Twee baxters van 500 ml, verschillende volgekotste lakens, …. verder mocht Liv in de late namiddag eindelijk naar huis. Content dat de papa was!!! Jammer genoeg werd hij later op de avond het volgende slachtoffer.

Op zoektocht naar een gezellig restaurantje zijn we ’s avonds op een wel heel erg stijl wegje beland. Zo smal dat er praktisch niet te keren was, super kronkelig en ‘t bleef maar stijgen. Op ne bepaalde moment trok onze Clio het niet meer en stonden we stil. Enige oplossing was achteruit laten bollen en terug naar beneden. Amai, ik heb nog nooit zone schrik in den auto gehad. Content dat Liv nog zo klein is dat ze ‘t allemaal niet besefte… Anders had ik me vrolijk moeten houden en doen of er niets aan de hand was (en dat kon ik op die moment echt niet).