Kind en gezin voelt altijd een beetje als evaluatie.
Niet voor Vic, want hij is zo uitzonderlijk gewoon, dat dat al buitengewoon op zich is.
Neen, niet waar … Vic is niet gewoon… Vic is ons zonneke in huis, ’s morgens aan de ontbijttafel, als wij -zoals elke normale mens- een mega-ochtendhumeur hebben, zit hij als enige te stralen … en dat tot ’s avonds.
Dan steken we hem in zijn bed, lacht hij uitbundig en super schattig naar ons en slaapt hij de hele nacht door. Jaja, u leest het goed. Vic slaapt tegenwoordig vrij goed, beter dan zijn zuster die weer nen serieuzen terugval heeft.
Liv leeft meer op ’t randje. Zij is erin geslaagd om nog verder buiten de hoogste gewichtscurve te belanden. Maar aangezien ze met haar lengte ook van percentiel 50 naar 90 gegaan is … is ze goed bezig!!!
Kinderen beiden geslaagd, maar ook beiden ‘op ’t randje van ziek’ verklaard. Als dat maar niet doorzet … want dit weekend is ’t feest ter ere van onze jongste.
Wij hebben er hier ook zo 2 lopen: eentje onvoorstelbaar gemiddeld en eentje op ’t randje (maar dan wat de onderste curves betreft). En ook voor de rest: eentje zo goed als altijd vrolijk en eentje met nogal wat kuren. Gelukkig maar hè, zo hebben wij ook eens wat afwisseling :-)
Al een chance dat ze niet allemaal ’t zelfde zijn hé. ;-)