Afstand 39km – Hoogtemeters 981 – Bestemming nabij Satriano di Lucania (Italië) – Overnachting kamperen in de tuin van mensen die we tegenkwamen.

Wat een dag weer … vanmorgen kwam er een andere boer langs het veld en die was super boos dat we er geslapen hadden … zelfs de kinderen hielpen niet als joker. Hij maande ons aan om direct ons gerief bij elkaar te pakken en te vertrekken. Gelukkig hadden we net gegeten … enkel de koffie was nog niet gezet. 

    
Het grappige was, dat 5 minuten later de oma van gisteren langskwam om ons koekjes te brengen. We hebben niet meer proberen te achterhalen van wie het veld was … we zijn gewoon blij dat we de boze boer gisterenavond niet tegen zijn gekomen. 

   

Enerzijds snap ik wel dat boeren het niet plezant vinden dat er wildkampeerders op hun veld staan … anderzijds laten we het altijd even proper achter als we het gevonden hebben, daar maken we een erezaak van.

Voorts stond er vandaag een bergrit op het programma en eindelijk was de route ook eens echt mooi. 

   

En lunchen deden we op een charmant plekje aan een bergriviertje … ik wou dat we er konden blijven.

   


De hellingen waren net te steil om gemakkelijk te zijn, daarmee dat we vandaag niet eens aan 40km geraakten. 
Op het eind merkte Bjeurn dat de kinderen toch wel echt onze joker zijn. Hij zei tegen Vic om bij de fiets te wachten toen hij aanbelde om achter water te gaan vragen. Maar toen die man Bjeurn alleen zag werd hij weggestuurd. Pas toen ik kwam aangefietst en de man ineens onze fietsen en onze kinderen zag was zijn argwaan weg. We kregen water … en natuurlijk koeken (we krijgen tegenwoordig meer koeken dan we opkrijgen).

We hadden chance met het plekje voor de nacht. Terwijl Bjeurn op mij aan het wachten was (ik fiets trager) werd hij aangesproken door een man en we vroegen of we onze tent ergens konden zetten bij hem … en nu staan we in zijn schapenwei. En we hebben zonet nog water en een fles wijn gekregen (jammer genoeg is het te koud om ze nog buiten op te drinken), en een uitnodiging om morgen koffie te komen drinken. Zalig.
Momenteel zitten we op 800m hoogte, een pak hoger als gisteren en toen was er al nachtvorst … we verwachten dus weer een koude nacht.

  

Vic: “Waar bleven jullie zolang? Wij staan hier al meer dan een half uur te wachten” (ook leuk te horen als je al puffend boven op de berg aankomt)

    

Vic: “Ik ga de kabel er eens insteken, misschien zit daar nog elektriciteit in” (Vic kan niet aanvaarde  dat de iPod plat is) 

   

Liv: “Ik zie mezelf later al als dierenarts, en dan heb ik ook zeker een hond”. (Ik zie dat eigenlijk ook nog gebeuren, ik heb echt bijna compassie met het kind dat ze van ons geen hond krijgt)