Mijn allereerste werkervaring was in de verzinkerij. Een verzinkerij in een grote groep, maar met KMO structuur.

Een (toen) negatieve ervaring die ik toch wel 1,5 jaar heb doorgezet … veel te lang … maar ’t leverde wel leuke verhaaltjes op.

Toen ik werkte “in de zinkerij” vond ik altijd dat ik nen boek moest schrijven, er was immers veel te beleven, nen boek die ik nooit geschreven heb maar die ik graag terug zou reconstrueren (wat mijn geheugen nog niet ontglipt is, want dat gaat snel)

De zinkerij was een heuse ervaring in mijn beschermde leventje. Een kennismaking met de vierde wereld, met interimmers die altijd interimmers zullen blijven, maar evengoed met harde werkers met een gouden karakter, met KMO-structuur (veel lakser op vlak van veiligheid, personeelsbeleid, … dan bij de grote multinationals) , zware metaalnijverheid en ongezonde werkomstandigheden.

De zinkerij waar ik terecht kwam via een mooie advertentie in jobat, maar direct van functie moest veranderen toen de huidige productieleider op staande voet ontslagen werd. En dus maar ‘promoveerde’ tot productieleidster van 30 arbeiders in 3 shiften. Dat ik mijn mannetje daar kon staan (als pas afgestudeerd vrouwtje) lag waarschijnlijk enkel en alleen aan het feit dat ik een bierflesje kan openen aan een tweede flesje (de scouts hé).

De zinkerij … ik denk dat ik eens wat verhaaltjes ga reconstrueren