Kindjes die na 6 weken doorslapen … zoveel chance hebben we nooit gehad.
Liv, dat was een regelrechte ramp, pas op haar 22 maand ofzo (toen Vic dus al geboren was) sliep ze goed. En dan heb ik het niet over, een tutje gaan insteken, maar over hysterische buien, nachtelijke wandelingen, autoritten, bumbasessies, … slapen op de luchtmatras, bij Liv in ’t kleine spijlenbed, niet slapen, wisselen van de wacht … we hebben het allemaal meegemaakt.
Meermaals hebben we gefantaseerd over de vondelingenschuif… maar nu het te laat is (’t kind kan hare naam ‘Wiv’ al zeggen, weet dat papa ‘bjeujen’ is, de broer ‘Tic’, de mama ‘mama’ en de poes ‘jujius’ . En dat ze in Mecheje woont!!! )
Gelukkig voor ons dus … dat het beter gaat … nu we ze niet meer straffeloos kunnen dumpen.
Vic deed het dan héél wat beter. Doorslapen was er tot voor kort ook niet bij, maar 3 keer opstaan voor een tutje in te steken en de derde keer ’t kind mee in ons bed leggen volstond meestal om hem stil te krijgen.
Ge zou denken, die hebben toch niet te klagen, en feitelijk is dat ook wel zo, maar toch … gaan slapen met het gedacht dat het tot de volgende morgen is, is toch altijd leuker.
Maar nu, sinds een week heeft Vic iets zeer belangrijks geleerd, dat hij gewoon mag verderslapen als hij ’s nachts wakker wordt. Met als gevolg dat hij nog wel weent ’s nachts maar zelf terug kan inslapen. Wij moeten ten hoogste nog enkele keren de tut insteken.
Vic heeft al een hele week in zijn eigen bedje heeft geslapen. Doorslapen komt in zicht, ik kan niet wachten om hem naar Liv haar kamertje te verbannen.
En hierbij krijgen alle -ergerlijke- moeiallen, lik op stuk.
Laten wenen (zoals zij altijd voorstellen) … dat ze dat maar met hun eigen kind doen. Ik laat het mijne geen uren huilen (ik heb het feitelijk wel al gedaan toen ik moe en ten einde raad was, en dat baatte toen ook niet) en bij ons komt het uiteindelijk ook wel goed.
En als het dan al een nachtje niet lukt, dan kruipen we er gezellig bij.
Ik duim voor jullie dat er binnenkort terug geslapen kan worden. Een mens weet pas hoe belangrijk slapen is als het een tijdje wordt afgenomen. Maar zoals je zelf zegt: uiteindelijk komt het wel goed!
Da’s het vermoeiendste aan het moederschap vind ik, dat opstaan ’s nachts, maar het gaat gelukkig over :-)
Wij duimen mee, nog even doorbijten en je hebt je nachten terug. En dat laten wenen dat is hier ook geen goede tactiek, integendeel
Bij ons heeft het bij de jongste geduurd tot hij 13 à 14 maanden was eer hij doorsliep en een borst of flesjes pap heeft bij ons heel lang de best manier geweest om de kids snel terug in slaap te krijgen. Bij K&G waren ze daar niet zo happy mee, maar bij mijn weten waren wij het wel die voor drie kids moesten zorgen, en werken en een huishouden doen …
Ondertussen slaapt de jongste redelijk door, maar komt de oudste om de zoveel nachten bij ons bed langs. Ik hoop dat we binnen een jaar of 20 eindelijk een onbezorgd kunnen slapen en uitslapen …
tja ik ben één van die gelukkigen: dochter sliep op 6 weken door… van 1.30u tot 09.00h hihi maar weende verder zowat de ganse dag van de krampen… de weken voordien sliep ze eigenlijk niet dus ik was zo gelukkig met dat doorslapen toen …ze is eigenlijk beginnen doorslapen toen ze haar reflux onder controle kregen. Alleen… ze is nu 22 maand en twee maand geleden was het plots gedaan met doorslapen en dan besef je weer hoe vermoeiend die eerste tijd was. Trouwens om effe te ontkrachten: laten wenen heeft hier wel geholpen, maar moeilijk dat dat is. Maar het verschil was hier spektaculair van bijna niet slapen dag en nacht naar doorslapen en overdag na 3-4 maand ook slapen. Zalig was dat laatste en zo stil in huis ineens hihi. Nu hebben we weer een zalig slaperke hoor als ze geen krampen heeft of nachtmerries. (want dan laat ik haar uiteraard niet wenen)
Gelijk heb je! Ik heb het ook nooit over mijn hart kunnen krijgen om mijn dochter uren te laten wenen. Na 10 min kon ik het al niet meer aanhoren. Ze heeft tot rond 15 mnd niet doorgeslapen en nu slaapt ze als een roosje (ale, tenzij ze eens ziek is ofzo)! ’s Avond svolgen we gewoon haar bedritueeltje, daarna hup in bed en ’s morgens roept ze vrolijk als ze wakker is! Voila!
