Eigenlijk mag je dat niet zeggen … de Baltische staten … want Litouwen, Letland en Estland zijn geen staten meer, dit stamt nog uit de sovjettijd, maar nu zijn dit 3 afzonderlijke en onafhankelijke landen.

   

In elk geval … vandaag vlogen we vanuit Bergamo in Italië naar Vilnius in Litouwen. Een mooie luchthaven trouwens in Bergamo, met zicht op de bergen. Vic speelde er wat op de piano maar werd vriendelijk verzocht om daarmee te stoppen (wat ik flauw vond)

    

Liv zag het helemaal zitten, de eerste keer vliegen, met een eigen rugzakje en daarin haar spulletjes en de ereader. Achteraf was ze nog steeds enthousiast … maar de turbulentie mocht wat harder en de landing mocht wat spectaculairder. “Tof hé vliegen!!!”, riep ze me steeds toe als er turbulentie was.
Ik heb het er wat moeilijker mee, met dat vliegen, want steeds meer word ik me bewust van de impact op het milieu en initieel was het niet het plan om een vliegtuig in onze reis in te plannen. Anderzijds ben ik blij dat dit ons de kans geeft om snel naar van Zuid naar Noord Europa te gaan nu de temperaturen daar ook stijgen. Als “trage reizigers” hadden we anders nooit zoveel tijd in het Noorden kunnen doorbrengen (tot ergens in augustus zullen we fietsen in Baltische staten en Scandinavië).

Aangekomen in Vilnius was iedereen geradbraakt … om 5 u opstaan zal er iets mee te maken hebben.

Maar we raakten verbazingwekkend vlot tot aan ons appartement met het openbaar vervoer. Leve google maps en de vriendelijke Litouwer die vertaalde voor ons aan de bushalte. Het is trouwens ook leuk dat mijn 20Gb internetpakket uit Italië hier ook verder loopt, ik denk dat ik dit voor deze reis verder zal behouden.

Nu is het weer de ogen uitkijken en wennen aan een nieuw land. Of het algemeenheden zijn weten we nog niet maar we merkten alvast op dat

  • ons appartementsblok een eigen concierge heeft voor 24u/24u en dat die ook het vuilnis komt ophalen in de gang.
  • in ons appartement geen afval gesorteerd wordt
  • Litouwers grote mensen lijken
  • je soms toch wat oostblokgevoel overvalt door de gebouwen
  • er veel bier in blik is (en ook veel keuze)
  • dat onze buurtwinkel tot 22u open is
  • dat het eten anders is … we aten al koude rode bietensoep met ei, Cepelinai (gevulde aardappelknoedels in de vorm van een zeppelin), een bietensla en enkele andere slatjes uit het versvak van den “IKI”. Geen groot succes bij de kinders echter.

Ons appartement is dik ok, net buiten het centrum maar de busverbinding is goed, ruim, licht, met garage en goedkoop. Het stond nog maar net op AirBnb en we hebben Inga, de eigenares, wat op snelheid gepakt. Tv en internet was nog niet in orde, en er zijn nog wat kinderziektes in het keukenmateriaal (zoals dat er maar 2 messen zijn).

Maar dat Inga zeer sympathiek is maakt veel goed … en ook het feit dat we hier slapen op een tempur-matras (ik heb ze daarnet al even getest). Vic was er minder blij mee want als die matrassen koud zijn, zijn ze nogal hard, en ons vermoeid jongetje sprong er iets te enhousiast op en kwam een pak harder terecht als hij verwachtte … het leven kan “hard” zijn als je moe bent.