Tegenwoordig moeten we al de agenda’s bij elkaar leggen om een plekje vrij te vinden om te gaan lopen.
Verleden week ben ik zelfs moeten gaan lopen met Liv en Vic in de loopkar (vermoeiend, niet in de benen maar in de armen omdat de kar toch altijd afwijkt).
In elk geval … ’t is dus druk … zo druk dat ik e afvraag hoe we ’t gaan klaarspelen als ik terug werk.
en toch … begin ik goesting te krijgen om terug aan ’t werk te gaan. (ik heb daar trouwens een geweldig leuke looppartner)
Het zal wel minderen als ze binnen 18 jaar het huis uit zijn. Tot dan is het nog even doorbijten.
zucht ;-)