Mijn zoontje is nu 6 maanden en die slaapt ook nog niet door, maar ik ga er gewoon van uit dat dat wel goed komt!
Zalig he, als dat gedaan is met wakker worden ’s nachts. Hier is het sinds enkele maanden ook zo rustig. Tot haar twee jaar ’s nachts nog wat borst of water dus was dat gewoon vijf minuutjes opstaan, maar toch, je nacht is gebroken. Ik zal er maar van genieten als ik hierboven lees dat het maar een tijdelijke fase kan zijn.
Wij behoren tot die gelukkigen met zalige slapertjes. Bij Kleine Pruts moest ik de eerste weken zelfs de wekker zetten omdat zij die nachtvoedingen echt wel nodig had. Maar als ze eens wat ziekskes is en ’s nachts weent omwille van een hoestbui die niet voorbij gaat, neem ik haar ook gewoon bij ons bij in bed. Ik ga haar echt niet wenend laten liggen. Niet voor haar en ook niet voor Grote Pruts, die zijn slaap nodig heeft en anders wakker kan worden.
och wijze raad zal je van mij niet krijgen…
sommige kinderen hebben nu eenmaal weinig slaap nodig, ondervinden wij hier nog elke dag *geeuw*
goed van vic (en jullie uiteraard)!!
Hier is dat juist hetzelfde! Den oudtsen is 5, en komt nog regelmatig bij ons gekropen. De middelste daarentegen sliep al door van zijn 5 weken, zalig!!! Maar nu de jongste, 18 maanden en hier zijn het ook nachtelijke rondholsessies… pfff…vermoeiend! Wij komen binnenkort ook in Mechelen wonen!
dan begint ne zwangere mens toch schrik te krijgen…
@Biomama: Mechelen is een héél leuke stad PS. kan het dat ik niet op je site kan komen?
@Annava: Een derde Livke zie ik niet zitten en dat is de reden waarom ik niet overtuigd ben om er nog eentje te kopen ;-)
Maar uiteindelijk komt het allemaal in orde en wij hebben nu zalige slapers want hij blijken beide langslapers te zijn (in ’t weekend twee keer tot 8u45 geslapen)
Wij laten Jef tegenwoordig wat huilen – maar dan spreek ik over een kwartier, als hij dan niet gestopt is, kan ons hart het ook niet meer aan. Kinderen zijn nu eenmaal geen machines he, ze zijn – gelukkig – allemaal anders!
Geniet van je nachten, ik prijs me al gelukkig met drie uur slapen aan één stuk!
nu zou het moeten lukken! ja ik heb er
Och ja dat laten huilen…Ik heb hier ook al discussies over gehad, aangezien Lukas ook ne ‘moeilijkere’ slaper is (de meisjes sliepen ook sneller door).
Maar kom, laten huilen, niet langer als 5 minuten, dank u.