggegaan en heb haar met een gerust gemoed kunnen achterlaten.

Liv begint zich bewust te worden van haar handjes en dan vooral van het feit dat ze die in haar mondje kan steken om dan met veel geluid lekker te smekkelen, hare wijsvinger is hare favoriet, of moet ik zeggen wijsvingers? Want ze heeft er twee en die passen beiden tegelijk in haar mondje..

Nu Liv meer en meer begint te lachen kan ze ons toch zoo charmeren. Ik was juist aan ‘t sakkeren op haar omdat ze weer niet heeft doorgeslapen en me na nog geen vier uur uit ‘t bed haalt (dat hadden we daarnet niet afgesproken, de afspraak met Liv was dat ze eens een nachtje ging doorslapen) en ineens schenkt ze me een stralend lachje met een bijhorend schattig geluidje. ‘t is haar dus helemaal vergeven. Het doorslapen zal moeten wachten tot morgen (OK, Liv?!)

Het valt me ineens op dat ik tot de mama-club behoor. Eindeloos verhaaltjes verteld over de kleine, nog enerverender als ne verliefde puber. Check! Waaraan je de mama-club ook kan herkennen is aan het feit dat er altijd wel ergens een spijfvlek op hun kleren hangt. Check! Dit laatste geldt ook voor de papa-club, Bjeurn gaat immers ook niet altijd even vlekvrij werken :-)